Ανίσχυρα να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα ρευστότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αποδεικνύονται εργαλεία που είχαν δημιουργηθεί στην κορύφωση της κρίσης, όταν ο κίνδυνος της χώρας ήταν αυξημένος και η βαθμολογία της Ελλάδος στο χαμηλότερο σημείο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Ταμείο Εγγυοδοσίας που είχε συσταθεί το 2012, με πρωτοβουλία του υπουργείου Ανάπτυξης και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Τα κεφάλαια που προοπτικά θα διοχετεύονταν στην οικονομία, είχαν εκτιμηθεί στο 1 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2013 και στο 1,5 δισ. ευρώ έως το τέλος του 2015. Στην πραγματικότητα τα χρήματα που τελικά έχουν εκταμιευθεί μέχρι σήμερα, υπολογίζονται στα 300 εκατ. ευρώ, ενώ το Δημόσιο κινδυνεύει να χάσει έως και 200 εκατ. ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, εάν η εκταμίευση συνεχίσει με αυτούς τους ρυθμούς και εάν δεν αλλάξει η συμφωνία με την ΕΤΕπ, για την οποία ο επικεφαλής της Ομάδας Δράσης κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, δήλωσε πρόσφατα ότι δεν ήταν ποτέ «ικανοποιημένος με τον τρόπο που είχε συναχθεί». Το θέμα έχει τεθεί από τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Νίκο Δένδια στην πρόσφατη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της ΕΤΕπ κ. Βέρνερ Χόγιερ και οι συζητήσεις θα κορυφωθούν το επόμενο διάστημα.
Η συμφωνία που είχε συναφθεί το 2012 όταν η αξιολόγηση της Ελλάδας ήταν στο χαμηλότερο σημείο, προέβλεπε τη μόχλευση του κεφαλαίων του Ταμείου Εγγυήσεων με σχέση ένα προς δύο και κεφάλαια που θα κατέβαλε η ελληνική πλευρά και θα διπλασίαζε στη συνέχεια η ΕΤΕπ. Συνολικά η συμφωνία προέβλεπε την καταβολή 500 εκατ. ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία ως ελληνική συνεισφορά και στη συνέχεια τη δανειοδότηση με 1 δισ. ευρώ από την ΕΤΕπ. Προοπτικά τα δάνεια που θα μπορούσαν να διοχετευθούν προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις υπολογίζονταν ότι θα ξεπερνούσαν το 1,5 δισ. ευρώ, εάν σε αυτά αθροίζονταν και η συμμετοχή των τραπεζών, μέσω των οποίων τα χρήματα αυτά θα διοχετεύονταν στην αγορά. Η Ελλάδα έχει καταβάλει ήδη 300 εκατ. ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία και απαιτείται να βάλει άλλα 200 εκατ. ευρώ για να καλύψει τη συνεισφορά της, ενώ η ΕΤΕπ από την πλευρά της έχει υπογράψει 600 εκατ. ευρώ περίπου. Το πρόβλημα εντοπίζεται στους ρυθμούς εκταμίευσης και στις εγγυήσεις που απαιτούνται από τις τράπεζες, ως αποτέλεσμα και των απαιτήσεων που θέτει η ΕΤΕπ – από τις επιχειρήσεις, πολλές εκ των οποίων αποσύρουν το ενδιαφέρον τους, αποθαρρυνόμενες είτε από τα υψηλά επιτόκια είτε από τους όρους της χρηματοδότησης.
Ανάλογο πρόβλημα εντοπίζεται και σε μια σειρά άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων που έχουν δημιουργηθεί για τη ρευστότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων τα δάνεια του Ταμείου Επανεκκίνησης του ΕΤΕΑΝ. Παρά τον αυξημένο αριθμό των εγκρίσεων -υπολογίζονται στις 7.000- ο αριθμός των εκταμιεύσεων, υπολείπεται κατά πολύ, αφού αρκετές από τις επιχειρήσεις, εγκαταλείπουν την προσπάθεια και τα χρήματα λιμνάζουν στα αζήτητα, έως ότου νέα αιτήματα υποβληθούν για να πάρουν με τη σειρά τους τον δρόμο των εγκρίσεων.
Σε ό,τι αφορά το πρόβλημα που έχει προκύψει με το Εγγυοδοτικό Ταμείο, η Ελλάδα επιδιώκει αλλαγή της σύμβασης και της σχέσης μόχλευσης που έχει συμφωνηθεί, προκειμένου να αποφύγει να καταβάλει το υπόλοιπο των 200 εκατ. ευρώ που έχει δεσμεύσει ως συμμετοχή από τα Διαρθρωτικά Ταμεία, αφού οι ρυθμοί εκταμίευσης δεν επιτρέπουν αισιοδοξία για την απορρόφηση του συνόλου του ποσού έως τα τέλη του 2015, που είναι η καταληκτική ημερομηνία για να μη χαθούν τα χρήματα.