Οι ευρωεκλογές του Μαΐου αποτελούν μία σημαντική πρόκληση. Οχι μόνο για την πορεία της Ελλάδας, αλλά και για την προοπτική των εγχώριων πολιτικών κομμάτων, τα οποία θα πρέπει να μιλήσουν και να εκπροσωπηθούν πλέον με βάση τα νέα υπερεθνικά δεδομένα, τις νέες ευρωπαϊκές εξελίξεις. Οι ευρωεκλογές θα καταδείξουν πόσο αλήθεια έχουμε συνειδητοποιήσει ως λαός, αλλά και πόσο αλήθεια έχει συνειδητοποιήσει η πολιτική τάξη της χώρας ότι τα κέντρα εξουσίας έχουν σήμερα μετατοπιστεί εκτός των εθνικών συνόρων, σε υπερεθνικά όργανα και διακυβερνητικούς σχηματισμούς. Ή, ακόμη, ότι οι μηχανισμοί αποφάσεων κινούνται μεταξύ Βρυξελλών και Βερολίνου, οπότε εκεί παίζεται η πολιτική ουσία, η δύναμη επιρροής και η ικανότητα διαπραγμάτευσης.
Ο τρόπος αντιπαράθεσης, οι προτεραιότητες, οι στρατηγικοί στόχοι, οι ξεκάθαρες θέσεις των ηγεσιών, τα ίδια τα αποτελέσματα, βεβαίως, αλλά και οι ευρωβουλευτές που θα επιλεγούν από τα κόμματα να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Ευρώπη, σε αυτή, την κρίσιμη καμπή, είναι στοιχεία καθοριστικά, τα οποία θα αναδείξουν πραγματικά τον βηματισμό, τη δυναμική του τόπου μας ή ενδεχομένως την άρνηση και την εσωστρέφεια, το τι πραγματικά γνωρίζουμε, τι έχουμε συνειδητοποιήσει, ποιες είναι οι επιλογές και το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε στους εταίρους μας (αλλά και στις αγορές που καιροφυλακτούν). Οι επικείμενες ευρωεκλογές, λοιπόν, δεν είναι καθόλου ίδιες με όλες τις προηγούμενες. Είναι μια τοποθέτηση απέναντι στο μέλλον. Μία θέση απέναντι στις κολοσσιαίες μεταβολές που συντελούνται στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Η παγκοσμιοποίηση και η κρίση έχουν αλλάξει την πεμπτουσία της πολιτικής, αυτό πλέον δεν συνιστά καμιά πρωτότυπη διαπίστωση. Πλην, όμως, δεν είναι βέβαιο ότι αυτή η νέα πραγματικότητα έχει γίνει και κοινό κτήμα του πολιτικού μας συστήματος ή ενδεχομένως και της πλειοψηφίας των Ελλήνων ψηφοφόρων. Ισως λόγω του σκληρού προγράμματος προσαρμογής της οικονομίας και της επικέντρωσης στα του μικρού μας οίκου, ίσως περισσότερο εξαιτίας της λαϊκίστικης πολιτικής ορισμένων κομμάτων, ιδιαίτερα όλων όσοι αποκρύπτουν ότι η χρεοκοπία της χώρας οφείλεται στη χρεοκοπία του κράτους, προφανώς για να μπορούν να υπόσχονται ανέξοδα τα πάντα και πάντα έξω από το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αλλά η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Οι αποφάσεις για την οικονομία, για τη ζωή όλων, ανεξαρτήτως εθνών, λαμβάνονται ή διαμορφώνονται από δυνάμεις ευρωπαϊκές, παγκόσμιες, πανίσχυρα πολιτικά κέντρα και ανελέητες διεθνείς αγορές. Αυτή είναι η αλλαγή. Το περίφημο «έξω από το μαντρί σε τρώει ο λύκος» ισχύει περισσότερο από ποτέ άλλοτε σήμερα και αφορά πολύ άμεσα την Ελλάδα.
Η προοπτική της Ελλάδας μέσα στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, με τη συμμετοχή της ως εταίρου ισότιμου στις εξελίξεις της τραπεζικής ένωσης, της δημοσιονομικής ένωσης, της οικονομικής και πολιτικής ένωσης αύριο, αποτελεί προοπτική επιβίωσης για τον τόπο. Ενα μονόδρομο, σε μία Ευρώπη που μετεξελίσσεται αργά αλλά σταθερά σε μία ομοσπονδιακού τύπου οντότητα. Η συμμετοχή και η εκπροσώπηση της Ελλάδας στα ευρωπαϊκά όργανα αποκτούν πλέον πολύ μεγάλη σημασία. Οι νέοι ευρωβουλευτές θα πρέπει να έχουν εμπειρία και γνώση των ευρωπαϊκών εξελίξεων, των μηχανισμών λήψης των αποφάσεων. Να διαθέτουν ευρωπαϊκό προφίλ και κύρος, να εμπνέουν εμπιστοσύνη στους εταίρους, να έχουν δύναμη επαφών και επιρροής.