Πανεπιστημιούπολη
Κύριε διευθυντά
Θα μου επιτρέψετε να σας επισημάνω ότι το δημοσίευμα της «Κ» της Κυριακής (12/10/14), με τίτλο Παράγκα τρόμου… μέσα στην Πανεπιστημιούπολη (sic), είναι ανακριβές. Το ΕΚΠΑ έχει αποστείλει επανειλημμένως έγγραφα στην ΕΛ.ΑΣ. και την Πυροσβεστική Υπηρεσία για το εν λόγω θέμα, ζητώντας την παρέμβαση των αστυνομικών αρχών. Τα έγγραφα αυτά έχουν διακινηθεί μέσω Πρωτοκόλλου, με κάθε επισημότητα. Οι αρμόδιες αρχές όμως εκώφευσαν και αδιαφόρησαν. Επίσης, μετά τον νόμο «Διαμαντοπούλου» κάθε πολίτης που διαπιστώνει αξιόποινες πράξεις εντός πανεπιστημιακών χώρων μπορεί να το καταγγείλει στις Αρχές, δίχως τη διαμεσολάβηση οργάνων. Δεν υπάρχουν πια επιτροπές ασύλου, Σύγκλητοι και τα λοιπά. Γνωρίζω ότι και συνάδελφοι είχαν καταγγείλει το θέμα στο οικείο αστυνομικό τμήμα. Αν είχατε ζητήσει επίσημη ενημέρωση από το ΕΚΠΑ και δεν είχατε βασιστεί μόνο σε μαρτυρίες, θα είχατε σχηματίσει πραγματική εικόνα των γεγονότων. Κλείνοντας, επιτρέψτε μου να παρατηρήσω ότι, παρά τις πάμπολλες καταγγελίες και κλήσεις αρμόδιων οργάνων και καθηγητών προς την ΕΛ.ΑΣ. για να παρέμβει σε φαινόμενα παραβατικότητας στην Πανεπιστημιούπολη του ΕΚΠΑ (κλοπές, ληστείες, απειλές, επιθέσεις κ.λπ.), η ΕΛ.ΑΣ. μέχρι και σήμερα αρνείται να επέμβει εντός της Πανεπιστημιούπολης, παρότι ο νόμος άλλα προβλέπει.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, που μάλλον δεν με απατά, τα τέσσερα τελευταία έτη έχουν εισέλθει μόνο στην περίπτωση ένοπλης ληστείας σε ΑΤΜ. Το περιπολικό έρχεται μέχρι την πύλη στην Ούλωφ Πάλμε και το πλήρωμά του αρνείται να εισέλθει. Αφού αρέσκεστε σε επιτόπιες έρευνες, μπείτε στην Πανεπιστημιούπολη και τηλεφωνήστε στην ΕΛ.ΑΣ. ζητώντας τη συνδρομή της, ώστε να διαπιστώσετε αν θα έλθουν αστυνομικοί. Καλό θα ήταν να ολοκληρώσετε την έρευνά σας, ζητώντας στοιχεία από το ΕΚΠΑ, και να επανέλθετε. Το Πανεπιστήμιο έχει πολλές ευθύνες για τα κακώς κείμενά του, αλλά όχι για όλα. Ας αναδείξετε και τις ευθύνες άλλων αρχών ή υπηρεσιών.
Γεωργιος Στειρης – Επίκουρος καθηγητής ΕΚΠΑ
Απάντηση
Οι μαρτυρίες που παρουσίασε η «Κ» περιλαμβάνονται σε έγγραφα της ηγεσίας του Τμήματος Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών προς την πρυτανεία του ΕΚΠΑ (π.χ. από 25/6/2013, 4/11/2013, 11/4/2014). Ο κ. Στείρης, που έχει διατελέσει επόπτης της Πανεπιστημιούπολης, υποστηρίζει ότι η ΕΛ.ΑΣ. και η Πυροσβεστική δεν έχουν κάνει κάτι για το πρόβλημα, παρότι έχουν κληθεί να το αντιμετωπίσουν. Η «Κ» έχει στη διάθεσή της τα απαντητικά έγγραφα της ΕΛ.ΑΣ. (από 20/1/2014) και της Πυροσβεστικής (28/5/2014).
Oμως, η ουσία είναι ότι το πρόβλημα παραμένει. Η τελική ευθύνη για να επιλύσει το πρόβλημα (και στο πλαίσιο της προσπάθειας αυτής να αντιμετωπίσει ακόμη και την τυχόν αδράνεια άλλων θεσμικών οργάνων), δεν ανήκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών;
Απ. Λ.
