Ολοι τραβάνε το σχοινί και κάποια ώρα θα σπάσει… Οι Γερμανοί και
κάποιοι από την τρόικα θεωρούν ότι η άνοδος ακραίων δυνάμεων και ο
κίνδυνος κατάρρευσης της κυβέρνησης είναι ελληνικό πρόβλημα και όχι
δικό τους. Απαιτούν την πιστή τήρηση των συμπεφωνημένων και
αρνούνται να μπουν σε συζήτηση περί ρύθμισης του χρέους πριν από το
καλοκαίρι. Υψηλόβαθμοι Γερμανοί αξιωματούχοι αποκρούουν τις
προειδοποιήσεις Αμερικανών και Ευρωπαίων συνομιλητών τους, οι
οποίοι τους προειδοποιούν, πίσω από κλειστές πόρτες, πως ο
ευρωπαϊκός Νότος κινδυνεύει από κοινωνική και πολιτική έκρηξη. Αλλη
κουλτούρα, διαφορετική νοοτροπία; Ολα αυτά συν την παραδοσιακή και
διαχρονική αδυναμία της Γερμανίας να διαδραματίσει ρόλο φωτισμένης
μεγάλης δύναμης. Σημασία έχει πως τώρα η Ελλάδα κινδυνεύει να
εμφανισθεί, για μια ακόμη φορά, ως «ειδική περίπτωση». Καταφέραμε
να ξεφύγουμε από αυτή την καταραμένη κατηγορία εδώ και ενάμιση
χρόνο, αλλά τώρα φοβούμαι πως θα ξαναπέσουμε εκεί.
Εμείς βρίζουμε την τρόικα και την θεωρούμε υπεύθυνη για πολλά. Στις
Βρυξέλλες, στο Βερολίνο και αλλού όμως έχουν επίσης κουρασθεί να
ζητάμε παρατάσεις, να δικαιολογούμεθα για διάφορα κλπ. κλπ. Κούραση
και απελπισία μέσα, κούραση όμως και απελπισία και έξω σε κύκλους
που δυστυχώς μετράνε.
Και ενώ αυτό είναι το κλίμα έξω, εδώ πλέον το πράγμα είναι σαφές:
άλλα μέτρα, δηλαδή περικοπές ή νέοι φόροι, δεν περνάνε.
Επί της ουσίας είναι αμφίβολο κατά πόσον περνάνε και παλιά μέτρα
που θα πρέπει να ψηφισθούν. Η Ιστορία θα γράψει αν και ποιος έκανε
πρώτος το λάθος να ξεσηκώσει ένα πανηγύρι κραυγάζοντας «όχι άλλα
μέτρα», που ενδεχομένως να έχει πλέον περιορίσει ασφυκτικά τα
περιθώρια χειρισμών της κυβέρνησης στο ελάχιστο. Σημασία έχει πως
αυτό το κλίμα δεν αλλάζει.
Οπότε; Ενδεχομένως να εισέλθουμε σε μια γκρίζα περίοδο αβεβαιότητας
και προσωρινού αδιεξόδου μέχρι κάποια πλευρά να υποχωρήσει ή να
πάμε σε εκλογές από σχέδιο ή ατύχημα. Αυτό το σενάριο της
αβεβαιότητας είναι ασφαλώς ό,τι χειρότερο για την πραγματική
οικονομία και την προοπτική ανάπτυξης της χώρας…