«Περσινά ξινά σταφύλια» μεν, πάντα χρήσιμα δε…
Κύριε διευθυντά
Τις παραμονές της έναρξης του νέου σχολικού έτους επιλέγει ως κατάλληλη χρονική στιγμή ο συντάκτης της εφημερίδας σας κ. Απ. Λακασάς για να στραφεί, για μία ακόμη φορά, με ανοίκειο τρόπο και κατά παράβαση κάθε έννοιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας, εναντίον του κλάδου των εκπαιδευτικών (φ. της 26/08/2014).
(http://www.kathimerini.gr/781079/article/epikairothta/ellada/ka8hghtes-den-e3antloyn-to-evdomadiaio-wrario).
Επιτρέψτε μας να επισημάνουμε ότι δεν είναι πρώτη φορά που ο κ. Λακασάς καταφέρεται συκοφαντικά εναντίον των εκπαιδευτικών, εκτοξεύοντας ανυπόστατες, γενικευτικές κατηγορίες για εκπαιδευτικούς που δήθεν «δεν εξαντλούν το ωράριό τους», επιχειρώντας να αμαυρώσει έτσι τη δημόσια εικόνα τους. Στο φύλλο της εφημερίδας σας στις 26/08/2014 έκανε πάλι λόγο για «καθηγητές της αργομισθίας» και για «λαθροχειρία με τις ώρες διδασκαλίας».
(http://www.kathimerini.gr/472927/article/epikairothta/ellada/ka8hghtes-ths-argomis8ias)
Μόνο που αυτή τη φορά η ακραία παραβίαση κάθε έννοιας δημοσιογραφικής δεοντολογίας από μέρους του κ. Λακασά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με την επίκληση της άγνοιας. Και αυτό γιατί, ενώ ανακινεί, μετά από σχεδόν μια διετία, το ίδιο ζήτημα, αποσιωπά εντελώς τις αναλυτικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις που έδωσαν τότε οι εκπαιδευτικοί (μέσω των ΕΛΜΕ) της Νότιας Αθήνας και της Ανατολικής Αττικής, στις ίδιες κατηγορίες τις οποίες επαναφέρει και με το πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας σας.
Δεν γνωρίζει άραγε ο επιπόλαιος κατήγορος των εκπαιδευτικών – συντάκτης του άρθρου ότι με αφορμή τα πορίσματα των επιθεωρητών – ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης κινήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες και ότι ο αρμόδιος εισαγγελέας εφετών έκρινε ότι έπρεπε να θέσει στο αρχείο την υπόθεση; Και αν το γνωρίζει, γιατί το αποσιωπά εντελώς και επιμένει να απευθύνει σοβαρές κατηγορίες εναντίον εκπαιδευτικών με βάση πορίσματα που έχουν καταρρεύσει; Αν πάλι το αγνοεί, είναι άραγε αυτό γνώρισμα έγκυρης και σοβαρής δημοσιογραφίας;
Οι στοιχειώδεις κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, υπαγορεύουν την υποχρέωση του δημοσιογράφου να τεκμηριώνει τους ισχυρισμούς του και να δίνεται στην άλλη πλευρά το δικαίωμα της ισηγορίας. Αυτές οι στοιχειώδεις αρχές δεν έγιναν σεβαστές στη συγκεκριμένη περίπτωση, παρά το γεγονός ότι η απάντηση της ΟΛΜΕ (μέσω των ΕΛΜΕ) στο παλαιότερο δημοσίευμα ήταν εκτενής και εμπεριστατωμένη.
(http://olmesch.files.wordpress.com/2012/12/kathim131212.pdf)
Δημιουργείται έτσι εύλογα το ερώτημα αν πρόκειται απλώς για μια περίπτωση αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς και εμμονικής μεροληψίας ή αν πρέπει να αναζητηθούν άλλα κίνητρα, που ασφαλώς δεν αρμόζουν σε λειτουργό της δημοσιογραφίας.
Για την πληρέστερη ενημέρωση του αναγνωστικού σας κοινού, υπενθυμίζουμε ότι τα χρόνια των μνημονιακών πολιτικών οι εκπαιδευτικοί της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης είδαμε το ωράριό μας να αυξάνεται, δεκάδες τμήματα και σχολεία να συγχωνεύονται, τις συνθήκες εργασίας μας να επιδεινώνονται τραγικά, τα προβλήματα στο σχολείο να πολλαπλασιάζονται και το επίπεδο ζωής μας να καταρρακώνεται.
Χρειάστηκε, μέσα σε αυτό το νοσηρό κλίμα πολλές φορές να πάρουμε πρωτοβουλίες για να στηρίξουμε διδακτικά, χωρίς κανένα προσωπικό κέρδος, όσα παιδιά δεν είχαν άλλη δυνατότητα βοήθειας και στήριξης, ακόμα και σε κάποιες περιπτώσεις να αντιμετωπίσουμε με δικές μας πρωτοβουλίες περιστατικά υποσιτισμού μαθητών μας.
