Salami tactics
Κύριε διευθυντά
Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τα σχόλιά σας κάθε μέρα στη βραδινή εκπομπή ειδήσεων του ΣΚΑΪ από τότε που σταμάτησε η ΕΡΤ. Στα 93 μου χρόνια έμαθα κάτι που με επιτυχία εφάρμοσα στην ιδιωτική μου ζωή, στις δουλειές μου και που βλέπω και στα πολιτικοοικονομικά, που δυστυχώς το 99% των πολιτικών δεν φαίνεται να καταλαβαίνει.
1. Μην αφήνεις μια αρνητική κατάσταση να φτάσει σε επίπεδο κρίσης.
2. Οταν, έστω απαρατήρητα, φτάσει και γίνεται κρίση, αντιμετώπισέ την με σταδιακά μέτρα.
Παράδειγμα: Πουλούσα είδος που το κόστος του ανέβαινε κάθε χρόνο λιγάκι. Για να μην ενοχλήσω τους πελάτες μου δεν ανέβαζα την τιμή μου και αρχικά απορροφούσα τη διαφορά. Οταν ύστερα από μερικά χρόνια η διαφορά μου έτρωγε όλο το εμπορικό κέρδος, αναγκάστηκα να κάνω απότομη αύξηση, αρκετά τσουχτερή. Οι πελάτες μου αμέσως έψαξαν να βρουν άλλον προμηθευτή και μου έφυγαν οι μισοί. Από τότε ανέβαζα τις τιμές και εγώ λιγάκι, όπως μου τις ανέβαζαν, και με το 1% και το 2% διαφορά τον χρόνο κανένας πια δεν παραπονέθηκε.
Το ίδιο ισχύει για όλες τις περιπτώσεις. Αν έχεις εκατό υπαλλήλους και οι δουλειές δεν πάνε καλά και βλέπεις ότι θα πρέπει να απολύσεις μερικούς, απόλυσέ τους έναν έναν και μη δημιουργείς πανικό απολύοντας μεγάλο αριθμό μαζεμένο. Και μην περιμένεις ώσπου να πρέπει να κλείσεις την επιχείρηση και να τους βγάλεις στον δρόμο όλους. Οταν είναι λογικό και απαιτείται από την τρόικα να πωλούνται τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα στα μπακάλικα, μην τα μεταφέρεις όλα μεμιάς, αλλά σήμερα τις ασπιρίνες, σε λίγο διάστημα τις αντιαρθριτικές αλοιφές, μετά τα θεραπευτικά σαμπουάν κ.ο.κ. Οταν συνηθίσουν το ένα, δεν θα γίνει φασαρία για άλλο ένα.
Αυτά κάνουμε εδώ γενικά στον ιδιωτικό τομέα και λίγο πολύ και στον δημόσιο και λέγεται salami tactics, δηλαδή κόβουμε μια λεπτή φέτα σήμερα, άλλη μία μεθαύριο. Ετσι αποφεύγουμε τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες με πανό στους δρόμους και τις απεργίες, να παιδεύεται ο λαός. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να επεκταθεί στα περισσότερα προβλήματα αν αντιμετωπίζονται με τέτοιο τρόπο. Αλλά τα έγραψα αυτά γιατί αισθάνθηκα ανάγκη κάτι να συμβάλω και ελπίζω τουλάχιστον η σκέψη μου να πιάσει τόπο κάπου, αν και λείποντας από την Ελλάδα περί τα 60 έτη, μπορεί και να πέφτω έξω.
Αλεξανδρος Αμαριλιος