Τελικός προορισμός πολλών προσφύγων που κατορθώνουν να πατήσουν το πόδι τους σε ευρωπαϊκό έδαφος είναι η Γερμανία. Το ταξίδι, για όσους επιβιώσουν ώς το τέλος, είναι μακρύ, έτσι συχνά φθάνουν στη Γερμανία πολλά χρόνια μετά τη σύρραξη που τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Οι «300 της Λαμπεντούζα», η ομάδα προσφύγων που βρέθηκε στο επίκεντρο έντονης πολιτικής αντιπαράθεσης στα τέλη του 2013 στο Αμβούργο, είχε φύγει από τη Λιβύη δύο χρόνια νωρίτερα, όταν η χώρα βυθίστηκε στον πόλεμο.
Η περίπτωση της ομάδας αυτής δείχνει πόσο διαφορετική είναι κατά τόπους και κατά περιπτώσεις η μεταχείριση των προσφύγων και πόσο μεταβαλλόμενες συμμαχίες σχηματίζονται για να τους υποστηρίξουν, ή για να τους εκδιώξουν.
Η πιο εντυπωσιακή κίνηση που έγινε στο Αμβούργο σχετικά με τους 300, ήταν η κίνηση του συνδικάτου εργαζομένων στον τομέα των υπηρεσιών (ver.di) να τους καλωσορίσει στις τάξεις του. Οι πρόσφυγες δεν είχαν χαρτιά, με αποτέλεσμα να μην πληρούν τις τυπικές προϋποθέσεις εγγραφής. Αυτό δημιούργησε προβλήματα στον υπεύθυνο του συνδικάτου που έλαβε την απόφαση, αλλά άνοιξε παράλληλα ένα μεγάλο ζήτημα: το πώς οι ευρωπαϊκές κοινωνίες μπορούν να προστατεύσουν τους πιο ευάλωτους, χωρίς ταυτόχρονα να υποστούν το μισθολογικό ντάμπιγκ, το οποίο λειτουργεί ως βούτυρο στο ψωμί της άκρας δεξιάς.
Η κίνηση του κραταιού γερμανικού συνδικάτου έθεσε επί τάπητος το ζήτημα των αθέατων εργαζομένων, που φθάνουν στην Ευρώπη είτε διωγμένοι από πολέμους είτε για λόγους οικονομικής ανάγκης και πέφτουν θύματα πάσης φύσεως εκμετάλλευσης. Η διαμάχη που άνοιξε τον Δεκέμβριο στο Αμβούργο συνεχίστηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν ο επικεφαλής του τοπικού κλάδου του ver.di, που είχε διαφωνήσει με την εγγραφή των προσφύγων, υποχρεώθηκε σε πρόωρη παραίτηση. Στην ανακοίνωση της παραίτησής του ανέφερε μεταξύ άλλων και το ζήτημα των προσφύγων.
Κάποιοι από τους 300 φιλοξενούνταν στην εκκλησία του Αγίου Παύλου, καθώς η προτεσταντική εκκλησία συντάχθηκε με τα συνδικάτα και με την αριστερή σκηνή της πόλης εναντίον του σοσιαλδημοκράτη πρωθυπουργού του Αμβούργου Ολαφ Σολτς. Οι διαδηλώσεις για την υποστήριξη των 300 ήταν από τις πιο ταραχώδεις που έζησε το Αμβούργο τα τελευταία χρόνια και έθεσαν μέρος της πόλης επί εβδομάδες σε αστυνομικό κλοιό.
Οι αρχές της πόλης προσέφεραν στους 300 «ανοχή», για όσο διάστημα η αίτηση ασύλου τους βρισκόταν υπό εξέταση, αλλά εκείνοι ζητούσαν το δικαίωμα μόνιμης παραμονής και εργασίας. Κάποιοι από τους 300 διέθεταν ήδη προσωρινά έγγραφα από την Ιταλία, που ήταν η χώρα εισόδου τους στην Ε.Ε., αλλά όλοι αρνούνταν να δηλώσουν τις ταυτότητές τους, ζητώντας να εξεταστεί το αίτημά τους ομαδικά. Η υπόθεση συνεχίζεται.
«Σταματήστε να κάνετε πολέμους στην Αφρική και να στέλνετε όπλα. Αν θέλετε να κάνετε κάτι, στείλτε εκπαίδευση», είπε μέλος της ομάδας.
Το 2012 υπέβαλαν αιτήσεις ασύλου στη Γερμανία 64.539 άτομα. Η χώρα βρίσκεται κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο στις υποβολές αιτήσεων ασύλου κατ’ αναλογία προς τον πληθυσμό.