Διεθνή αίσθηση προκάλεσε η ξαφνική είδηση της ενώσεως εις σάρκαν μίαν του πρωθυπουργού, αλλά κυρίως ισχυρού άνδρα της Αλβανίας κ. Φάτος Νάνο, με την αγαπημένη του νέα σύζυγο, λόγω της «επικυρώσεως» πνευματικά από την ορθόδοξη Εκκλησία της γείτονος χώρας. «Πώς είναι δυνατόν», αναρωτήθηκαν οι ανά τον κόσμο επώνυμοι και ανώνυμοι που πληροφορήθηκαν το συμβάν, «ένας πρώην κομμουνιστής, προερχόμενος μάλιστα από το πιο άθεο και σκληρό απέναντι στις θρησκείες, καθεστώς του αλήστου μνήμης υπαρκτού σοσιαλισμού, να αποφασίζει μια τέτοια στροφή ζωής, γνωρίζοντας ότι αυτή η ενέργεια, είναι πολύ φυσικό να ανατρέψει πρόσφατα ιστορικά δεδομένα του τόπου του, αναγορεύοντας τον χθεσινό «εχθρό» σε πηγή ελπίδας για ένα ολόκληρο έθνος;». Γιατί ο κ. Νάνο είχε πράγματι τη δυνατότητα να αρκεστεί στον πολιτικό γάμο που είναι υποχρεωτικός στην Αλβανία και να μην τελέσει θρησκευτικό γάμο. Το αποτέλεσμα γι’ αυτόν και τη νέα σύζυγό του θα ήταν το ίδιο. Θα νομιμοποιούσαν τη σχέση τους, χωρίς μάλιστα να εμπλακούν και σε μια πιθανή οπτική κριτικής για την πνευματική επιλογή τους. «Τι οδήγησε, λοιπόν, τον Αλβανό πρωθυπουργό στην επιλογή θρησκευτικού γάμου, που δεν έχει καμιά νομική αξία στη χώρα του και γιατί τον δέχθηκε στους κόλπους της η ορθόδοξη αλβανική Εκκλησία, αφού και μέχρι πρότινος, δηλαδή μετά την πτώση του καθεστώτος Αλία, ήταν ανάμεσα σε εκείνους που δημιουργούσαν εμπόδια στην αναδημιουργία της;».
Ανοχή
Καταρχήν πρέπει να τονίσουμε πως η αναγεννηθείσα μέσα σε μια δεκαετία αλβανική ορθοδοξία μπορεί να αποτελεί σημείο διεθνούς αναφοράς για την ανοχή, συμβίωση και συνεργασία της με ολόκληρο το θρησκευτικό παζλ της χώρας και όχι μόνον, όμως παραμένει ταυτόχρονα αμετακίνητη στις ορθόδοξες επιταγές και στην πατερική παράδοση.
Ετσι λοιπόν, οι πληροφορίες από τα Τίρανα λένε ότι -καταρχήν- αναζητήθηκε η πορεία ζωής του κ. Νάνο και της μελλούσης συζύγου του, σε ό,τι αφορά βέβαια την ορθόδοξο Εκκλησία. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Οχι μόνο ήταν βαπτισμένη ορθόδοξα η κ. Νάνο, αλλά διαπιστώθηκε ότι αποτελεί πιστό μέλος της Εκκλησίας. O δε Φάτος Νάνο, με πρωτοβουλία της γιαγιάς του, έχει βαπτιστεί το 1955. Και οι δύο μάλιστα αποδέχονται αλλά και παραδέχονται σε συζητήσεις τους τη συμμετοχή τους στην ορθόδοξη μυστηριακή παράδοση. Γι’ αυτό εξάλλου ζήτησαν από τον Αρχιεπίσκοπο να τελέσει το Μυστήριο του γάμου, επιθυμώντας να δεχθούν τη χριστιανική πνευματική ένωση, κάτι που δεν είχαν ευτυχήσει στους προηγούμενους γάμους τους, αφού και οι δύο είχαν συνάψει πολιτικό γάμο από τον οποίο πήραν πολιτικό διαζύγιο. Μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, λοιπόν, με διάθεση για τη δική τους ορθόδοξη μαρτυρία και οι δύο και τυπικά αλλά και ουσιαστικά για την αλβανική Εκκλησία ήταν άγαμοι. Επομένως, όχι μόνον δεν μπορούσε να αρνηθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας την ευλογία αυτής της ενώσεως, αλλά, αντίθετα, έπρεπε να χαρεί για την υποδοχή δύο νέων παιδιών της στους κόλπους της.
