Πήραν το μήνυμα οι κυβερνώντες;
Κύριε διευθυντά
Φαίνεται πως κάτι συμβαίνει στην «επικοινωνία» μεταξύ των κυρίαρχων Ελλήνων πολιτών και των κυβερνώντων της Ελλάδος. Σαφές μήνυμα της κάλπης των τελευταίων (ευρω)εκλογών ήταν: Δεν εγκρίνεται η λιτότητα, δεν μπορεί η ελληνική κοινωνία να ανεχθεί και να αντέξει άλλο την ισχύουσα οικονομική πολιτική και αγαπητοί κυβερνώντες, αλλάξτε γραμμή πριν δείτε την εκλογική σας δύναμη να εκμηδενίζεται! Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε η πλειοψηφία των πολιτών στην κυβέρνηση, ασχέτως κομματικής τοποθέτησης, γιατί, ως γνωστόν, η παρούσα μνημονιακή οικονομική πολιτική «βάλλει» επί δικαίων και αδίκων, χωρίς να διαχωρίζει «δεξιά, αριστερά, κέντρο, άκρα και οτιδήποτε άλλο». Οι κυβερνώντες ανέλυσαν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας, έδωσαν διάφορες ερμηνείες για να απαλύνουν την ήττα, προσπάθησαν να ωραιοποιήσουν τα πράγματα, είπαν και στα πρόθυμα ΜΜΕ «πείτε καμιά καλή κουβέντα γιατί δεν πάμε καλά» και… αποφάσισαν να κάνουν έναν «ωραίο» ανασχηματισμό, όπως οι «αναδομήσεις» των χρόνων του Ανδρέα Παπανδρέου, για να πείσουν πως από ’δω και πέρα όλα θα πάνε κατ’ ευχήν, αφού οι «κακοί» έφυγαν και τα πράγματα διορθώνονται από «λεγεώνα» που αναλαμβάνει τα ηνία της κυβέρνησης! Πεπεισμένοι, λοιπόν, οι κυβερνώντες πως οι «ιθαγενείς» ηρέμησαν με τον «ανασχηματισμό», εξακολουθούν την προσφιλή τους πρακτική: συνεχίζουν την περικοπή δεδουλευμένων επικουρικών συντάξεων, επειδή το μέτρο έχει ψηφιστεί…
Συνεπείς οι κυβερνώντες στο να απογοητεύουν πολιτικούς φίλους και θιασώτες, να εξαγριώνουν τους πολίτες από τη συνεχιζόμενη οικονομική εξαθλίωση, να χάνουν ακόμα και τους πλέον αγαθούς και καλόπιστους που τους εμπιστεύθηκαν πολιτικά, οδηγούν την κοινωνία στα άκρα. Προσωπικά δεν θεωρώ βραδύνοες τους κυβερνώντες που δεν καταλαβαίνουν τα μηνύματα (πολιτικά) από την ψήφο των Ελλήνων. Το πρόβλημα είναι πως κάνουν ότι δεν τα καταλαβαίνουν, πώς διαχειρίζονται την ήττα και αλληλοσυγχαίρονται γι’ αυτό.
Ιωαννης Α. Μελισσειδης – Δρ Νομικής – Συγγραφέας
Οι κρυφές αυξήσεις των ΕΛΤΑ
Κύριε διευθυντά
Τα ΕΛΤΑ από την ίδρυσή τους είχαν ένα τιμολόγιο ανάλογα με το βάρος του αποστελλομένου αντικειμένου σε γραμμάρια. Δηλαδή 20, 50, 100, 200, 350, 500, 750, 1.000. Τώρα τελευταία βρήκε τρόπο αφαίμαξης των συναλλασσομένων τους. Το τιμολόγιο περιορίστηκε σε 100, 200, 1.000. Κι έτσι όταν στέλνεις ένα γράμμα ή έντυπο 200 γραμμαρίων πληρώνεις για 1.000 γραμμάρια. Το χειρότερο είναι για αποστελλόμενα στο εξωτερικό. Τα 100, 200, 350, 500, 750, 1.000, 2.000 περιορίζονται κι έτσι από 200 γρ. πάει κατευθείαν στα 500, από τα 500 στα 1.000 και από τα 1.000 σε 2.000. Για μια κυριακάτικη εφημερίδα που στέλνω στην Αυστραλία βάρους 1.050 γρ. πλήρωνα 8,10 ευρώ, τώρα πληρώνω 25 ευρώ.
Είναι πολύ έξυπνο το κόλπο και πρέπει ο αρμόδιος υπουργός να συγχαρεί τον εμπνευστή.
