Για τους φυσιογνωμιστές, ήταν αρκετό το μικρό πλην ευδιάκριτο ράγισμα στην ως τώρα μονίμως ατσαλάκωτη τηλεοπτική εικόνα του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, για να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι ο βουλευτής της Ν.Δ. ήταν πολύ περισσότερο ταραγμένος από όσο αποκάλυπτε η εξηγητική ή απολογητική ομιλία του. Οσοι πάντως έτυχε να τον ακούσουν τέσσερις – πέντε φορές, δεν θα δυσκολεύτηκαν να παρατηρήσουν, αφενός, ότι ο λόγος του ήταν παντού ο ίδιος, ένα απομνημονευμένο «στόρι», και, αφετέρου, ότι ένα από τα κυριότερα επιχειρήματά του ήταν το εξής, μάλλον κυνικό: «Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αν κάποιος θέλει να διευκολύνει έναν πολιτικό, έχει πολλούς τρόπους να το κάνει και σίγουρα δεν θα το πράξει με ονομαστικά τιμολόγια».
Ο κ. Μητσοτάκης μιλάει σαν γνώστης εδώ, σαν «αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς» περιστατικών όπου κάποιοι αφανείς (εταιρείες, επιχειρηματίες ή πάσης φύσεως «χορηγοί») «διευκολύνουν» πολιτικούς. Οι κοινοί θνητοί, όσοι δεν κρατάνε από τζάκι και αδυνατούν να κάνουν με οποιαδήποτε εταιρεία διακανονισμούς σαν κι αυτόν που πέτυχε ο κ. Μητσοτάκης με τη Ζίμενς (ήδη αποκαλούμενη Μίζενς), μπορούν να δώσουν οποιοδήποτε υλικό, πραγματικό περιεχόμενο στο ρήμα «διευκολύνω» και ταυτόχρονα να κάνουν μάλλον θλιβερές σκέψεις για τον επίσης αφανή στόχο αυτής της «διευκόλυνσης». Το ενδεχόμενο να πρόκειται για άδολη, ανυστερόβουλη πράξη δεν είναι σωστό να αποκλειστεί εκ προοιμίου· η αρχοντιά δεν έχει εξαφανιστεί σ’ αυτόν τον τόπο και μόνο οι μηδενιστές θα διατείνονταν ότι δεν υπάρχουν ευπατρίδες (έστω και αν είναι πολυεθνικές ή εκπρόσωποι πολυεθνικών) πρόθυμοι να ενισχύσουν ανιδιοτελώς πολιτικούς με οράματα, έστω με το οικογενειακώς κληροδοτούμενο όραμα της εξουσίας.
Επειδή πάντως ο χριστιανισμός βρίσκεται σε κάποια υποχώρηση (η εντολή για τους δύο χιτώνες δεν εφαρμόζεται καν για τα ταπεινά ιμάτια, άρα υποθέτουμε πόσο ισχύει για ο,τιδήποτε ακριβότερο), πιθανότερο είναι ότι οι διευκολύνσεις (είτε για οικοσκευές πρόκειται είτε για χορηγικές επιταγές) εγγράφονται σε ένα πλαίσιο ανταπόδοσης, σε ένα σύστημα «δούναι και λαβείν». Οταν λοιπόν ο κ. Κ. Μητσοτάκης δηλώνει κατ’ επανάληψη και με σθένος ότι «μπορεί να μας διαβεβαιώσει πως υπάρχουν και άλλοι τρόποι διευκόλυνσης», οφείλει να τους αποκαλύψει, αποκαλύπτοντας συγχρόνως και τους διευκολύναντες και τους διευκολυνθέντες που έχει υπόψη του. Και όχι επειδή έτσι «θα λάμψει η αλήθεια», «θα φτάσει το μαχαίρι της κάθαρσης ώς το κόκαλο» και λοιπά ηχηρά, αλλά απλώς για να μαθαίνουν οι νέοι, να θυμούνται οι παλαιότεροι και, από κοινού, να σκέφτονται με χαρά πόσο ελεύθερη είναι η ταπεινή ζωή τους δίχως τέτοιας λογής «διευκολύνσεις».