ΛΟΝΔΙΝΟ
ΘΕΑΤΡΟ
Gielgud Theatre
www.gielgud.co.uk
«Blithe Spirit». «Ποιος θα το φανταζόταν ότι η πιο κεφάτη και ζωηρή φιγούρα στη λονδρέζικη σκηνή αυτή την άνοιξη θα ήταν μια ηθοποιός που πλησιάζει τα 90 και που έχει σχεδόν σαράντα χρόνια να παίξει θέατρο εδώ;» έγραψε ο κριτικός θεάτρου Ματ Γουόλφ για την Αντζελα Λάνσμπερι. Βραβευμένη πέντε φορές με Τόνι στην Αμερική, η 88χρονη Αγγλίδα ηθοποιός επέστρεψε φέτος στο Λονδίνο για να παίξει στην κωμωδία του Νόελ Κάουαρντ τον ρόλο που της χάρισε το πέμπτο της βραβείο Τόνι, όταν το έργο παρουσιάστηκε στο Μπροντγουέι το 2009, σε σκηνοθεσία του Μάικλ Μπλέικμορ. Ερμηνεύει τη Μαντάμ Αρκάτι, ένα μέντιουμ που επισκέπτεται τον συγγραφέα Τσαρλς Κοντομάιν για να τον βοηθήσει στην προετοιμασία του νέου βιβλίου του. Αθελά της, όμως, η Μαντάμ Αρκάτι προσκαλεί στο σπίτι το φάντασμα της νεκρής γυναίκας του Τσαρλς, της Ελβίρας, την οποία μπορεί να δει μόνον εκείνος. Καθώς η Ελβίρα-φάντασμα διεκδικεί τον σύζυγό της από την τωρινή γυναίκα του, τη Ρουθ, η μηχανή της κωμωδίας παίρνει εμπρός εκτοξεύοντας απανωτές βολίδες γέλιου. Κοντά στην εκπληκτική Αντζελα Λάνσμπερι, πρωταγωνιστούν ο Τσαρλς Εντουαρντς, η Τζέινι Ντι (Ρουθ) και η Τζεμίνα Ρούπερ (Ελβίρα), οι οποίοι απέσπασαν επίσης εγκωμιαστικές κριτικές. Εως τις 7 Ιουνίου.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
ΕΚΘΕΣΗ
Museum of Modern Art
www.moma.org
«Αlibis: Sigmar Polke 1963-2010». Η έκθεση είναι ένα αναδρομικό αφιέρωμα στο έργο του Σίγκμαρ Πόλκε (1941-2010), του Γερμανού καλλιτέχνη ο οποίος θεωρείται μια από τις σημαντικότερες φυσιογνωμίες στην τέχνη της μεταπολεμικής περιόδου. Στα έργα που παρουσιάζονται αναδεικνύονται οι τολμηροί πειραματισμοί του και το ευρύτατο φάσμα καλλιτεχνικών μέσων που χρησιμοποίησε – ζωγραφική (αφαιρετική και παραστατική), γλυπτική, σχέδιο, κολάζ, φωτογραφία, χαρακτική, περφόρμανς, φιλμ. Σε συνεχή αναζήτηση, ο Πόλκε απέφευγε επιμελώς να αποκτήσει οποιοδήποτε στυλ-υπογραφή, ακολουθώντας μια μέθοδο που υιοθετούσε την έννοια του άλλοθι με τη σημασία τού «βρίσκομαι πάντα κάπου αλλού». Η έκθεση εστιάζει επίσης στον μεγάλο σκεπτικισμό του Πόλκε όσον αφορά την πορεία της Γερμανίας μετά τον πόλεμο και το «θαύμα» της γοργής οικονομικής ανάρρωσης της πατρίδας του. Ανάμεσα στα έργα που παρουσιάζονται είναι και 13 φιλμ του, ανάμεσά τους οκτώ που δεν έχουν προβληθεί άλλη φορά, καθώς και μια περφόρμανς που προβλήθηκε από τη δυτικογερμανική τηλεόραση το 1972. Εως τις 3 Αυγούστου.
ΘΕΑΤΡΟ
Νew York City Theater
www.ofmiceandmenonbroadway.com
«Of Mice and Men». Ο Τζον Στάινμπεκ έκανε ο ίδιος τη θεατρική διασκευή της νουβέλας του «Ανθρωποι και ποντίκια», το 1937, και έκτοτε το έργο έχει ανέβει επανειλημμένα στο θέατρο, όχι όμως μετά το 1974. Η σημερινή αναβίωσή του οφείλεται κυρίως στη σκηνοθέτιδα Αννα Σαπίρο, πρόσφατα βραβευμένη με Τόνι για τη σκηνοθεσία της στο «August: Ossage County». Τοποθετημένο στην Καλιφόρνια των χρόνων της μεγάλης ύφεσης, το έργο παρακολουθεί δύο πλανόδιους εργάτες, τον Τζορτζ, έναν έξυπνο αλλά αμόρφωτο και οξύθυμο νεαρό άνδρα, και τον Λένι, έναν γίγαντα με αγαθή καρδιά και χαμηλή νοημοσύνη. Μαζί ελπίζουν να αποκτήσουν μια μέρα το δικό τους κομμάτι γης. Οταν όμως ο Λένι προκαλεί προβλήματα πάνω στη δουλειά, ο Τζορτζ πρέπει να διαλέξει: ή να προστατεύσει τον φίλο του ή να συνεχίσει μόνος τον δρόμο προς την εκπλήρωση της δικής του εκδοχής του αμερικανικού ονείρου. Η Σαπίρο επέμεινε, και τα κατάφερε, να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του πολυπράγμονος Τζέιμς Φράνκο στον ρόλο του Τζορτζ, ενώ τον Λένι ερμηνεύει ο Ιρλανδός ηθοποιός Κρις Ο’Ντόουντ. Η παράσταση έχει κερδίσει θερμούς επαίνους από την κριτική, ιδιαίτερα για τις ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών.
