Η σύγκριση των μισθών μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα αποκαλύπτει ότι οι στρεβλώσεις παραμένουν ύστερα από δύο Μνημόνια και περικοπές άνω των 40 δισ. ευρώ σε μία τριετία. Η σύγκριση καταλήγει πάλι εις βάρος των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά ότι το «μάρμαρο» της κρίσης και των Μνημονίων έχει πληρωθεί από το παραγωγικό μέρος της ελληνικής οικονομίας. Εξάλλου, αυτό φαίνεται και από την πλειονότητα του 1,5 εκατ. ανέργων, που προέρχεται κατά κύριο λόγω από τον ιδιωτικό τομέα (συμπεριλαμβανομένων αγροτών, αυτοαπασχολουμένων και επιχειρηματιών). Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθεί και το υψηλό μη μισθολογικό κόστος (εισφορές) που επιβαρύνει περισσότερο τους Ελληνες επιχειρηματίες σε σχέση με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, εντείνοντας έτσι την ανεργία στον ιδιωτικό τομέα, τη «μαύρη» εργασία, την εισφοροδιαφυγή, τη μείωση των ιδιωτικών επενδύσεων και ανακόπτει την ανταγωνιστικότητα.
Διαφορά μισθών
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής συνέκρινε τους μισθούς στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα στις χώρες της Ευρωζώνης. Από τη σύγκριση προκύπτει ότι η Ελλάδα διατηρεί τη μεγαλύτερη διαφορά στους μισθούς. Ωστόσο, δεν είναι η μόνη χώρα που αμείβει τους δημοσίους υπαλλήλους περισσότερο από τους ιδιωτικούς. Σε αυτές τις χώρες περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και η Γερμανία! Στην Ελλάδα οι μισθοί του Δημοσίου έφταναν να είναι κατά 50% υψηλότεροι από αυτούς του ιδιωτικού τομέα το 2006. Οι διαφορές αυτές έπεσαν στο 40% το 2010 (με μέση τιμή το 8,3%) και στη συνέχεια αυξάνεται με την επικύρωση του ενιαίου μισθολογίου στο Δημόσιο και την περικοπή κατά 22%-32% των βασικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα το 2012. Ετσι, η διαφορά στους βασικούς μισθούς της υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αυξήθηκε κοντά στο 30%, φτάνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις αρκετά υψηλότερα -έως το 58%! Σημειώνεται ότι η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής εξετάζει τα στοιχεία από το 2006 μέχρι το 2010. Η σύγκριση της τελευταίας τριετίας γίνεται με βάση το ενιαίο μισθολόγιο στο Δημόσιο και με στοιχεία του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.
Παραδείγματα: Στις αρχές του 2012 ο βασικός μισθός (μεικτές αποδοχές) για τον άγαμο χωρίς προϋπηρεσία ιδιωτικό υπάλληλο ήταν 751,39 ευρώ. Δηλαδή λίγο χαμηλότερα απ’ ό,τι ο αντίστοιχος εισαγωγικός μισθός στο Δημόσιο με βάση το ενιαίο μισθολόγιο (780 ευρώ). Στη συνέχεια, ήρθε μείωση 22% για τους άνω των 25 ετών και 32% για τους νεότερους. Ετσι, ο βασικός μισθός έπεσε στα 586,08 ευρώ και 510,95 ευρώ αντίστοιχα. Η σύγκριση γίνεται πάντα μεταξύ μεικτών αποδοχών χωρίς επιδόματα. Η διαφορά, δηλαδή, από το 2012 αυξάνεται στο 33% και 52%, αντίστοιχα, για τους νέους.
Ενα άλλο παράδειγμα είναι το εξής: Ο άγαμος ιδιωτικός υπάλληλος με τρεις τριετίες λαμβάνει 761,90 ευρώ και ο αντίστοιχος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στο Δημόσιο λαμβάνει γύρω στα 1.000 ευρώ τον μήνα.
Βέβαια, η σύγκριση μισθών μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού τομέα δεν είναι πάντα εφικτή. Και αυτό για τρεις κυρίως λόγους:
Πρώτον, στον ιδιωτικό τομέα θεωρητικά δεν υπάρχει ανώτατο όριο αποδοχών, ενώ στο Δημόσιο έχουν τεθεί τα 2.409 ευρώ τον μήνα.
Δεύτερον, η μισθολογική εξέλιξη στο Δημόσιο εξαρτάται από τη βαθμίδα της εκπαίδευσης και το μισθολογικό κλιμάκιο που μεταβάλλεται με διετίες ή τριετίες. Για παράδειγμα, ένας υπάλληλος υποχρεωτικής εκπαίδευσης χωρίς προϋπηρεσία γνωρίζει ότι θα εισέλθει με τον μισθό του πρώτου κλιμακίου στην κατηγορία του, δηλαδή με 780 ευρώ. Αντίθετα, ένας πτυχιούχος χωρίς προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα θα εισέλθει με τον βασικό μισθό των 586 ευρώ. Στο Δημόσιο θα έπαιρνε γύρω στα 1.000-1.100 ευρώ.
Τρίτον, στον ιδιωτικό τομέα παραμένουν οι 14 μισθοί (για όσους πληρώνονται), ενώ στο Δημόσιο υπάρχουν 12 καταβολές τον χρόνο. Ωστόσο, η διαφορά δεν καλύπτεται.