Ενέκρινε η Βουλή της Γερμανίας τη μείωση του ορίου συνταξιοδότησης από το ισχύον σήμερα των 65 ετών, στα 63 έτη. H μεταβολή αυτή αναμένεται να στοιχίσει περίπου 900 εκατ. ευρώ φέτος. Το 2030 το ποσό αυτό θα φθάσει τα 3,1 δισ. ευρώ, ενώ θα πρέπει να αναφερθεί πως η μείωση αφορά συγκεκριμένες ομάδες συνταξιούχων. Βέβαια, η απόφαση αυτή εγείρει σοβαρά ερωτήματα τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και εκτός αυτής, δεδομένου ότι η Γερμανία προβάλλει τον εαυτό της ως υπέρμαχο της λιτότητας και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οικονομολόγοι προειδοποιούν πως η εν λόγω απόφαση θα επιφέρει πλήγματα στην οικονομία, κυρίως λόγω της αυξανόμενης γήρανσης του πληθυσμού της χώρας –είναι η 11η στον κόσμο με τους ταχύτερους ρυθμούς γήρανσης–, καθώς και λόγω της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού. Ωστόσο, αξίζει να αναφερθεί ότι στη συγκεκριμένη υπόθεση διακυβεύονται πολλά για τα πολιτικά κόμματα της Γερμανίας. Eπί του προηγούμενου κυβερνητικού συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Σοσιαλδημοκρατών (SPD) είχε συμφωνηθεί αρχικά το 2007 να αυξηθεί σταδιακά το όριο συνταξιοδότησης μετά το 2012 και να φθάσει έως το 2029 από τα 65 στα 67 έτη. Το σχέδιο, όμως, αυτό απορρίφθηκε κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων πέρυσι το φθινόπωρο για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά τις εκλογές. Τότε το SPD πρότεινε τη μείωση του ηλικιακού ορίου.
Οπως επισημαίνει ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, Κλάους Tσίμερμαν, σε άρθρο του στους Financial Times, η κυβέρνηση μοιάζει να έχει αυτοπαγιδευθεί, διαψεύδοντας προσδοκίες, εφόσον σταδιακά θα εκπέσει η μεταρρύθμιση του 2007. «Η πραγματικότητα είναι ακόμα πιο παράλογη», παρατηρεί ο πανεπιστημιακός. Οι γεννημένοι πριν από το 1953 στη Γερμανία θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης στα 63 τους έτη, εάν έχουν καλύψει 45 χρόνια εργασίας. Ξεκινώντας από τους γεννημένους εκείνη τη χρονιά, σταδιακά το όριο θα αυξάνεται και οι γεννημένοι το 1963 θα αποχωρoύν στα 65 τους. Η δε μεταρρύθμιση του 2007 με την αύξηση των ηλικιακών ορίων θα εφαρμόζεται για τους γεννηθέντες και γεννηθείσες από το 1964 και μετά.
Κατά τον κ. Τσίμερμαν, πέραν του ότι η όλη ρύθμιση θα κοστίσει πολλά στο γερμανικό Δημόσιο, είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει και τη δυσαρέσκεια όσων ψηφοφόρων γεννημένων το 1963 αντιληφθούν τη σε βάρος τους αδικία και απαιτήσουν ακύρωση των αποφάσεων του 2007. Συν τοις άλλοις, θεωρείται λάθος της κυβέρνησης η απόφαση περί μείωσης του ορίου συνταξιοδότησης, δεδομένου ότι η αναλογία συνταξιούχων προς απασχολούμενους στη χώρα φθάνει το 31% με την προοπτική να υπερβεί το 57% το 2050, σύμφωνα με τη Eurostat. Η ίδια πηγή καταγράφει πως οι Γερμανοί εργάζονται περισσότερα χρόνια από τους Ελληνες, τους Ισπανούς και τους Γάλλους. Συνταξιοδοτούνται έπειτα από 37,5 έτη εργασίας, όταν ο μέσος όρος του εργασιακού βίου στην Ε.Ε. είναι τα 35 χρόνια.
Η αντίφαση
Πέραν τούτου, όμως, όπως επισημαίνουν αναλυτές, υπάρχει μία οφθαλμοφανής αντίφαση εκ μέρους του Βερολίνου: έχει απαιτήσει από τους δοκιμαζόμενους εταίρους του στην Ευρωζώνη και ειδικά τις χρεωμένες χώρες του Νότου πολλές και εκ βάθρων μεταρρυθμίσεις σε θέματα εργασιακής νομοθεσίας και συνταξιοδοτικού συστήματος. Ορισμένες από αυτές είναι οδυνηρές, άλλες σκληρές και κάποιες δραματικά μη δημοφιλείς, καταλήγει στους Financial Times ο Κλάους Τσίμερμαν.