ΤΟΡΟΝΤΟ
ΕΚΘΕΣΗ
Art Gallery of Ontario
www.ago.net
«Francis Bacon and Henry Moore: Terror and Beauty». Η έκθεση είναι αφιερωμένη σε δύο κορυφαίους Βρετανούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, παρουσιάζοντας 130 εκθέματα – πίνακες, γλυπτά, σχέδια, φωτογραφίες και αρχειακό υλικό. Εστιάζει στις εμπειρίες τους σε καιρούς συγκρούσεων και βίας, όπως οι βομβαρδισμοί στο Λονδίνο στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για να εξετάσει πώς επηρεάστηκε η δημιουργικότητά τους από καταστάσεις κακουχίας και άγχους. Παράλληλα, η έκθεση αναδεικνύει τον διαφορετικό τρόπο που αντιμετώπισαν οι δύο καλλιτέχνες την ανθρώπινη οδύνη μέσα στο έργο τους. Η αντιπαράθεση γλυπτών του Μουρ (πολλά από τα οποία ανήκουν στο μουσείο) και πινάκων του Μπέικον ρίχνει νέο φως στα έργα, ενώ σημαντική είναι και η παρουσία στην έκθεση 30 φωτογραφιών του γερμανικής καταγωγής Βρετανού φωτογράφου Μπιλ Μπραντ, με εστίαση στους δύο καλλιτέχνες (εδώ ένα πορτρέτο του Μουρ, του 1945). Εως τις 20 Ιουλίου.
ΠΑΡΙΣΙ
ΕΚΘΕΣΗ
Musee du Grand Palais
www.grandpalais.fr
«Robert Mapplethorpe». «Αν είχα γεννηθεί 100-200 χρόνια νωρίτερα μπορεί να είχα γίνει γλύπτης, αλλά η φωτογραφία είναι ένας πολύ γρήγορος τρόπος να βλέπεις, να κάνεις γλυπτική», είχε πει ο Ρόμπερτ Μάπλθορπ, ένας από τους σημαντικότερους δημιουργούς στον χώρο της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του, η έκθεση στο Γκραν Παλέ εστιάζει, πέρα από την ερωτική ένταση που έκανε διάσημες τις εικόνες του, στην κλασική διάσταση του έργου του και την αναζήτηση της αισθητικής τελειότητας στα στυλιζαρισμένα, ασπρόμαυρα πορτρέτα, γυμνά (εδώ ο «Thomas», 1987) και νεκρές φύσεις του. Οι περίπου 200 φωτογραφίες που παρουσιάζονται καλύπτουν το σύνολο της διαδρομής του, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως τον πρόωρο θάνατό του, το 1989. Παράλληλα, το Μουσείο Ροντέν φιλοξενεί την έκθεση «Mapplethorpe-Rodin», όπου επιχειρείται η σύνδεση ανάμεσα στον Αμερικανό φωτογράφο και στον κορυφαίο Γάλλο γλύπτη. Πάνω από εκατό φωτογραφίες του Μάπλθορπ εκτίθενται μαζί με 50 γλυπτά του Ροντέν, σε θεματικές ενότητες με τίτλους όπως «Ερωτισμός και καταδίκη» και «Κίνηση και ένταση». Η έκθεση στο Γκραν Παλέ θα διαρκέσει έως τις 13 Ιουλίου, ενώ εκείνη στο Μουσείο Ροντέν έως τις 21 Σεπτεμβρίου.
Τατουάζ: μια αρχέγονη τέχνη
Ομορφα ή τρομακτικά, εκφράσεις διαμαρτυρίας, εκδίκησης, αφοσίωσης, πένθους, μίσους ή αγάπης, τα τατουάζ έχουν ιστορία που φτάνει στα βάθη της αρχαιότητας. Ο Οτζι, ο νεολιθικός «άνθρωπος των πάγων» που βρέθηκε στις Αλπεις το 1991, ήταν καλυμμένος με 57 σημάδια τατουάζ, ενώ μούμιες ηλικίας χιλιάδων χρόνων που ανακαλύφθηκαν στην Αίγυπτο και στη Συρία έφεραν τατουάζ με μυθικά ζώα. Η έκθεση «Tattoo», στο Μουσείο του Quai Branly στο Παρίσι, επιχειρεί να ιχνηλατήσει την παγκόσμια ιστορία του τατουάζ, αναδεικνύοντας τη σημασία του ως μέρους της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας, αλλά και ως σύγχρονου λαϊκού καλλιτεχνικού κινήματος. Παρουσιάζονται πάνω από 300 εκθέματα, ανάμεσά τους φωτογραφίες, χαρακτικά, έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, μάσκες, πόστερ, βιβλία, εργαλεία τατουάζ, ακόμα και μουμιοποιημένα ανθρώπινα μέλη. Παράλληλα, δεκατρείς καλλιτέχνες τατουάζ από διάφορες χώρες παρουσιάζουν έργα τους, σε μέλη από σιλικόνη που κατασκευάστηκαν ειδικά για την έκθεση.
