Η αλήθεια του Ισραήλ
Κύριε διευθυντά
Διαβάζουμε στην «Κ» της 31ης Ιουλίου την έκκληση του κ. Ελιέζερ, ανταποκριτή της εβραϊκής εφημερίδας Yediot Achronot, «Η προπαγάνδα να μην αλλοιώσει την αλήθεια». Και η αλήθεια κατά τη γνώμη του είναι (η χιλιοειπωμένη) ότι «το Ισραήλ έχει το νόμιμο δικαίωμα να αμυνθεί, ακριβώς όπως κάθε άλλο κράτος που σέβεται τους πολίτες του», και αυτό το κάνει, συνεχίζει, όταν «εκατοντάδες αθώοι Παλαιστίνιοι πέφτουν θύματα αυτής της απάνθρωπης εκμετάλλευσης από τη Χαμάς παρά τις προσπάθειες των Ισραηλινών να αποφευχθούν θύματα μεταξύ των αμάχων». Σε προηγούμενη σελίδα του ίδιου φύλλου της «Καθημερινής» διαβάζουμε ανταπόκριση του Reuters σχετικά με την καταδίκη του ΟΗΕ για την 6η κατά σειρά επίθεση των Ισραηλινών σε σχολείο του ΟΗΕ και πιο συγκεκριμένα για την καταδίκη του αρμοστή της διεθνούς αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Ισραηλινούς πρόσφυγες, στρατηγού Πιερ Κραενμπίλ για τη «σοβαρή παραβίαση του διεθνούς δικαίου από τις ισραηλινές δυνάμεις» και αυτό, συνεχίζει ο αρμοστής, παρά το γεγονός ότι ο ΟΗΕ είχε δώσει 17 φορές στο Ισραήλ τις συντεταγμένες του σχολείου που χτυπήθηκε. H υπεύθυνη για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον ΟΗΕ, Νavi Pillay, κατηγορεί ευθέως το Ισραήλ για σκόπιμη και επαναλαμβανόμενη καταπάτηση του διεθνούς δικαίου (διαβάζουμε στην Haaratz), ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ στη Γάζα, Chris Gunness, δεν μπορεί να κρύψει τον πόνο του για τον τρόμο και τον θάνατο που το Ισραήλ σκορπά στα παιδιά της Παλαιστίνης και ξεσπά σε λυγμούς, σε μία από τις πολλές συνεντεύξεις που παραχωρεί (διαβάζουμε στην Guardian). «Tο Iσραήλ είναι κράτος δικαίου και καθένας έχει υποχρέωση να δρα σύμφωνα με τον νόμο», είχε πει τον Ιούνιο ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπέντζαμιν Νετανιάχου, σχολιάζοντας την απαγωγή ενός Παλαιστίνιου έφηβου από τρεις Ισραηλινούς, προφανώς σε μια πράξη εκδίκησης της θανάτωσης τριών Ισραηλινών εφήβων. Προφανώς και δεν είναι όμως. Οι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου είναι συνεχείς και μακάβριες, μας πληροφορούν οι διεθνείς οργανισμοί, τους οποίους τείνω να πιστεύω. Το Ισραήλ δεν τους διαψεύδει καν. Οι Ισραηλινοί είναι όμηροι ενός ψυχολογικού συμπλέγματος σύμφωνα με το οποίο για τους φόνους που διαπράττει ευθύνονται οι άλλοι, η Χαμάς, η Χεζμπολά, και μόνο το αμυνόμενο Ισραήλ εκφράζει την αλήθεια. Oλα τα άλλα είναι απλώς προπαγάνδα.
Γιωργος Καραμανωλης – Επίκουρος Καθηγητής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Μοναδικός «Οθέλλος» στο Ηρώδειο
Κύριε διευθυντά
Είχαμε την τύχη να παρευρεθούμε σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο στις 27/07/2014 στην έναρξη της όπερας του λυρικού μελοδράματος «Οθέλλος» του Τζουζέπε Βέρντι, του διασημότερου συνθέτη του ιταλικού ρομαντισμού. Oλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε την ιστορία του ζηλιάρη νέγρου συζύγου που δολοφονεί άδικα τη νεαρή σύζυγό του Δυσδαιμόνα μετά τις κατηγορίες του σημαιοφόρου του, Ιάγου. Αυτό που πρέπει να επισημάνουμε σε αυτή την παράσταση είναι η ικανότητα των συντελεστών του έργου που κατάφεραν όχι μόνο να φέρουν σε πέρας αυτή τη δύσκολη σε απαιτήσεις παράσταση, αλλά και να εντυπωσιάσουν το θεατρόφιλο κοινό.
