Με τον Θεοχάρη τα βάζουν, με τη Σαββαΐδου τα βγάζουν τι έχουν τα φορολογικά μέτρα και ψοφάνε; Οπως πληροφορούμαστε αρμοδίως, το Μαξίμου «άστραψε και βρόντηξε» (για μια ακόμη φορά) εξαιτίας του «αλαλούμ με τη φορολόγηση των παροχών σε είδος». Μια μεταφυσική εξήγηση για το νέο μπάχαλο ήταν ότι «η “κατάρα Θεοχάρη” χτύπησε την Κατερίνα Σαββαΐδου» («Τα Νέα» 8.10.2014).
Πριν όμως η κυβέρνηση αρχίσει τα ευχέλαια και τους εξορκισμούς θα πρέπει να εξετάσει μήπως το λάθος δεν βρίσκεται στα άστρα αλλά μέσα της, που θα ’λεγε κι ο Σαίξπηρ. Μήπως, δηλαδή, οφείλεται στον τρόπο που νομοθετεί (και δεν εξηγεί τι νομοθετεί) και όχι στον τρόπο που εφαρμόζεται η νομοθεσία της; Εξάλλου, στην εγκύκλιο, που ξεσήκωσε τόσο ντόρο, η κ. Σαββαΐδου είναι αναλυτική: «Με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 12 του ν. 4172/2013 ορίζεται ότι το ακαθάριστο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις περιλαμβάνει τα πάσης φύσεως εισοδήματα σε χρήμα ή σε είδος που αποκτώνται στο πλαίσιο υφιστάμενης, παρελθούσας ή μελλοντικής εργασιακής σχέσης… με τις διατάξεις του άρθρου 13 ν. 4172/2013 προσδιορίζονται οι παροχές σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή συγγενικό του πρόσωπο ή κατά περίπτωση όπου ρητά προβλέπεται στον νόμο ένας εταίρος ή μέτοχος και οι οποίες συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία και συντάξεις».
Τι λέει ο νόμος που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2013 και μάλιστα ήταν εφαρμοστικός άλλων νομοθετημάτων του 2012; Το άρθρο 13 ρητά αναφέρει ότι «οποιεσδήποτε παροχές σε είδος που λαμβάνει ένας εργαζόμενος ή συγγενικό πρόσωπο αυτού συνυπολογίζονται στο φορολογητέο εισόδημά του στην αγοραία αξία τους, εφόσον η συνολική αξία των παροχών σε είδος υπερβαίνει το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ ανά φορολογικό έτος».
Ο νόμος έχει από κάτω φαρδιά πλατιά τις υπογραφές του μισού υπουργικού συμβουλίου και καταλήγει: «Θεωρήθηκε και τέθηκε η μεγάλη σφραγίδα του κράτους 23.7.2013 (από τον) υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου».
Δεν ήξεραν στο Μαξίμου τι ψήφισε η Βουλή, τι υπέγραψαν οι υπουργοί της κυβέρνησης, τι σφράγισε ο κ. Αθανασίου και ξαφνικά έμαθε τη φορολόγηση παροχών σε είδος με αποτέλεσμα τις «αστραπές και βροντές»; Προς τι η «αντίδραση τύπου Ραν-ταν-πλάν» σε ένα νομοσχέδιο που ψηφίστηκε πριν από 15 ολόκληρους μήνες; Να σημειώσουμε εδώ ότι ο Ραν-ταν-πλάν είναι ο συμπαθέστατος σκύλος των κόμιξ Λούκι Λουκ, στα οποία κάποιος του πατάει την ουρά και δύο ώρες μετά ο δυστυχής σκύλος ουρλιάζει από τον πόνο.
Η καθυστερημένη αντίδραση πιθανότατα οφείλεται στο γεγονός ότι ουδείς διαβάζει τους νόμους που υιοθετεί, ψηφίζει, υπογράφει, σφραγίζει. Μάλλον όλοι γνωρίζουν, όπως το ξέρουν και οι αριστεριστές, πως οι νόμοι ψηφίζονται για να μην εφαρμόζονται. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώτος νόμος για φορολόγηση των παροχών σε είδος ψηφίστηκε το 1994 κι έκτοτε απλώς δεν εφαρμόστηκε. Τώρα επαναψηφίστηκε και για τα μάτια της τρόικας. Είναι πια πατέντα: Κάθε φορά που η κυβέρνηση δεν πετυχαίνει τους στόχους παρουσιάζει στην τρόικα κάποια πρόχειρα «ισοδύναμα» μέτρα, τα οποία νομοθετεί στο πόδι κι επειγόντως. Κι επειδή τώρα δεν υπάρχει ο εξωτερικός δανεισμός για να καλύπτει τα ελλείμματα από τη μη εφαρμογή ψηφισθέντων φορολογικών μέτρων, όλοι ανακαλύπτουμε ότι οι νόμοι ενίοτε εφαρμόζονται και οργιζόμαστε. Οπως οργίζονται κατά καιρούς οι συνήθεις «επαναστατημένοι» όταν ανακαλύπτουν ότι υπάρχει νόμος για τις καταλήψεις κι αυτός ενίοτε εφαρμόζεται…