Μιχαλης Σταφυλας
Κυβερνητικός ανασχηματισμός
Κύριε διευθυντά
Η κυβέρνηση ανασχηματίσθηκε. Με αρκετούς από τους υπουργούς της να αντικατασταθούν από νέους (υπουργούς) κάποιους άλλους να μετακινηθούν σε άλλα υπουργεία και με κάποιους άλλους να παραμένουν στις ίδιες θέσεις τους. Και με αυτή τη νέα σύνθεσή της η κυβέρνηση θα συνεχίσει με μια περισσότερη αποφασιστικότητα τη πορεία της, δήλωσε με ένα ιδιαίτερο νόημα ο πρωθυπουργός. Και με χρονικό ορίζοντα την ολοκλήρωση της τετραετίας, εφόσον θα ξεπεραστεί φυσικά και αυτός ο σκόπελος για την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Η κοινωνία μας που ζει κάτω από όλο και πιο πιεστικές οικονομικές συνθήκες, περιμένει αυτή τη φορά από την κυβέρνηση για να τρέξει με τους πιο γρήγορους ρυθμούς το μεταρρυθμιστικό της έργο, προκειμένου να καλυφθεί και ο χαμένος χρόνος της. Δηλαδή να γίνει και ό,τι δεν έγινε στα δύο πρώτα της χρόνια. Για να αρχίσει έτσι να υποχωρεί ταχύτερα η οικονομική ύφεση και συνακόλουθα να υπάρξει και μια αισθητή, μια πραγματική ανακούφιση, προπαντός για τις οικονομικά ασθενέστερες κοινωνικές μας τάξεις. Εξυπακούεται ότι τις μεταρρυθμίσεις που ακόμη καρκινοβατούν, τις περιμένει με μια έκδηλη αγωνία και ο επιχειρηματικός τομέας. Ο οποίος έχει καίρια πληγεί από την οικονομική κρίση και απειλείται με μια πλήρη οικονομική κατάρρευση. Εκείνο όμως που περιμένουμε τώρα όλοι μας από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι να προτάξει την άμεση ελάφρυνσή μας από αυτά τα δυσβάστακτα φορολογικά βάρη που μας έχουν επιβληθεί. Είναι επιτακτική η ανάγκη για να επανασχεδιαστεί αυτή η φορολογική πολιτική. Να γίνει δικαιότερη. Να μπει, κάτω από μια ορθολογικότερη αντιμετώπιση. Με αυτές και διάφορες άλλες προσδοκίες περιμένει η κοινωνία μας για να δει τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης. Τα επόμενα θετικά της βήματα που θα δρομολογήσουν μια αναπτυξιακή διαδικασία, για την αλλαγή του γκρίζου οικονομικού μας τοπίου.
Τακης Σουβαλιωτης – Χαλανδρίτσα Πατρών
Περί διαφάνειας
Κύριε διευθυντά
Οιδιωτικός χώρος κάθε πολίτη πρέπει να θεωρείται σεβαστός, έστω και αν αφορά δημόσιο πρόσωπο. Η διαφάνεια, για την οποία συχνά αναφέρεστε στην εφημερίδα σας, έχει να κάνει με την απρόσκοπτη λειτουργία των θεσμών και της τηλεόρασης, η οποία οφείλει να μην καθιστά την είδηση ριάλιτι, προς χάριν αδηφάγου κοινού. Η διαφάνεια απαιτεί ορθοφροσύνη και ένα πλέγμα κανόνων –ως επί το πλείστον αυτονόητων– προκειμένου η είδηση να μην οδηγεί σε παραπληροφόρηση ή σε θολή εικόνα της πραγματικότητας, που αγγίζει τα όρια της μυθοπλασίας. Τη δεκαετία 1980-1990 μιλούσαμε για glasnost στην πολιτική, σήμερα πρέπει να μιλάμε για αυτοέλεγχο των μέσων ενημέρωσης (όταν δεν υπάρχουν θεσμοθετημένοι κανόνες), τα οποία με δεοντολογία και την απαραίτητη αυστηρότητα (προσοχή στη λεπτομέρεια) οφείλουν να εξορκίζουν πρακτικές του παρελθόντος.
Η διαφάνεια εμφανίζεται ως το μέσο καταπολέμησης της διαφθοράς, προκειμένου να αποκαλυφθεί η αλήθεια. Αυτή είναι η μία όψη της διαφάνειας, διότι πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι σωστό να τα λέμε όλα, ιδίως όταν πρόκειται για απόρρητα (ιατρού, ιερωμένου, κ.λπ.). Η διαφάνεια δεν είναι η τέχνη του υπαινιγμού. Η πληροφόρηση πρέπει να παραμένει επιστήμη του μέτρου, η υπέρβαση του οποίου προσβάλλει την αξιοπρέπεια και το πνεύμα. Στη μεταιχμιακή εποχή μας οφείλουμε να αντιστεκόμαστε σε «απλοποιήσεις», ενώ ο πολίτης δικαιούται να αξιώνει από την τηλεόραση διακριτικότητα, ώστε η διαφάνεια να μην οδηγεί σε καθεστώς ομηρίας εμπλεκόμενα σε ηθικές παραβάσεις δημόσια πρόσωπα, για τα τυχόν σκάνδαλα των οποίων άλλες αρχές –και όχι η τηλεόραση– είναι αρμόδιες να αποφανθούν (βλ. λ.χ. απόφαση 25/2005 της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα).