Πρέπει ακόμα να γνωρίζετε ότι ολοένα και περισσότεροι συνάδελφοί μας αναγκάζονται να περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο για να συμπληρώσουν το ωράριό τους, «γράφοντας» καθημερινά μέχρι και αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα με κίνδυνο ακόμα και της ίδιας τους της σωματικής ακεραιότητας (στις στήλες και της δικής σας εφημερίδας έγιναν γνωστά τέτοια περιστατικά την περασμένη χρονιά).
Αντιμετωπίσαμε συχνά την απάνθρωπη στάση στελεχών της διοίκησης που πιέζουν συναδέλφους μας με σοβαρά προβλήματα υγείας να εργαστούν το πλήρες ωράριό τους, δηλώνοντας χαρακτηριστικά «ας πεθάνουν στην τάξη»! Και αυτό παρά το γεγονός ότι μειωμένο ωράριο για ορισμένους εκπαιδευτικούς με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας προβλέπεται ρητά από την κείμενη νομοθεσία (γνωμοδότηση 268/2012 του Νομικού Συμβουλίου του κράτους).
Θα παρατηρούσαμε, επίσης, πως εύκολα χαρακτηρίζεται από τους ελεγκτές δημόσιας διοίκησης ως «κακοδιαχείριση» η λειτουργία τμημάτων όταν έχουν λιγότερους από 25 μαθητές, και όχι λιγότερους από 30, όπως ξαναεπέβαλε η μνημονιακή πολιτική. Εμείς θεωρούμε θετική αυτή την πρακτική και για τους μαθητές μας αλλά και τους εκπαιδευτικούς, γιατί βελτιώνει σημαντικά τις συνθήκες μάθησης.
Προσθέτουμε ακόμα ότι και εμάς, που έχουμε επιλέξει το εκπαιδευτικό έργο, δεν μας αρέσει να ασχολούμαστε με γραμματειακή εργασία στα σχολεία. Δυστυχώς, όμως, τα περισσότερα από αυτά δεν διαθέτουν το απαιτούμενο διοικητικό προσωπικό και αυτές οι αρμοδιότητες προστίθενται στο πλαίσιο των καθηκόντων μας. Σας γνωρίζουμε επίσης ότι σύμφωνα με το άρ. 25 παρ. 1 περ. 6 του ν. 4203/2000 προβλέπεται ότι εκπαιδευτικοί μπορεί να απασχολούνται σε διοικητικές εργασίες για τη συμπλήρωση του υποχρεωτικού διδακτικού τους ωραρίου.
Αλλά, κι αν ακόμα δεχτούμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις η αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού δεν γίνεται με τον ενδεδειγμένο τρόπο, πρέπει να γίνει σαφές ότι αναφερόμαστε σε ελάχιστες περιπτώσεις, για τις οποίες οι ευθύνες πρέπει να αναζητηθούν κυρίως σε εκείνους που έχουν την ευθύνη της οργάνωσης και λειτουργίας της εκπαίδευσης.
Τέλος, εκφράζουμε την ευχή εισαγγελείς, ελεγκτές δημόσιας διοίκησης και Τύπος να έδειχναν το ίδιο ενδιαφέρον και για τις καταγγελίες εκπαιδευτικών, γονέων και μαθητών για τα τεράστια κενά και τις ελλείψεις που παρατηρούνται στα δημόσια σχολεία κάθε χρόνο. Και να αναζητούσαν τις ευθύνες των υπαιτίων, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται.
Σε ό,τι μας αφορά, δεν έχουμε να κρυφτούμε από κανέναν. Οι θέσεις μας και οι αγώνες μας γίνονται πάντα κάτω από το φως του ήλιου. Τα αιτήματά μας δικαιώνονται από την ίδια τη ζωή.
Θα συνεχίσουμε πιστά να παλεύουμε και να αγωνιζόμαστε για την προάσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, για τη βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης των παιδιών μας.
Απο το Γραφειο Τυπου της ΟΛΜΕ
ΤΡΑΙΝΟΣΕ και στρατηγικός σχεδιασμός
Κύριε διευθυντά
Το άρθρο του κ. Μπέλλου για τον τουρκικό δρόμο του μεταξιού (Οικονομική «Καθημερινή» 29.06.14) περιγράφει την ανάπτυξη των τουρκικών σιδηροδρόμων, η οποία υποθέτω ότι είναι ήδη γνωστή και στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ και στην ελληνική κυβέρνηση. Το πολύ σημαντικό έργο της υποθαλάσσιας σιδηροδρομικής σύνδεσης Ασίας – Ευρώπης είναι μέρος στρατηγικού σχεδιασμού της γείτονος, που ίσως έχει δυσμενή αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας αν δεν σπεύσουμε να αναπτύξουμε το εθνικό μας σιδηροδρομικό δίκτυο.
