Όχι ότι ο ρατσισμός των (λίγων) κιλών και η τυραννία της αιώνια αδύνατης σιλουέτας εγκατέλειψαν ποτέ τη βιομηχανία του θεάματος.
Όχι ότι έπαψε ποτέ η τηλεόραση, ο κινηματογράφος, η δισκογραφία και τα «παράγωγα» τους να «λατρεύουν» τους αδύνατους και να «περιφρονούν» όσους χωράνε σε μεγέθη από medium και πάνω.
Ωστόσο, όταν μία ταινία κινουμένων σχεδίων έχει ως θέμα την «κατάρα», που κάνει ένα κορίτσι να παχαίνει – και να «επικοινωνεί» πως αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να της συμβεί – το πράγμα αλλάζει.
Εδώ και λίγες μέρες, στις ΗΠΑ, έχει ανοίξει – για ακόμη μία φορά – μεγάλη συζήτηση και κύκλος αρθρογραφίας με αφορμή τη νέα ταινία κινουμένων σχεδίων του δημοφιλούς “Scooby-Doo”.
Με τίτλο “Scooby-Doo! Frankencreepy”, η ταινία επικεντρώνεται στη Daphne – έναν χαρακτήρα του φιλμ – η οποία έρχεται αντιμέτωπη με μία περίεργη «κατάρα»: από το νούμερο 2 που φορούσε, βρίσκεται ξαφνικά στο «τρομακτικό» νούμερο 8…
«Οι παραγωγοί της ταινίας φαίνεται να πιστεύουν ότι το πιο ντροπιαστικό πράγμα που μπορεί να συμβεί σε ένα κορίτσι, είναι να γίνει υπέρβαρο. Το νούμερο 8, ωστόσο είναι μικρότερο από αυτό που η μέση αμερικανίδα φοράει. Για την ακρίβεια, ίσως κάποιος θα έπρεπε να ενημερώσει τους παραγωγούς ότι η μέση γυναίκα στις ΗΠΑ φοράει ρούχα μεγέθους μεταξύ 12 και 14. Αλλά, ναι, στη Warner Bros, το 8 μπορεί και να φαντάζει εφιάλτης», τονίζεται σε σχετικό άρθρο της “Huffington Post”.
Αντίστοιχα – και ακόμη πιο αιχμηρά – δημοσιεύματα φιγουράρισαν σε πολλά sites και εφημερίδες, αναγκάζοντας έτσι την εταιρεία να πάρει θέση.
«Είμαστε εξαιρετικά ευαίσθητοι και προσεκτικοί με περιεχόμενο που αφορά θέματα παχυσαρκίας, ειδικά όταν αυτό το περιεχόμενο απευθύνεται σε παιδιά και οικογένειες. Παρά το ότι έχετε δίκιο για το ότι η Δάφνη παχαίνει, στην πραγματικότητα, το μήνυμα που περνάμε είναι απολύτως θετικό. Η πλοκή της ταινίας θέλει τον Scooby και την παρέα του να υφίστανται τις συνέπειες μίας κατάρας που τους αναγκάζει να χάσουν ό,τι είναι πολύτιμο για τον καθένα τους: ο Fred χάνει τη Μηχανή Μυστηρίου του, ο Shaggy και ο Scooby χάνουν την όρεξη τους και η Daphne χάνει την ωραία της εμφάνιση», επισημαίνει στη μακροσκελή της απάντηση η “Warner Bros”, εξηγώντας ότι το ουσιαστικό μήνυμα της ταινίας είναι η φιλία, η οποία, στη λίστα αξιών των ηρώων, βρίσκεται πάνω από την εξωτερική εμφάνιση και τα υλικά αγαθά.
Ακόμη κι αν αυτή είναι μια ειλικρινής απάντηση, ο αντίλογος των θεατών ήταν άμεσος: «Γιατί η κατάρα δεν αφορούσε το χρώμα των μαλλιών της ηρωίδας; Γιατί, ας πούμε, δεν έγιναν τα μαλλιά της πράσινα, αλλά έπρεπε η ταινία να την παρουσιάσει υπέρβαρη και μάλιστα δυστυχισμένη εξαιτίας αυτής της εξέλιξης;», σχολιάζει ένας αναγνώστης της “Huffington Post” (και δικαίως).
Όλα αυτά, τη στιγμή που τραγουδίστριες, όπως η Adele, ηθοποιοί, όπως η Christina Hendricks, η Jennifer Lawrence και η Lena Duhnam, αλλά και μοντέλα, όπως η Kate Upton, όχι μόνο έχουν καταφέρει να επιβληθούν στα ανορεξικά πρότυπα, αλλά και να εμπνεύσουν στρατιές γυναικών που για χρόνια υπέβαλαν τον εαυτό τους σε βασανιστήρια πείνας.
Eπιμέλεια: ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