Τον δύσκολο ρόλο του Ιάγου υποδύεται ο Γεωργιανός βαρύτονος Γκεόργκε Γκαγκνίτζε. Hταν εξαιρετικός καθ’ όλη τη διάρκεια του ρόλου του. Συγχαρητήρια. Τον ρόλο του μαύρου στρατηγού Οθέλλου απέδωσε ο καταξιωμένος Αντονέλο Παλόμπι, Ιταλός τενόρος. Ο σωματότυπός του, το παίξιμο των ματιών του και γενικώς οι κινήσεις του επί της σκηνής εντυπωσίασαν. Yπήρξε σκληρός, συναισθηματικός και δραματικός. Το θεατρόφιλο κοινό αναγνώρισε με τα συνεχή του χειροκροτήματα την εξαιρετική αυτή απόδοση στη λήξη του έργου. Το ρόλο της Δυσδαιμόνας ενσάρκωσε τέλεια η υψίφωνος Αλεξία Βουλγαρίδου. Η καλλιτεχνική της παρουσία επί της σκηνής ομοίως το ίδιο. Αξίζει ειδικής μνείιας η έκφραση των συναισθημάτων της την ώρα που απαιτούσε ο ρόλος καθώς και οι κινήσεις της.
Μαέστρος της ορχήστρας ο Μύρωνας Μιχαηλίδης. Eνας θαυμάσιος καλλιτέχνης. Αξεπέραστος. Προκάλεσε τον θαυμασμό όπως πάντα σε κάθε κατάμεστο θέατρο. Η ψυχή του και το είναι του έγιναν ένα με τη μουσική του Βέρντι. Η δεξιοτεχνία του, οι κινήσεις του και η απόδοση όλης της ορχήστρας δημιούργησαν μια ακουστική μαγεία. Ο Μύρων Μιχαηλίδης ως καλλιτεχνικός διευθυντής και ο πρόεδρος της Λυρικής Σκηνής Σάκης Θεοδωρόπουλος με τα οργανωτικά τους προσόντα, την εργατικότητά τους και τις συνεχείς προσπάθειές τους αναγέννησαν τη Λυρική Σκηνή στην Ελλάδα. Γέμισαν τις μεγάλες αίθουσες, γέμισαν το Ηρώδειο κτλ. Σήμερα όλο το θεατρόφιλο κοινό μιλάει για την πρόοδο και την ανάπτυξη του λυρικού δράματος.
Η σκηνοθεσία του Γιάννη Κόκκου τόσο στα σκηνικά όσο και στην ενδυματολογία υπερέβη το τέλειο. Η σκέψη, η φαντασία και ο συντονισμός της ορχήστρας με το φως από τον υπεύθυνο φωτισμού Μίχαελ Μπάουερ δημιούργησαν μια φαντασμαγορική ατμόσφαιρα από βροντές και αστραπές που άφησαν άφωνο το θεατρόφιλο κοινό. Το φανταστικό αυτό φαινόμενο σηματοδότησε και την έναρξη της παράστασης. Απέδωσε εξαρχής το νόημα της όλης υπόθεσης του λυρικού δράματος. Οι χορωδίες, τόσο αυτή των ενηλίκων υπό τη διεύθυνση του Αγαθάγγελου Γεωργακάτου όσο και η παιδική χορωδία υπό τη διεύθυνση της κ. Μάτας Κατσούλη, απέδειξαν τη μεγάλη τους κλάση. Η αρμονική τους συνεργασία αλλά και ο συντονισμός τους με την ορχήστρα ενίσχυσαν και συνέβαλαν στο δραματικό υπόβαθρο, συμπληρώνοντας την όλη επιτυχία της παράστασης.
Γενικώς χρειάζονται συγχαρητήρια σε όλους τους καλλιτέχνες επί της σκηνής και τους αφανώς συνεργασθέντες σε αυτήν τη μεγάλη επιτυχία.