Πολύ φοβάμαι ότι η Ελλάδα δεν έχει στρατηγικό σχεδιασμό, γιατί αλλιώς δεν δικαιλογείται ούτε η απραξία στον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου Ανατολής – Δύσης ούτε και η έλλειψη κάθε συζήτησης για την επέκταση του δικτύου αυτού μέχρι το λιμάνι της Ηγουμενίτσας. Ο στρατηγικός μας σχεδιαστής –εάν βεβαίως υπάρχει– δεν έχει αντιληφθεί τη σημασία ενός τέτοιου μακρόπνοου σχεδίου στην ανάπτυξη της Μακεδονίας και της Ηπείρου αφ’ ενός, αλλά και στην ενίσχυση των θαλάσσιων μεταφορών προς την Αδριατική και τη Δυτική Μεσόγειο αφ’ ετέρου, στις οποίες οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες θα μπορούσαν και θα έπρεπε να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Παραδόξως επί ελληνικής προεδρίας συζητήθηκε η προώθηση της κατασκευής μιας νέας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνδέσει το λιμάνι του Μπουργκάς (Βουλγαρία) με το λιμάνι του Δυρραχίου (Αλβανία). Για να προωθούμε τέτοιες επενδύσεις, ή πολύ στραβοί είμαστε ή υπέρ το δέον αλτρουιστές.
Η Ευρωπαϊκή Eνωση μας πιέζει να εκσυγχρονίσουμε το σιδηροδρομικό δίκτυο Βορρά – Νότου, το οποίο ασφαλώς πρέπει να γίνει, αλλά όχι μόνον αυτό χωρίς το άλλο. Οι κυβερνήσεις μας θα πρέπει να καταλάβουν ότι όσο μεγάλη σημασία έχει ο αγωγός ΤΑΡ, άλλη τόση έχει και ένα σιδηροδρομικό δίκτυο που θα φθάνει μέχρι τις ελληνικές ακτές του Ιονίου. Θα πρέπει να το καταλάβουν και να υπερνικήσουν όποιες αντιδράσεις μπορεί να υπάρξουν στις Βρυξέλλες, ώστε να αντλήσουν και την απαραίτητη χρηματοδότηση.
Κωστης Σταμπουλελης – Αρχιτέκτων Ναυπηγός / Αθήνα
Aλλο τα νομικά και άλλο τα πολιτικά
Κύριε διευθυντά
Οκ. Γεώργιος Καμίνης εκτός από δήμαρχος Αθηναίων είναι και επίκουρος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Προ των τελευταίων δημοτικών εκλογών, δημιουργήθηκε ζήτημα σχετικά με την εκδοθείσα τότε δικαστική απόφαση για τους συμβασιούχους καθαριότητας, που δικαιώνονταν με αυτήν. Ο κ. Καμίνης ήταν ένας εκ των υποψηφίων που δήλωσε ότι «οι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και ο δήμος δεν θα κάνει έφεση».
Τελικά, μετά τις δημοτικές εκλογές και την επανεκλογή του κ. Καμίνη, ο Δήμος Αθηναίων άσκησε αναίρεση κατά της αποφάσεως, καθώς άλλωστε η προθεσμία της εφέσεως είχε περάσει. Προφανώς το ζήτημα εξ αρχής ήταν νομικό και όχι πολιτικό. Ο δήμαρχος Αθηναίων, βεβαίως, αυτή τη φορά δεν βγήκε πανηγυρικά να διαφημίσει την ενέργεια του δήμου να ασκήσει αναίρεση, όπως έκανε προεκλογικά δηλώνοντας ότι δεν θα κάνει έφεση. Iσως και ως νομικός – συνταγματολόγος δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη δήλωση – παρέμβαση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μητσοτάκη ότι η μη άσκηση ενδίκων μέσων σε τέτοιες υποθέσεις αποτελεί παράβαση καθήκοντος. Aλλο όμως τα νομικά και άλλο τα πολιτικά – ηθικά.
Κωνσταντινος Λιβανιος / Αθήνα
Ξεχνάμε την Ιστορία μας
Κύρε διευθυντά
Οι χώρες της Ευρώπης γιορτάζουν γεγονότα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου με διάφορες τελετές στη μνήμη των ηρώων τους. Είναι παράλειψη ότι η Ελλάδα με τη συνεισφορά της στη νίκη των συμμάχων ξεχνάει γεγονότα που μας έκαναν υπερήφανους και θυμίζω ότι πριν από 70 χρόνια και –τον Σεπτέμβριο του 1944– η ελληνική ταξιαρχία έπειτα από σκληρές μάχες απελευθέρωσε το Ρίμινι, γεγονός που εγκωμιάσθηκε από τους συμμάχους, κατά δε την ίδια περίοδο ο Ιερός Λόχος υπό τον Στρατηγό Τσιγάντε μετά από δύο χρόνια επιχειρήσεων στη Μέση Ανατολή συνέβαλε στην απελευθέρωση πολλών ελληνικών νησιών. Εάν οι σύμμαχοί μας εξετίμησαν τον ηρωισμό των Ελλήνων, είναι θλιβερό τόσο συχνά να ξεχνάμε την Ιστορία μας.
Γ. Mελισσινος