Σε κατάσταση πολέμου βρίσκονται οι πολιτικές ηγεσίες των κρατών–μελών της «Ομάδας των Είκοσι» (G20) εν όψει της συνόδου τους, με αφορμή τον εντοπισμό λαθών σε επιστημονικές παραδοχές, στις οποίες βασίστηκαν και δεσμεύθηκαν για δημόσιο χρέος 90% του ΑΕΠ, για μέτρα λιτότητας και δημοσιονομικής πειθαρχίας και για άσκηση εκατέρωθεν πιέσεων. Πρόκειται για την εκτίμηση των πανεπιστημιακών του Χάρβαρντ Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ πως ένα δημόσιο χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ επιβραδύνει σημαντικά την ανάπτυξη, η οποία εκτίμηση, ωστόσο, αμφισβητείται. Με το σκεπτικό αυτό, τον Φεβρουάριο ο Ευρωπαίος επίτροπος Ολι Ρεν είχε ασκήσει πιέσεις στα κράτη–μέλη της Ευρωζώνης για περιστολή χρεών, ενώ αυτό το επιχείρημα χρησιμοποίησε και ο Ρεπουμπλικανός Πολ Ράιαν, πρόεδρος της Επιτροπής Προϋπολογισμού της Βουλής των Αντιπροσώπων, για να υποστηρίξει το προσχέδιο προϋπολογισμού του 2013. Οπως εύστοχα αναφέρουν οι Νew Yorkt Times (ΝΥΤ), μία εκρηκτική δημόσια συζήτηση ανοίγει και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού με επίκεντρό της το πόση ανεργία προκάλεσε τελικά ένα αριθμητικό λάθος.
Συγκεκριμένα, οι δύο διακεκριμένοι καθηγητές Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ σε έρευνά τους του 2010 είχαν συμπεράνει ότι η ανάπτυξη μιας χώρας επιβραδύνεται όταν το δημόσιο χρέος προς το ΑΕΠ προσεγγίζει τουλάχιστον το 90%.
Οι επιστήμονες, έχοντας αναλύσει μεγάλο όγκο στοιχείων για 20 ανεπτυγμένες οικονομίες την περίοδο 1946-2009, συμπέραναν πως στις περιπτώσεις με χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ ο ρυθμός ανάπτυξης υποχωρεί 0,1%. Σε άρθρο τους οι ΝΥΤ επισημαίνουν ότι πολλοί πολιτικοί ερμήνευσαν τα πορίσματα των Ράινχαρτ – Ρογκόφ ως μία ευθεία σχέση μεταξύ του υψηλού χρέους και της ανάπτυξης. Στον αντίποδα αυτών των πορισμάτων εμφανίζονται τρεις ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης στο Αμχερστ, οι Τόμας Χέρντον, Μάικλ Ας και Ρόμπερτ Πόλιν. Αντιτείνουν ότι με το χρέος άνω του 90% του ΑΕΠ ο πραγματικός ρυθμός ανάπτυξης είναι 2,2% ετησίως και όχι μειωμένος κατά 0,1%. «Διαπιστώσαμε λάθη κωδικοποίησης, επιλεκτικό αποκλεισμό διαθέσιμων στοιχείων και ιδιαίτερη έμφαση σε συνοπτικά στατιστικά δεδομένα, με αποτέλεσμα να υπάρξουν σοβαρά σφάλματα, τα οποία οδηγούν σε ανακρίβειες στον συσχετισμό χρέους και ΑΕΠ», επισημαίνουν οι Χέρντον, Ας και Πόλιν. Ο τελευταίος, πάντως, δήλωσε στο Reuters ότι στόχος τους δεν ήταν να αποδείξουν πως τα επίπεδα του δημοσίου χρέους δεν έχουν σημασία. «Περισσότερο μας ενδιέφερε να αντιτάξουμε ότι δεν υπάρχει ένας γενικώς εφαρμόσιμος κανόνας, όπως το 90% των Ράινχαρτ – Ρογκόφ, και ότι εφόσον το υπερβεί μια χώρα, μετά ανοίγεται η άβυσσος», επισήμανε ο Ρόμπερτ Πόλιν. Συμπληρώνοντάς τον, ο Μάικλ Ας παρατηρεί πως η δική τους μελέτη καταλήγει ότι με το υψηλό δημόσιο χρέος υπάρχει συγκρατημένη περιστολή ανάπτυξης αλλά όχι της κλίμακας που υπολογίζουν οι Κάρμεν Ράινχαρτ και Κένεθ Ρογκόφ.
Υπερασπιζόμενοι το έργο τους, οι τελευταίοι επισημαίνουν πως η πρόσφατη μελέτη συμπεριλαμβάνει και νεότερα στοιχεία, αλλά το βάρος της απόδειξης συγκλίνει με την αρχική ερμηνεία των δεδομένων, την οποία έδωσαν εκείνοι.