Από το «ούτε με τη Ν.Δ. ούτε με τον ΣΥΡΙΖΑ» στο «και με τους δύο, αλλά με όρους» μοιάζει να αλλάζει η στρατηγική του κ. Φώτη Κουβέλη, ο οποίος τις τελευταίες μέρες επιχειρεί να προσδιορίσει τους όρους υπό τους οποίους η ΔΗΜΑΡ θα επέστρεφε σε οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Η αιφνίδια πολιτική μετάλλαξη της ΔΗΜΑΡ οφείλεται προφανώς στη διαπίστωση ότι τα δημοσκοπικά ποσοστά της παραμένουν σε χαμηλά «βαρομετρικά» λόγω της αίσθησης που μεταδίδει εδώ και ένα χρόνο ότι δεν επιθυμεί να ξανασυγκυβερνήσει.
Κι έτσι ως νέα στρατηγική επελέγη μια εποικοδομητική κριτική τόσο στη Ν.Δ. όσο και στον ΣΥΡΙΖΑ με στόχο το κόμμα του κ. Φώτη Κουβέλη να επανακτήσει ένα πλεονέκτημα που είχε προ των εκλογών του 2012. Δηλαδή μιας «υπεύθυνης πολιτικής δύναμης» που μπορεί είτε να φρενάρει τις συντηρητικές επιλογές της Ν.Δ. είτε και τις ακραίες υπερβολές του ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον όταν το κόμμα του κ. Τσίπρα εξακολουθεί να αμφιταλαντεύεται αν πρέπει ή δεν πρέπει η χώρα να παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Τον ρόλο της «υπεύθυνης» και «μετριοπαθούς» κεντροαριστερής δύναμης «που έχει συγκεκριμένες προοδευτικές προτάσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας» θα επιχειρήσουν κατά πληροφορίες να αναδείξουν και τα επικοινωνιακά σποτάκια της ΔΗΜΑΡ που ήδη ετοιμάζονται ενόψει ευρωεκλογών. Και θα το κάνουν σε εμφανή αντιπαράσταση με τις δύο όμορες δυνάμεις του χώρου. Δηλαδή την «Ελιά» και το «Ποτάμι». Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο κ. Κουβέλης σε όλες τις τελευταίες εμφανίσεις του επιχειρεί να ταυτίσει ιδεολογικά τον κ. Ευ. Βενιζέλο τον κ. Σαμαρά. Ούτε ότι καταλογίζει απαξιωτικά στον κ. Στ. Θεοδωράκη «προγραμματική ασάφεια και πολιτική σύγχυση» εντάσσοντάς τον και αυτόν «στο μπλοκ των συντηρητικών δυνάμεων» και όχι «στις δυνάμεις του προοδευτικού και αυτόνομου πόλου» που επιχειρεί να διαμορφώσει η ΔΗΜΑΡ.
Με απλά λόγια, ο στόχος του κ. Κουβέλη είναι να εμφανίσει το κόμμα του ως τη μόνη υγιή, έμπειρη και αξιόπιστη δύναμη του κεντροαριστερού χώρου μεταξύ της Ν.Δ. και του ΣΥΡΙΖΑ με σαφείς προτάσεις. Γι’ αυτό και επιχειρεί εσχάτως να αναδείξει δεσμευτικούς όρους για τη δική του συμμετοχή σε οποιαδήποτε μελλοντική κυβέρνηση επιδιώκοντας να εκθέσει το έλλειμμα στόχων των αντιπάλων του.
Μεταξύ άλλων υπόσχεται τη διαμόρφωση ενός αναπτυξιακού σχεδίου μείωσης της ανεργίας κατά 10% την προσεχή τριετία, πλήρη αλλαγή του φορολογικού νόμου επί το δικαιότερον και ρητή υποχρέωση των τραπεζών για τη δανειακή ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Το αν όλα αυτά θα πείσουν τους ψηφοφόρους να ξαναεμπιστευτούν τη ΔΗΜΑΡ μένει να φανεί. Ο κ. Κουβέλης, πάντως, μοιάζει να έχει επωμιστεί όλη την προεκλογική εκστρατεία μόνος του, επιχειρώντας να κεφαλαιοποιήσει την προσωπική του δημοφιλία που παραμένει σε υψηλά επίπεδα εν αντιθέσει με τις προβλέψεις για τη ΔΗΜΑΡ. Τούτο βέβαια μεγιστοποιεί και την προσωπική ευθύνη του αν δεν επιτύχει τους στόχους του…