Λάθος επιλογές
Κύριε διευθυντά
Προσυπογράφω ενθουσιωδώς το κυριακάτικο (28-9-2014) άρθρο του συντάκτη της «Καθημερινής» Πάσχου Μανδραβέλη με τίτλο «Η εφαρμογή της ατζέντας ΣΥΡΙΖΑ» καθώς και το σημερινό (1-10-2014) δικό σας με τίτλο «Την αλήθεια και στη μάχη».
Ευθύς εξαρχής η κυβέρνηση υιοθέτησε τη δαιμονοποίηση της σύμβασης δανείου καλύπτοντας με τον επάρατο όρο «Μνημόνιο» όλη τη δανειακή σχέση, λες και υπήρχε άλλος τρόπος πορισμού των χρημάτων, «άνευ των οποίων ουδέν εστί γενέσθαι» από αιώνων.
Στη συνέχεια, ενώ ψελλίσαμε και ψελλίζουμε, από καιρού εις καιρόν, (το ακριβέστατο) ότι τα πιο πολλά (αν όχι όλα) μέτρα, που συμφωνήσαμε και νομοθετήσαμε στο πλαίσιο των δανειακών μας υποχρεώσεων, θα έπρεπε να τα είχαμε λάβει μόνοι μας από πολλού καιρού, εντούτοις, όχι μόνο δεν εξειδικεύσαμε ποια ήταν αυτά τα μέτρα, δεν τα προβάλαμε και δεν τα υποστηρίξαμε ως απολύτως αναγκαία για τη σωτηρία και την επιβίωση της χώρας. Αντιθέτως προσπαθούμε σε κάθε περίπτωση και με κάθε τρόπο να τα αναβάλλουμε, να τα περιορίζουμε και να τα υπονομεύουμε. Δεν είναι δυνατόν να ακολουθήσει ο λαός μια κυβέρνηση που δεν πιστεύει η ίδια την (υποτιθέμενη) πολιτική της και κάνει ό,τι μπορεί για να χρεώσει τα πικρά φάρμακα στον κακό γιατρό (δανειστές / τρόικα) και όχι στη διαπιστωμένη ασθένεια και την ανάγκη θεραπείας.
Ολα αυτά σε μια ατμόσφαιρα διάχυτης ανομίας σε όλα τα επίπεδα, με συνεχή αποφυγή (ή και ευθεία άρνηση) υπουργών να εφαρμόσουν νόμους που με τόση δυσκολία έχει ψηφίσει η Βουλή.
Φοβάμαι ότι η στροφή προς την αλήθεια, την οποία ορθότατα εισηγείσθε, προϋποθέτει μια αλχημική μεταστοιχείωση της κυβέρνησης, η οποία, αντί να προσπαθεί να υπογραμμίσει τις διαφορές της από την ανεύθυνη και ανερμάτιστη αντιπολίτευση και να εμπνεύσει τον κόσμο με ειλικρίνεια, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, την ανταγωνίζεται (μάταια και αναποτελεσματικά) σε υποσχεσιολογίες και καλλιέργεια του –απευκταίου και αντιπαραγωγικού– προεκλογικού κλίματος, κατηγορώντας την συγχρόνως για τα ίδια πράγματα. Ετσι αποκλείεται να επιτύχει οτιδήποτε.
Είναι τραγικό κυβερνητικοί βουλευταί, αλλά και πολλοί υπουργοί, να ψηφοθηρούν ανερυθρίαστα με προσωπικούς υπολογισμούς και να αγνοούν τις υποχρεώσεις και τα συμφέροντα του τόπου. Είναι όμως τραγικότερο η απαράδεκτη αυτή τακτική (μέχρι τούδε τουλάχιστον) να επιβραβεύεται εκλογικά. Ετσι η ευθύνη μεταφέρεται σε όλους μας. Μήπως είμαστε άξιοι της τύχης μας και αντάξιοι των –αιρετών και μη– αρχόντων (νομοθετών / κυβερνητών / δικαστών) μας;
Κωστας Γ. Μπονιφατσης
Από τη μύγα (πρωτογενές) ξίγκι
Κύριε διευθυντά
Οι πανεπιστημιακοί καθηγητές όλων των βαθμίδων και ιδιαίτερα οι συνταξιούχοι εξ αυτών έχουν ανεπανόρθωτα πληγεί από τις απανωτές και εξουθενωτικές μειώσεις των μισθών και συντάξεών τους. Η κατάσταση για πολλούς απ’ αυτούς τελευταία επιδεινώθηκε τραγικά, διότι από την 1η Σεπτεμβρίου 2014 τους ζητούν να ξαναεπιστρέψουν στην εφορία σημαντικά ποσά (τάξεως 5, 8, 10 χιλιάδων) που τους επεστράφησαν πριν από δέκα και πλέον χρόνια κατόπιν ατομικής προσφυγής στη Δικαιοσύνη και απόφασης Πρωτοδικείου που τους δικαίωσε! Τα ποσά αυτά ήσαν μη νομίμως παρακρατημένα επιδόματα (βιβλιοθήκης και Ερευνητικό) των οποίων των νομιμότητα είχε αναγνωρίσει το ΣτΕ.