Σταυρος Δεμος – Φαρμακοβιομήχανος
Περί μεταναστευτικής πολιτικής
Κύριε διευθυντά
Ακόμα και σε καιρούς βαθιάς οικονομικής ύφεσης, οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες θεωρούνται τόποι ελπίδας από τους μεταναστευτικούς πληθυσμούς. Οι βίαιες συγκρούσεις, η οικονομική και κοινωνικοπολιτική αστάθεια ωθούν στη μετανάστευση άτομα και τις οικογένειές τους που αναζητούν μια καλύτερη ζωή. Οι χώρες της Νότιας Ευρώπης έχοντας επιφορτιστεί με την ευθύνη διαχείρισης της μετανάστευσης αντιμετωπίζουν σύνθετους γραφειοκρατικούς περιορισμούς για τη νόμιμη μετανάστευση από την Ευρωπαϊκή Eνωση, οδηγώντας άμεσα και έμμεσα στην παράτυπη είσοδο και διαμονή. Η Ελλάδα εκτός των μεγάλων μεταναστευτικών ροών που αντιμετωπίζει λόγω της γεωγραφικής της θέσης έχασε σημαντικές ευκαιρίες εξαιτίας αποσπασματικών, πλήρως αντιφατικών μεταναστευτικών πολιτικών και έλλειψης πολιτικής βούλησης (νομιμοποίηση – μηδενική ανοχή στη μετανάστευση – πλήρης νομιμοποίηση). Αφενός, υφίσταται ένας διαρκής κύκλος προβλημάτων με: ναυάγια/τραγωδίες, χώρους/συνθήκες κράτησης/φιλοξενίας, ασύλου, πολιτικές επιστροφών, συμφωνιών επανεισδοχής, φύλαξης των συνόρων και δημόσιας τάξης. Αφετέρου, είναι εμφανείς οι επιπτώσεις των πολιτικών στην κοινωνία υποδοχής και στους μεταναστευτικούς πληθυσμούς σε ζητήματα: δημογραφικά, εργασίας, υγείας, εκπαίδευσης, στέγασης, δεύτερης γενιάς, θρησκείας/πολιτισμού, παραβατικότητας και ρατσισμού/ξενοφοβίας. Υπογραμμίζεται ο ρόλος του διεθνούς καταμερισμού εργασίας και της ανεπίσημης αγοράς εργασίας της χώρας μέσω της ανάγκης συνεχούς ανατροφοδότησης χαμηλού κύρους υπηρεσιών από το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό στις οποίες εγκλωβίζεται σε ένα επισφαλές πλαίσιο, λ.χ., οικιακή εργασία, πλανόδιο εμπόριο, χειρωνακτικές εργασίες. Επομένως, η όποια σκέψη για την ανάληψη των αρμοδιοτήτων της μεταναστευτικής πολιτικής από τον Eλληνα επίτροπο πρέπει να συνοδεύεται από την κατανόηση των διαστάσεων, των προκλήσεων του φαινομένου αλλά και από την αποφασιστικότητα για την προσπάθεια βελτίωσης της κοινωνικής ένταξης με έμφαση στην κοινωνική συνοχή.
Θεοδωρος Φουσκας – Λέκτορας, New York College
Τηλεόραση για λίγους
Κύριε διευθυντά
Hταν ανάγκη εν μέσω καλοκαιριού η DIGEA, η πάροχος του ψηφιακού σήματος στην Ελλάδα, να πραγματοποιήσει την 1η Αυγούστου 2014 επανασυντονισμό των τηλεοράσεων ή των αποκωδικοποιητών τους. Δεν σκέφτηκε κανείς όλον αυτό τον κόσμο που λόγω τεράστιων οικονομικών δυσκολιών δεν θα μπορέσει ούτε μια μέρα να πάει διακοπές, που δεν έχει δυνατότητα καλά καλά ούτε από το σπίτι του να βγει γιατί τα πάντα κοστίζουν και έρχονται να του δημιουργήσουν πρόβλημα και με την τηλεόραση. Προσθέτουν δηλαδή αυθαίρετα ένα νέο έξοδο στο ήδη βεβαρημένο ελληνικό νοικοκυριό. Ο μέσος άνθρωπος, ο ηλικιωμένος, ο συνταξιούχος δεν μπορεί μόνος του να πραγματοποιήσει «τα λίγα και απλά βήματα» που ανακοινώνει η εταιρεία DIGEA. Θα πρέπει λοιπόν να φέρει «ειδικό» –δυσεύρετο αυτή την εποχή– για τη ρύθμιση και εάν δεν έχει χρήματα να στερηθεί και τη μόνη του διασκέδαση που είναι η τηλεόραση.
Απορώ πώς είναι δυνατόν να έχει εγκριθεί μια τέτοια απόφαση αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή. Είναι άδικο και απαράδεκτο.
Μελιτα Τσουτρελη Μπενα