Το γεγονός μάλιστα που ενισχύει ακόμη περισσότερο την αλήθεια της επιλογής του κ. Νάνο και της συζύγου του πλέον, είναι η διαδικασία της τελετής που επέλεξαν. Προπερασμένο Σάββατο 11 το πρωί στον Καθεδρικό Ναό Ευαγγελιστρίας των Τιράνων. Μόνον 80 άτομα, προσωπικοί φίλοι του ζεύγους, με απαγορευτικό για τον οποιοδήποτε ξένο. Εκτός Εκκλησίας τα ιδιωτικά κανάλια που ασφαλώς και θα επιθυμούσαν να μετατρέψουν σε σόου το τελούμενο μυστήριο.
Τα συμβαίνοντα
Μόνον η Κρατική Τηλεόραση πήρε στιγμιότυπα και ένας φωτογράφος απαθανάτιζε τα συμβαίνοντα. Με άλλα λόγια, ο κ. Νάνο και η σύζυγός του από καρδιάς επιθυμούσαν να ζήσουν μόνον αυτοί το χαρμόσυνο γι’ αυτούς γεγονός και μαζί τους να χαρούν οι πιο στενοί τους φίλοι.
Αν επιζητούσαν την επίδειξη, ήταν το ευκολότερο γι’ αυτούς. Στη δεξίωση που παρέθεσαν το βράδυ της ίδιας ημέρας στο σπίτι τους, παραβρέθηκαν εκατοντάδες άτομα και οι πόρτες ήταν ανοικτές. Ηταν στιγμές για όλους, ενώ εκείνες στον Ναό, ήσαν τελείως προσωπικές στιγμές.
Βεβαίως, από τη μέχρι τώρα περιγραφή, προκύπτει και μια απορία. «Αφού ο κ. Νάνο επιθυμούσε αποκλειστικές πνευματικές στιγμές γι’ αυτόν και τη σύζυγό του, γιατί δεν επέλεγε ένα μικρό εκκλησάκι και τέλεσε τον γάμο στον Καθεδρικό Ναό;». Εύλογο ερώτημα, το οποίο όμως, εάν αναλύσουμε τα όσα απορρέουν, ως συμπέρασμα, από αυτά που παραθέσαμε, θα διαπιστώσουμε ότι, με δεδομένο το αίσθημα πολιτικής αλλά και ανθρώπινης ευθύνης απέναντι στον λαό του, ο Αλβανός πρωθυπουργός, ακόμη και κατά την πιο προσωπική στιγμή της ζώης του, δεν λησμόνησε ότι αποτελεί -όπως κάθε ηγέτης- το παράδειγμα που ανοίγει δρόμους, γίνεται πρότυπο μέσα στην κοινωνία την οποία εκπροσωπεί. O ίδιος λοιπόν, έπειτα από μια πολυκύμαντη πορεία με αρνήσεις, αμφισβητήσεις και μεταλλαγές, διέγνωσε πως έχει φθάσει πλέον σε ένα σημείο εσωτερικής ωριμότητος που τον οδηγεί στην πλήρη αποδοχή του ορθόδοξου μηνύματος ζωής, το οποίο βίωσε σε διάφορα στάδια κατά τα τελευταία 10 χρόνια, όταν ανασυστάθηκε η αλβανική Ορθοδοξία από τον Αρχιεπίσκοπο κ. Αναστάσιο. Διαπίστωσε και πείστηκε τελικά ο κ. Νάνο, ότι μέσα από αυτήν τη διαδικασία του τρόπου ζωής που προτείνει και εφαρμόζει με επιτυχία η Ορθοδοξία στη χώρα του, μόνον κέρδος θα έχει και ο ίδιος, αλλά και κάθε άνθρωπος που ενώνει τις πνευματικές και κοινωνικές καθημερινές ανησυχίες και ελπίδες του μαζί της. Καθίσταται σαφές επομένως πως, μέσα από την προσωπική του επιλογή, αποφάσισε να στείλει και ένα μήνυμα στους συμπατριώτες του εκείνους που βρίσκονται σε αναζήτηση πνευματικής εστίας, έπειτα από την απομυθοποίηση ιδεολογιών και κοσμοθεωριών και την επικράτηση του υλισμού στις μέρες μας. Συμβολικά, ως ηγέτης μιας χώρας, έναν καινούργιο δρόμο άνοιξε ο κ. Νάνο για τον κάθε συμπατριώτη του, που έχει τη δυνατότητα να ζήσει την ορθόδοξη μαρτυρία στην Αλβανία, να κρίνει και να επιλέξει, όπως έχουν κάνει μέχρι τώρα εκατομμύρια ορθόδοξοι στη γείτονα χώρα…