ΕΠΕΤΕΙΟΣ. Στις 21 Μαΐου 1864 τα Επτάνησα πέρασαν οριστικά στην ελληνική κυριαρχία μετά την υπογραφή της συνθήκης ανάμεσα στη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Ρωσία και την Ελλάδα. Τα 150 χρόνια από την ενσωμάτωση των Ιονίων Νήσων στο μικρό, τότε, βασίλειο της Ελλάδος, εορτάζεται φέτος ως μία επέτειος που γεννά νέες προσεγγίσεις από ιστορικούς και μελετητές.
Με την ευκαιρία των ελληνοβρετανικών εορτασμών για την 150ή επέτειο της Ενωσης της Επτανήσου με την Ελλάδα, ο Βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζον Κίτμερ, είχε την ευκαιρία να παρευρεθεί και να συμμετάσχει ενεργώς δίνοντας και μία ομιλία στην Αναγνωστική Εταιρεία.
Οι εκδηλώσεις άρχισαν την περασμένη Τρίτη στα Παλαιά Ανάκτορα, με συναυλία, παρασημοφόρηση της κ. Κατερίνας Ζερνιώτη και ομιλία του πρέσβη με θέμα «150 χρόνια μετά: οι Ελληνο-Βρετανικές σχέσεις σήμερα» στην Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας και ολοκληρώθηκαν χθες με επίσημη δοξολογία στον Ι. Ν. Αγ. Σπυρίδωνος, εκφώνηση πανηγυρικού στα Ανάκτορα των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο της Ενωσης της Επτανήσου και παρέλαση.
«Στις 21 Μαΐου 1864, ο τελευταίος λόρδος ύπατος αρμοστής του βρετανικού προτεκτοράτου των Ιονίων Νήσων, Henry Storks, εκφώνησε την αποχαιρετιστήρια ομιλία του στην αίθουσα του θρόνου του ανακτόρου», ανέφερε -μεταξύ άλλων- στην ομιλία του, ο Βρετανός πρέσβης, κ. Τζον Κίτμερ. «Ο βρετανικός βασιλικός θυρεός απομακρύνθηκε από την πρόσοψη του κτιρίου. Η σημαία της Μεγάλης Βρετανίας υπεστάλη και έγινε η έπαρση της σημαίας του Βασιλείου της Ελλάδος (…) Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η Βρετανία έχει αναπτύξει μια στενή σχέση με τις ελληνικές υποθέσεις για πάνω από δύο αιώνες. Δώσαμε πολλούς σπουδαίους κοινούς αγώνες, τους πιο πρόσφατους ενάντια στον φασισμό και τον ναζισμό, στη δεκαετία του ’40. Παρά τους ισχυρούς δεσμούς φιλίας που μας ενώνουν, η σχέση μας συνολικά πέρασε από πολλά στάδια και φάσεις και δεν υπήρξε πάντοτε ομαλή ή εύκολη. Η ιστορία της Βρετανίας στα Ιόνια νησιά είναι ένα τέτοιο παράδειγμα.
(..) Η μετάβαση από τον βρετανικό έλεγχο στην ένωση με την Ελλάδα έγινε έπειτα από συνεχή πίεση των νησιωτών για πολλά χρόνια, αλλά χωρίς επανάσταση, διολίσθηση στην αναρχία ή στρατιωτική σύγκρουση. Πιστεύω ότι φεύγοντας από τα νησιά, η Βρετανία άφησε πίσω της σημαντική κληρονομιά: Ιστορικά κτίρια και μνημεία (το Ανάκτορο των Αγίων Μιχαήλ και Γεωργίου, το Μον Ρεπό, την εκκλησία της Φρουράς). Θεσμούς, όπως το Πανεπιστήμιο. Τα προτεσταντικά νεκροταφεία στη Ζάκυνθο και την Κέρκυρα. Ισως, στην κυριαρχία των αγγλικών επί των ιταλικών ως δεύτερης γλώσσας στα νησιά. Η πιο σημαντική, όμως, κληρονομιά που αφήσαμε πίσω μας είναι η μεγάλη αγάπη των Βρετανών για τα νησιά αυτά».