Οπως και να λήξει η κρίση στην Κριμαία, η εσωτερική πολιτική κρίση στην Ουκρανία θα εξακολουθήσει. Την κρίση αυτή χρησιμοποίησε η Ρωσία ως πρόσχημα για να προσαρτήσει την Κριμαία, ενώ αν δεν αντιμετωπιστεί, θα είναι σαν να προσκαλεί και νέες επεμβάσεις.
Οι αιτίες της κρίσης βρίσκονται στην αποτυχία των πολιτικών θεσμών της Ουκρανίας να παράξουν ηγέτες που να φημίζονται για την τιμιότητα και την ικανότητά τους και να διασφαλίσει ότι η πολιτική αντανακλά τις ανάγκες του συνόλου του πληθυσμού.
Η λύση θα ήταν να αποκεντρωθεί η άσκηση εξουσίας, ώστε να νιώθουν οι Ουκρανοί ότι εκπροσωπούνται καλύτερα σε μία ενιαία Ουκρανία χωρίς ρωσική επιρροή.
Αυτό που έστειλε χιλιάδες Ουκρανούς στην πλατεία ανεξαρτησίας του Κιέβου ήταν η διαφθορά και η ανικανότητα του ανατραπέντος ρωσόφιλου προέδρου Γιανουκόβιτς. Τώρα όμως που ο επικεφαλής της κλεπτοκρατίας Γιανουκόβιτς μετακόμισε στη Ρωσία, η οποία εξακολουθεί να τον αποκαλεί νόμιμο πρόεδρο της Ουκρανίας, δεν φαίνεται να υπάρχει κανείς στη δυτικόφιλη πρώην αντιπολίτευση με το ανάστημα που χρειάζεται για να ενώσει και να κυβερνήσει τη χώρα. Το κενό αυξάνει τον κίνδυνο οι εκλογές που προτείνονται για φέτος να φέρουν στην εξουσία δημαγωγούς ή κάτι χειρότερο.
Το γεγονός ότι η πολιτική δεν κατόρθωσε να εκπροσωπήσει τους πάντες άνοιξε τον δρόμο στην απόσχιση. Οσο διάφανη κι αν είναι η τακτική του Ρώσου προέδρου Πούτιν, πολλοί Ρώσοι στη νότια και ανατολική Ουκρανία (όχι μόνο στην Κριμαία) δεν πιστεύουν ότι η νέα κυβέρνηση του Κιέβου θα προστατεύσει τη γλώσσα τους, τον πολιτισμό τους και τα δικαιώματά τους. Πολλοί φοβούνται ότι θα τους επιβληθεί χειρότερη μεταχείριση σε σχέση με τη λιγότερο βιομηχανοποιημένη δυτική Ουκρανία, όπου ζουν περισσότεροι Ουκρανοί.
Τα προβλήματα αυτά οφείλονται στο απόλυτα συγκεντρωτικό συνταγματικό σύστημα της Ουκρανίας, που δίνει στον πρόεδρο το δικαίωμα διορισμού και αποπομπής των κυβερνητών των επαρχιών. Επειδή οι κυβερνήτες είναι γραφειοκράτες διορισμένοι από το κέντρο και όχι εκλεγμένοι πολιτικοί έχουν ελάχιστα κίνητρα να κάνουν αυτό που θέλουν οι ψηφοφόροι. Αντ’ αυτού, κάνουν αυτό που θέλει ο πρόεδρος.
Οπως έχουν τα πράγματα σήμερα, είναι πολύ πιθανό ο επόμενος πρόεδρος να προέρχεται από τη δυτική ή την κεντρική Ουκρανία και να έχει εθνικιστικές απόψεις που θίγουν Ρώσους κατοίκους της χώρας. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι, με το παρόν σύστημα, αυτός ο πρόεδρος θα επιλέξει όλους τους κυβερνήτες των επαρχιών της ανατολικής Ουκρανίας. Σε αυτό το πλαίσιο, κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν ότι θα είναι πιο ασφαλείς υπό τη σκέπη του Πούτιν, εκτός αν το Κίεβο δεσμευθεί ότι θα αποκεντρώσει την πολιτική εξουσία.
Τη Δευτέρα το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών έδειξε τη σημασία του θέματος περιλαμβάνοντας την πολιτική αποκέντρωση και την ανάδειξη κυβερνητών με εκλογές στις προτάσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση για μια συμφωνία που θα οδηγούσε στον τερματισμό της κρίσης ανάμεσα στην Ουκρανία και στο Κρεμλίνο. Αλλά, προκειμένου να γίνουν τα πρώτα βήματα για την αποκέντρωση δεν χρειάζεται ούτε ρωσική έγκριση, ούτε καν συνταγματική μεταρρύθμιση.