Τέλος, σε εποχές ασυγκράτητης σκανδαλολογίας η αναγωγή περιστατικών της ιδιωτικής ζωής δημόσιων προσώπων σε μείζονα ζητήματα της κοινωνίας, δημιουργεί στρεβλή εικόνα της πραγματικότητας και υποτιμά τον πολίτη, ακόμη και ως φορέα πολιτικών δικαιωμάτων.
Νικος Ανδρουτσοπουλος – Αθήνα
Εθνικός Κήπος
Κύριε διευθυντά
Ημοναδικότητα του Εθνικού μας Κήπου έγκειται στην πυκνή του βλάστηση και ιδιαίτερα στα μεσαίου ύψους φυτά που κλείνουν το οπτικό πεδίο, δημιουργώντας την εντύπωση ότι ο κήπος είναι μεγαλύτερος απ’ ό,τι πραγματικά είναι. Αλλά οφείλεται και στη γαλήνη που αποπέμπει. Ο κήπος κληροδοτήθηκε, έτσι όπως είναι, σε μας τους πολίτες της Αθήνας. Και έτσι πρέπει να μείνει. Μπορεί να χάθηκε ένα τμήμα του από την επέκταση της Προεδρικής Φρουράς, μπορεί να αλλοιώθηκε ένα άλλο από τα μηχανήματα της Βουλής, αλλά κάπου πρέπει να πούμε φτάνει, δεν πάει άλλο. Δεν χρειαζόμαστε γλυπτά για να ανακαλύψουμε, όπως ελέχθη, τον κήπο, ούτε βέβαια θέλουμε βάσεις για τη στήριξή τους, ούτε, όπως στην έκθεση της Γενναδείου, σεκιουριτάδες να περιφέρονται και τραπέζια για διανομή φυλλαδίων και τοποθέτηση εκθεμάτων. Ούτε και ηχητικές εγκαταστάσεις, τα πουλιά αρκούν. Μόνο συνεχή και επιστημονικά άρτια συντήρηση χρειάζεται. Και να παραμείνουν αναλλοίωτα η μορφή και το απαραβίαστο του κήπου.
Και κάτι ακόμα. Aμα γίνει η αρχή με την έκθεση γλυπτών, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι άλλες δράσεις και παρεμβάσεις θα προταθούν στο μέλλον. Και τι επιπτώσεις στον κήπο θα έχουν. Σιγά σιγά ανοίγει η όρεξη ή, με άλλα λόγια, μιας παρέμβασης μύριες όσες έπονται. Αφήστε τον κήπο στην ηρεμία του. Υπάρχουν τόσοι άλλοι δημόσιοι χώροι όπου γλυπτά και εκδηλώσεις θα ήταν καλοδεχούμενα.
Βασιλης Σγουτας – Αρχιτέκτων
Κίνδυνος αλλιώτικου εμφυλίου
Κύριε διευθυντά
Είναι πραγματικά παράδοξο ότι στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης έχει ακόμη πολιτικό αντίκρισμα η άποψη ότι δεν πρέπει να γίνουν απολύσεις από το Δημόσιο. Νεο-ορκισθέντες υπουργοί, όπως οι κ. Ντινόπουλος και Λοβέρδος, βουλευτές, δικαστές, ΜΜΕ εξαπολύουν καθημερινώς μύδρους εναντίον των απολύσεων. Δεν περνά από το μυαλό όλων αυτών ότι οι αμειβόμενοι από το Δημόσιο πληρώνονται με το υστέρημα όσων δεν είναι στο Δημόσιο; Oτι το υστέρημα αυτό έχει συρρικνωθεί απελπιστικά εξαιτίας της ακολουθούμενης φορομπηχτικής πολιτικής; Oτι οι φόροι που πληρώνονται για να αμείβονται όσοι είναι στο Δημόσιο έχουν οδηγήσει 1,5 εκατ. Eλληνες στην ανεργία και την ελληνική οικονομία σε συρρίκνωση; Δεν το αντιλαμβάνονται οι κ. υπουργοί;
Η σημερινή Ελλάδα χωρίζεται σε δύο φυλές. Σε αυτή που είναι στο Δημόσιο, ορίζει τους νόμους και ασκεί εξουσία και σε μια μεγαλύτερη, αλλά αδύναμη και δυναστευόμενη, έξω από το Δημόσιο. Θα έλθει η στιγμή που οι αδύναμοι θα επαναστατήσουν. Να προσέχουν οι κ. υπουργοί.
ΣτεφανοςΜανος
