Ενα πραγματικά καυτό ερώτημα που απασχολούσε τους παλαιοντολόγους ήταν το κατά πόσον οι δεινόσαυροι ήταν θερμόαιμα ζώα, όπως τα πτηνά και τα θηλαστικά, ή ψυχρόαιμα όπως τα ερπετά, τα ψάρια και τα αμφίβια.
Μία απάντηση έδωσαν την περασμένη εβδομάδα επιστήμονες, αξιολογώντας τον μεταβολισμό απειράριθμων δεινοσαύρων με τη βοήθεια ενός τύπου ο οποίος βασίζεται στη μάζα του σώματός τους, όπως αποκαλύπτεται από τα οστά που έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα, και τον ρυθμό ανάπτυξής τους, που αποκαλύπτεται από τις στεφάνες ανάπτυξης στα απολιθωμένα οστά.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στο περιοδικό Science, αξιολόγησε 21 είδη δεινοσαύρων ανάμεσα στους οποίους ο Τυραννόσαυρος, ο Αλλόσαυρος, ο Απατόσαυρος, ο Τενοντόσαυρος, αλλά και πολλά άλλα ζώα όπως θηλαστικά, πτηνά, ψάρια, καρχαρίες, σαύρες, ερπετά και κροκόδειλους.
Οι επιστήμονες κατέληξαν ότι οι δεινόσαυροι είχαν ρυθμούς ανάπτυξης και μεταβολισμό που δεν συνάδει ούτε με θερμόαιμους ούτε με ψυχρόαιμους οργανισμούς. Δεν δρούσαν εν ολίγοις ούτε σαν θηλαστικά και πτηνά ούτε σαν ερπετά ή ψάρια. Οπως εξηγεί ο Μπράιαν Ενκουιστ, εξελικτικός βιολόγος του Πανεπιστημίου της Αριζόνας, αυτά τα πελώρια στη συντριπτική τους πλειονότητα ζώα είχαν ρυθμούς ανάπτυξης και μεταβολισμού κάπου ενδιάμεσα από τα ψυχρόαιμα και τα θερμόαιμα όντα που βλέπουμε σήμερα γύρω μας. Στην πραγματικότητα, οι δεινόσαυροι ήταν πολύ διαφορετικοί από οτιδήποτε γνωρίζουμε σήμερα.
Η επιστημονική αντιπαράθεση σχετικά με το αν οι δεινόσαυροι ήταν ψυχρόαιμοι ή θερμόαιμοι οργανισμοί διαρκεί παρά πολλά χρόνια. Κατά τον 19ο αιώνα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα ζώα αυτά κινούνταν με μεγάλη βραδύτητα και ήταν ψυχρόαιμα. Καθώς όμως ήρθαν στην επιφάνεια τα απολιθωμένα οστά του Βελοσιράπτορα, κάποιοι άρχισαν να διατυπώνουν την άποψη πως οι δεινόσαυροι ήταν θερμόαιμοι και ενεργητικοί όπως τα σημερινά πτηνά και τα θηλαστικά που βλέπουμε γύρω μας. Η άποψη αυτή κέρδισε ακόμα περισσότερο έδαφος όταν έγινε γνωστό ότι τα σημερινά πτηνά προέρχονται από μικρούς φτερωτούς δεινοσαύρους.
Ο βιολόγος Τζον Γκρέιντι του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού επισημαίνει ότι η σκέψη πως οι δεινόσαυροι θα έπρεπε να είναι ψυχρόαιμοι ή θερμόαιμοι είναι υπερβολικά απλουστευτική, αν κάποιος εξετάσει το ζήτημα σε συνάρτηση με τον χρόνο. Ειδικότερα, κάποια είδη, όπως ο μεγάλος λευκός καρχαρίας, οι θαλάσσιες χελώνες ή και ο τόνος, δεν μπορούν να ενταχθούν εύκολα σε κάποια από τις παραπάνω κατηγορίες. «Μία καλύτερη απάντηση», λέει χαρακτηριστικά ο Αμερικανός βιολόγος, «θα ήταν να πούμε ότι αυτά τα είδη βρίσκονται στο μέσο».
Οι βιολόγοι αποκαλούν αυτά τα όντα «μεσόθερμα» σε αντίθεση με τα εξώθερμα (ψυχρόαιμα ζώα με χαμηλούς μεταβολικούς ρυθμούς που δεν παράγουν θερμότητα και στέκονται κάτω από τον ήλιο προκειμένου να ζεσταθούν) και τα ενδόθερμα (θερμόαιμα ζώα που χρησιμοποιούν τη θερμότητα από τις μεταβολικές αντιδράσεις προκειμένου να διατηρήσουν σταθερή τη θερμοκρασία τους).