«Ενας άντρας παρέχει για την οικογένειά του. Το κάνει ακόμα κι αν εκείνοι δεν τον εκτιμούν, δεν τον σέβονται ή δεν τον αγαπούν. Απλώς το αναλαμβάνει και το κάνει. Γιατί είναι άντρας».
Ο Γουόλτερ Γουάιτ, καθηγητής χημείας σε λύκειο της Αμερικής, μαθαίνει πως έχει καρκίνο. Αντιμέτωπος με το τρομερό αυτό τελεσίγραφο, αλλά και τα πιεστικά οικονομικά προβλήματα της οικογένειάς του, αποφασίζει να γίνει «μάγειρας» μεθαμφεταμίνης ξεκινώντας έτσι την κατάβαση σε έναν κόσμο εγκλήματος και παρανομίας.
Η περιγραφή όπως και η ατάκα της αρχής αφορούν φυσικά το «Breaking Bad», την αριστουργηματική αμερικανική τηλεοπτική σειρά που καθήλωσε εκατομμύρια θεατές σε όλο τον κόσμο. Πώς αντιδρά ένας συνηθισμένος και φιλήσυχος άνθρωπος μπροστά στην προοπτική του θανάτου και της δυστυχίας των αγαπημένων του προσώπων; Πόσο ικανός είναι να πάρει τον «κακό δρόμο» (breaking bad); Με αυτά τα ερωτήματα ξεκινά η σειρά, για να αναπτυχθεί μέσα από ένα ευφυές πλέγμα συνεχών ηθικών διλημμάτων, αναζητήσεων και πολυεπίπεδης εξέλιξης χαρακτήρων.
Οχι τυχαία, δεκάδες βιβλία έχουν ήδη γραφτεί με θέμα την πρωτόγνωρη αφηγηματική δεξιοτεχνία της σειράς, ενώ ο αριθμός των άρθρων και των δημόσιων συζητήσεων είναι απείρως μεγαλύτερος. Μια τέτοια συζήτηση διοργάνωσε και η Ελληνοαμερικανική Ενωση την περασμένη Πέμπτη σε μια αίθουσα κατάμεστη από φίλους της σειράς. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τον κ. Αντριου Χόρτον, καθηγητή Κινηματογραφικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμας, ο οποίος παρουσίασε μερικούς από τους λόγους που κάνουν το «Breaking Bad» να ξεχωρίζει. «Καθρεφτίζει κάτι από την εποχή μας. Στην Αμερική το 1% του πληθυσμού κατέχει σήμερα το 49% του πλούτου. Αυτό τα λέει όλα· όσο για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση οικογένεια, νομίζω ότι εσείς οι Ελληνες τα γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα», επισήμανε ο καθηγητής Χόρτον.
Προβάλλοντας επιπλέον μερικά κλιπ και διανθίζοντας τα λόγια του με αρκετές ελληνικές φράσεις (είναι λάτρης της χώρας μας), πέτυχε αναμφίβολα να μας θυμίσει με ωραίο τρόπο όλα εκείνα τα μικρά αλλά σημαντικά που μας έκαναν να αγαπήσουμε το «Breaking Bad» εξαρχής. Η «υπομονή» στην εξέλιξη των σκηνών και των πλάνων (έφερε το παράδειγμα του Αγγελόπουλου, τηρουμένων πάντα των αναλογιών), τα εκπληκτικά α λα Τζον Φόρντ τοπία της αμερικανικής Δύσης και βεβαίως οι μοναδικές ατάκες. «Δεν βρίσκομαι σε κίνδυνο, Σκάιλερ. Εγώ είμαι ο κίνδυνος! Κάποιος ανοίγει την πόρτα του, τον πυροβολούν και νομίζεις πως είμαι αυτός ο τύπος; Οχι. Εγώ είμαι εκείνος που χτυπάει», κομπάζει στη γυναίκα του ο αλλαγμένος πλέον Γουόλτερ, θυμίζοντας κάτι από γκάνγκστερ νουάρ ταινιών. Και μπορεί το «Breaking Bad» να μην έχει την ίδια επίδραση πάνω σας (ευτυχώς), θα αλλάξει όμως σίγουρα τη γνώμη σας για την τηλεόραση και τις δυνατότητές της.
