Εχει τον τρρόπο της η γλώσσα της παντοειδούς γραφειοκρατίας. Εχει την επισημότητά της. Κι έτσι που χτενίζει τα ονόματα και τα ψιμυθιώνει, τα απομακρύνει τόσο πολύ από ό,τι προσδιορίζουν, ώστε στο τέλος να δυσχεραίνεται η αυτόματη ταύτισή τους με τα πράγματα και, κατά συνέπεια, να εμποδίζεται ώς ένα βαθμό και η αυθόρμητη εκδήλωση αισθημάτων. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον ωραίο όρο «δεξαμενή κολύμβησης» που εντοπίστηκε σε αρκετές δηλώσεις «πόθεν έσχες» των βουλευτών μας. Ο λογιστής ή ο φορολογικός τους σύμβουλος, που δεν μπορεί παρά να διαβάζει εφημερίδες ή να βλέπει τηλεόραση, σίγουρα σκέφτηκε πως αν έγραφε φαρδιά-πλατιά «πισίνες», θα προκαλούσε το δημόσιο αίσθημα, ήδη ερεθισμένο άλλωστε. Πάνε μήνες τώρα που το ΠΑΣΟΚ κήρυξε αμείλικτο ταξικό πόλεμο με πρώτιστο στόχο τις πισίνες αρχαιοπλούτων και νεοπλούτων, οι οποίοι, για να τις σώσουν από τον φορολογικό πέλεκυ, τις έκρυβαν με πράσινο πλαστικό που από ψηλά, από το ελεγκτικό ελικόπτερο, έμοιαζε με γκαζόν. Και πρόσθεταν επί του πλαστικού και επίσης πλαστικά προβατάκια και σκυλάκια, να φαίνεται η πισίνα σαν βοσκότοπος.
Δεν ήταν όμως μόνον αυτός ο ηθικοπολιτικός λόγος που εμπόδισε τον λογιστή μας (ή τον βουλευτή μας) να γράψει «πισίνες». Ηταν κι εκείνη η δύσχρηστη ή και κακέμφατη γενική πληθυντικού της λέξης. Για να αποφύγει λοιπόν τους γραμματοφιλολογικούς μπελάδες, άντλησε από την τεράστια δεξαμενή της σοβαροφάνειας και έγραψε «δεξαμενές κολύμβησης»· με την ίδια άνεση έγραψε «βάρκα», ταπεινή κι αθώα κι ας πρόκειται για σκαφάκια εξάμετρα των 15.000 ευρώ. Λοιπόν, όσο λογικό είναι, όταν ακούς για τις περίφημες «δεξαμενές σκέψης», να υποθέτεις ότι πρόκειται για βαριά σκεπτομένους ανθρώπους που συναντώνται σε χαμάμ για να μοιράσουν τη σοφία τους, άλλο τόσο λογικό είναι, όταν ακούς για «δεξαμενές κολύμβησης», να πηγαίνει ο νους σου σε τίποτα ενυδρεία όπου όμορφα ψαράκια δίνουν τους δικούς τους κολυμβητικούς αγώνες. Και θα πρέπει να είσαι επαγγελματίας της καχυποψίας για να διαβάζεις στα λεπτομερέστατα και ειλικρινέστατα «πόθεν έσχες» «δεξαμενές κολύμβησης» και να μεταφράζεις λαϊκιστί «πισίνες». Να είσαι δηλαδή τόσο καχύποπτος και αρνητιστής, ώστε διαβάζοντας στο «πόθεν έσχες» του κ. Καρατζαφέρη ότι διαθέτει βοσκότοπο στην Κηφισιά, να αρνείσαι την ύπαρξη αιγοπροβάτων σ’ αυτήν την περιοχή.
Απ’ ό,τι βλέπω στο Ιντερνετ, στη συνοικία Αδάμες της Κηφισιάς μια χαρά μαιζονέτες υψώνονται περήφανα προς τον αττικό ουρανό, αυτό όμως δεν αποκλείει την ύπαρξη χορτολιβαδικής έκτασης, ικανής να θρέψει πολυπληθή κοπάδια.
Μάλιστα, η προσεκτικότερη παρατήρηση θα αποκάλυπτε ότι κάπου εκεί βρίσκεται ακόμα το φάντασμα του Θεόκριτου, ο οποίος, εμπνεόμενος από το αδόμητον και παρθένον της περιοχής, συνεχίζει να συνθέτει βουκολικά ειδύλλια. Ναι, μα τον Ερμή.