Η κατ’ αρχήν ενημέρωση λέει ότι τα αποτελέσματα του stress test που διενεργεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) στις 130 συστημικές τράπεζες της Ευρωζώνης –της Λιθουανίας συμπεριλαμβανομένης, καθώς θα μπει στη Ζώνη του Ευρώ την 1η/1/2015– θα ανακοινωθούν στις 26 Οκτωβρίου. Εκείνη την ημέρα είναι Κυριακή και το γεγονός μόνο τυχαίο δεν είναι. Η ΕΚΤ μπορεί να δηλώνει σίγουρη για τον εαυτό της και για τη σταθερότητα του ευρωπαϊκού χρηματοπιστωτικού συστήματος, ωστόσο προτιμά τη σιγουριά που της παρέχει μια αργία, για πολλούς λόγους, οι σημαντικότεροι από τους οποίους είναι οι εξής:
α) Οι αγορές είναι κλειστές, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος να δημιουργηθεί κάποιο «ατύχημα» στα χρηματιστήρια, σε περίπτωση που το αποτέλεσμα κρύβει εκπλήξεις.
β) Οι τράπεζες είναι κλειστές, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος για τυχόν μαζικές αναλήψεις στην περίπτωση που κάποιο ή κάποια, ακόμη και από τα μεγάλα, πιστωτικά ιδρύματα της Ευρωζώνης προκύψει ότι έχουν ανάγκη περαιτέρω κεφαλαιακής ενίσχυσης.
Κάπου εκεί έρχεται και «κουμπώνει» επίσης και το γεγονός ότι η ΕΚΤ έχει ζητήσει και έχει εξασφαλίσει γράμματα εμπιστευτικότητας και από τις 130 υπό εξέταση τράπεζες. Οι προβλέψεις που γίνονται σε περίπτωση διαρροής του περιεχομένου της ενημέρωσης που θα γίνει στις διοικήσεις τους θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ακόμα και πρωτοφανείς. Ο λόγος; Μεσολαβεί ένα «νεκρό» 48ωρο από την ώρα των ενημερώσεων έως την ώρα των δημοσίων ανακοινώσεων. Και η ΕΚΤ δεν θέλει επ’ ουδενί να δει τα στοιχεία της έκθεσης ελέγχου πρωτοσέλιδα στον ευρωπαϊκό Τύπο. Για πολλούς και ευνόητους λόγους. Αυτή είναι και η αιτία που η κατ’ αρχήν ενημέρωση που έχει κάνει στις άμεσα ενδιαφερόμενες τραπεζικές διοικήσεις είναι αποσπασματική. Αποτέλεσμα; Κανείς δεν μπορεί να σχηματίσει ολοκληρωμένη άποψη για τον τελικό «λογαριασμό». Ακόμα κι αυτόν που τον αφορά. Το μόνο που έχουν υποψιαστεί οι Ελληνες τραπεζίτες είναι πως στην περίπτωσή τους έχει δημιουργηθεί μια «τσεκ λιστ», από την οποία περνούν όλοι. Κανένα τεχνικό μοντέλο, όμως, δεν είναι σε θέση να προβλέψει το αποτέλεσμα. Αυτά στην Αθήνα, γιατί και στη Φρανκφούρτη έχουν τους δικούς τους φόβους. Ενας από αυτούς; Να ανακοινωθούν τα αποτελέσματα και κάποια από τις τράπεζες, που θα έχει περάσει τον πήχυ, λίγο καιρό μετά να… καταρρεύσει. Και για όσους σπεύσουν να αμφισβητήσουν το ενδεχόμενο, υπάρχει το προηγούμενο της βελγογαλλικής Dexia, το 2011, που εύστοχα θύμισαν οι New York Times το περασμένο Σάββατο…