Είμαι ένας απ’ αυτούς τους συνταξιούχους (2003) καθηγητές που έλαβε (τελείως απροειδοποίητα χωρίς να μου δοθεί η δυνατότητα να αμυνθώ νομικώς) το νέο «μπουγιουρντί» της εφορίας να επιστρέψω μέχρι τις 30 Σεπτ. 2014 το επίδομα που ενδίκως εκταμιεύθηκε υπέρ εμού (4.200) και αφορούσε στα έτη 2000-2001!
Με την παραπάνω μεθόδευση της αναδρομικής επιλεκτικής αναθεώρησης παλαιών τελειωμένων καταστάσεων βάσει προσφάτων αποφάνσεων, το σύστημα του TAXIS (υπό τη νέα και μάλιστα ευοίωνη ηγεσία Πανεπιστημιακού) έχει φθάσει στο σημείο να παίζει «κουμπαρούλες» με τον πόνο και την οικονομική εξαθλίωση αυτών των πολιτών. Στον νου μου έρχεται ο στίχος του ποιητή «κανείς δεν τους θυμάται. Δικαιοσύνη;» (το ερωτηματικό δικό μου).
Νικολαος Α. Τσερπες – Καθηγητής Πανεπιστημίου ε.α.
Εύστοχες αλήθειες Γιανναρά
Κύριε διευθυντά
Χρόνια πριν διάβαζα τακτικά τα άρθρα του Χρήστου Γιανναρά, με κούρασαν, από κάποια στιγμή και μετά διαβάζω, κάπου κάπου, άρθρα του. Ομως στην «Κ» της 5ης Οκτωβρίου 2014, διάβασα άρθρο του, που μου άρεσε, με τίτλο «Το εμβληματικό δίδυμο», για πρώτη φορά «ορμά» στην –πραγματική– πολιτική ανασκόπηση, σωστή κριτική.
Γράφει –και πολύ σωστά– ο κ. Χρήστος Γιανναράς:
«…Oταν ο “υπουργός” κ. Ντινόπουλος συντάσσεται με την πολιτική του αντίπαλο κ. Δούρου προκειμένου να μη διερευνηθούν και τιμωρηθούν κοινωνικά εγκλήματα πλαστογραφίας, κακουργήματα ιταμής αδικοπραγίας, το κάνει, προφανέστατα, επειδή παίζει την επανεκλογή του στη Β΄ Αθηνών – θέλει να κερδίσει εντυπώσεις φιλολαϊκού πολιτευτή σε σύγκριση με τον κομματικό του συνυποψήφιο κ. Κυριάκο Μητσοτάκη. Και την ίδια ώρα, ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς, που έχει ο ίδιος αποφασίσει και τολμήσει να συμπεριλάβει στην κυβέρνηση διαχείρισης μιας ολοκληρωτικής καταστροφής αναιδέστατους “ταβλαδόρους” τύπου Ντινόπουλου… Ντινόπουλος και Δούρου αναδείχθηκαν εκ των πραγμάτων οι εμβληματικές φιγούρες της μη διαφοράς Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Το παιχνίδι της πολιτικής συνεχίζεται απαράλλαχτο, ερήμην της κοινωνικής καταστροφής και της τραγωδίας του λαού»…
Ναι, ο κ. Γιανναράς λέγει αλήθειες, λέγει αυτό που φαίνεται, το ζούμε κάθε μέρα αλλά… και μετά… η σιωπή. Θα αναρτήσω τις εύστοχες, πραγματικές αλήθειες του κ. Χρήστου Γιανναρά.
Ευαγγελος Ιω. Λαζαριδης