Κι έτσι έμειναν μόνο δύο. Η απόφαση της Νορβηγίας να αποσυρθεί η υποψηφιότητα του Οσλο από τη διεκδίκηση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2022 αφήνει τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) μόνο με την Αλμάτι του Καζαχστάν και το Πεκίνο, την πρωτεύουσα της Κίνας, για να επιλέξει τον διοργανωτή όταν συνέλθει εκ νέου του χρόνου.
Πολλοί όμως θεωρούν ότι δεν υπάρχουν καθόλου περιθώρια επιλογών. Σύμφωνα με τη μη κυβερνητική οργάνωση Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το παρελθόν του Καζαχστάν στον τομέα των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι κακό, ενώ «τα βασανιστήρια παραμένουν συνήθης πρακτική σε χώρους κράτησης».
Παράλληλα η Κίνα έχει δημιουργήσει και αυτή ερωτήματα.
Αυτό είναι το τελευταίο που θα ήθελε η ΔΟΕ ύστερα από όλη την αμφισβήτηση σχετικά με την επιλογή του Πεκίνου για τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 και αυτή του Σότσι για τους Χειμερινούς Αγώνες που έγιναν νωρίτερα φέτος.
Προσθέστε σε αυτά και τα δύο αμφιλεγόμενα Παγκόσμια Κύπελλα ποδοσφαίρου που ανατέθηκαν στη Ρωσία (2018) και στο Κατάρ (2022) και φαίνεται πλέον να αναδεικνύεται ένα συγκεκριμένο μοντέλο αναφορικά με τις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις του κόσμου.
Γιατί λοιπόν η Νορβηγία είπε «όχι, ευχαριστώ;». Το ότι μια χώρα σαν τη Νορβηγία αποφασίζει να μη διοργανώσει ένα τέτοιο γεγονός λέει πολλά. Η σκανδιναβική χώρα έχει κατακτήσει περισσότερα μετάλλια σε Χειμερινούς Αγώνες από οποιοδήποτε άλλο κράτος. Η πρωτεύουσα Οσλο φιλοξένησε τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς το 1952 και το Λίλεχαμερ τους διοργάνωσε το 1994.
Ωστόσο, ύστερα από τους πανάκριβους Αγώνες φέτος στο Σότσι της Ρωσίας, με κόστος 51 δισ. δολάρια (40 δισ. ευρώ), η νορβηγική κοινή γνώμη διχάστηκε. Αυτό καθρεφτίστηκε και στο νορβηγικό κοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα, όταν το σώμα αρνήθηκε να παράσχει τις απαραίτητες κυβερνητικές οικονομικές εγγυήσεις, παρά την παραχώρηση 880 εκατ. δολαρίων από τη ΔΟΕ για τη διοργάνωση των Αγώνων.
Αυτό μάλιστα δεν θα πρέπει να εκπλήσσει κανέναν. Η απίστευτη λίστα της ΔΟΕ με 7.000 σελίδες γεμάτες αιτήματα, που αρχίζουν από συναντήσεις με τον βασιλιά της χώρας και φτάνουν σε πανάκριβα κοκτέιλ πάρτι και ειδικές ολυμπιακές λωρίδες στο οδόστρωμα, όπως αποκάλυψε η νορβηγική εφημερίδα VG, δεν έγιναν θετικά δεκτές στη Νορβηγία.
Λιγότερο από έναν χρόνο πριν, υπήρχαν έξι πόλεις οι οποίες ενδιαφέρονταν για τη φιλοξενία των Χειμερινών Ολυμπιακών του 2022, όμως τόσο το Λβιβ στην Ουκρανία όσο και η Κρακοβία στην Πολωνία κι η Στοκχόλμη στη Σουηδία αποσύρθηκαν από τη διεκδίκηση. Πιθανές υποψηφιότητες από τη Γερμανία και την Ελβετία δεν έλαβαν ποτέ σάρκα και οστά λόγω της έλλειψης ενδιαφέροντος και στήριξης από τους κατοίκους των χωρών αυτών. Και τώρα «έσκασε» αυτό. Το Οσλο ήταν ο καλύτερος υποψήφιος διοργανωτής για τη ΔΟΕ. Είχε τις υψηλότερες επιδόσεις στις τεχνικές εκτιμήσεις. Με άλλα λόγια, θα είχε νικήσει στη μάχη της επιλογής του διοργανωτή των μεθεπόμενων Χειμερινών Αγώνων.
Η ασυνήθιστα επιθετική απάντηση της ΔΟΕ στο… σνομπάρισμα από τη Νορβηγία είναι απολύτως αποκαλυπτική. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποκαλεί την απόσυρση της υποψηφιότητας του Οσλο «μια χαμένη ευκαιρία για τους Νορβηγούς» και ισχυρίζεται ότι η χώρα δεν φρόντισε να στείλει υψηλόβαθμους αξιωματούχους σε σημαντικές συναντήσεις αναφορικά με τη διεκδίκηση των Αγώνων.
Οι Νορβηγοί πολιτικοί έλαβαν την απόφαση βασιζόμενοι σε «μισές αλήθειες και ανακρίβειες» δήλωσε έξαλλος ο Κριστόφ Ντιμπί, εκτελεστικός διευθυντής της ΔΟΕ αρμόδιος για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ετσι, μετά το ταξίδι στην Πγιεόνγκτσανγκ της Νότιας Κορέας για τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2018 και στην ιαπωνική πρωτεύουσα, το Τόκιο, για τους Θερινούς Αγώνες του 2020, η ΔΟΕ θα υποχρεωθεί πλέον να ετοιμαστεί να στραφεί προς την Ασία για τρίτη φορά στη σειρά και να επιτρέψει στο Πεκίνο να καταστεί η πρώτη πόλη η οποία θα έχει διοργανώσει τόσο Θερινούς όσο και Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.
Εκείνο όμως το οποίο είναι σαφές είναι πως οι δυτικές χώρες ανησυχούν ολοένα και περισσότερο σχετικά με το κόστος της διοργάνωσης τέτοιων μεγάλων γεγονότων. Με λίγα λόγια, το Σότσι τρόμαξε πολύ κόσμο. Η περιστολή του κόστους διοργάνωσης Αγώνων ήταν ήδη μια από τις προτεραιότητες του προέδρου της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ, και είναι πλέον σαφές το γιατί.
