Την εποχή της πενίας προς την οποία οδεύουμε και πάλι, αλλά και της ελπίδος αναγεννήσεως της Ελλάδος την εποχή εκείνη, η Διεθνής Εκθεση Θεσσαλονίκης ήταν μια πανήγυρις. Πυροτεχνήματα και ακροβατικά, η μαύρη μπίρα ΦΙΞ -άπαξ του έτους μόνον- με εγχώρια τηγανιτά λουκάνικα. Εντυπωσιακότατα περίπτερα, με πρώτο της ΔΕΗ, τον Νίκι Γιάκοβλεφ στο πιάνο και τη γυναίκα του «το Μαίρη Λω», όπως την έλεγε ίδιος, να τραγουδά.
Πλήθος φιλοπερίεργο να αποθαυμάζει εκθέματα βιομηχανικά, που ελάχιστα τον ενδιέφεραν και ασφυκτικός συνωστισμός στο Λούνα Παρκ. Το «Πανηγύρι της Ματαιότητος» στα καθ’ ημάς. Η παρουσία του πρωθυπουργού προσλάμβανε μια μεταφυσική διάσταση, την εποχή εκείνη. Και η αστική τάξη της πόλεως, που είχε αρχίσει να ορθοποδεί επί των ερειπίων του παγκοσμίου και του εμφυλίου πολέμου ήταν παρούσα σύσσωμος, ενώ στη διάρκεια του χρόνου απέφευγε εκ συστήματος να ερεθίζει τους πολίτες με τη δημόσια επίδειξη του πλούτου.
Την εποχή εκείνη, αν και ηχεί παράδοξο, η Εκθεση της Θεσσαλονίκης ήταν πράγματι Διεθνής. Ο ανταγωνισμός του Ψυχρού Πολέμου αποτυπωνόταν στον εκθεσιακό χώρο. Θηριώδη τα περίπτερα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Σοβιετικής Ενώσεως. Και ο δαιμόνιος αρχηγός της ΚΥΠ την εποχή εκείνη, ο στρατηγός Αλέξανδρος Νάτσινας, σε πλήρη εγρήγορση.
Ετσι μια χρονιά όταν οι Σοβιετικοί εξέθεταν υπερηφάνως ένα μηχάνημα κλωστοϋφαντουργίας, βρήκε τον τρόπο, συνεννοήθηκε και οργάνωσε ώστε την ώρα κατά την οποία θα γινόταν η επίδειξη της λειτουργίας του ενώπιον του πρωθυπουργού Κων/νου Καραμανλή, να υπάρξει αιφνιδίως βλάβη. Εγινε έξαλλος ο Καραμανλής και η Ελένη Βλάχου, που εκπροσωπούσα την «Καθημερινή» συνόδευε τον πρωθυπουργό. Αλλά ο ιδιοφυής εκείνος αρχηγός της ΚΥΠ, επέτυχε τον στόχο του. Το σοβιετικό μηχάνημα είχε αποδειχθεί αναξιόπιστο.
Ολα αυτά βεβαίως ανήκουν σε μια άλλη εποχή. Ηδη από χθες ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, τρίτος κατά σειρά πρωθυπουργός που ανέδειξε η οικογένεια, βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και υφίσταται τις εκδηλώσεις οργής και απαρέσκειας. Δεν αισθανόμεθα ούτε συμπάθεια ούτε ικανοποίηση. Αντιμετωπίζει απλώς τις δυσκολίες του επαγγέλματος που επέλεξε.
Εδώ και περισσότερο από ενάμιση χρόνο, ο κ. Παπανδρέου διατυπώνει σε όλους τους τόνους ότι αγωνίζεται για την σωτηρία της Ελλάδος. Κανείς καλοπροαίρετος πολίτης δεν αμφισβητεί την ειλικρίνεια των προθέσεών του. Αλλά της σωτηρίας της χώρας πρέπει να προηγηθεί η ολική καταστροφή ενός οικονομικού συστήματος, που ελάχιστα έχει εξελιχθεί από την περίοδο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Για λόγους αυτοσυντηρήσεως -ιδιότητα που διακρίνει κάθε άνθρωπο και ειδικώς κάθε πολιτικό- ο κ. Παπανδρέου δεν θέλει να δει την έκταση της καταστροφής που προϋποθέτει η ανασυγκρότηση της χώρας, κατά τα πρότυπα της Ευρωζώνης.
Εξ ου και τα ημίμετρα, εξ ου και ο τραγέλαφος της «πολιτικής διαπραγματεύσεως», που επεχείρησε ο υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και απέτυχε και ανεκλήθη με τρόπο βίαιο στην τάξη, μετά από την παρέμβαση του Γερμανού ομολόγου του Βόλφγκανκ Σόιμπλε. Η Διεθνής Εκθεση δεν είναι πλέον το Πανηγύρι της Ματαιότητος, αλλά επιτίμιο της αφροσύνης τριάντα και πλέον ετών.