Η τηλεόραση ως μέσο είναι ένας καθρέφτης τάσεων. Διαμορφώνει το πρόγραμμά της συνήθως ανάλογα με το τι κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα, κοινώς τι πουλάει. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Αμερικής.
Αποκάλυψη και έγκλημα/φόνος. Αυτές είναι οι δύο λέξεις «κλειδιά»· σε αυτά τα δύο μοτίβα βασίζεται μεγάλος αριθμός νέων σειρών (παραγωγής 2014) οι οποίες κινούνται ως εξής: πρώτο είναι το σενάριο της μετα-Αποκάλυψης. Σύμφωνα με αυτό, ένα καταστροφικό γεγονός παγκόσμιας (ή έστω πολύ μεγάλης) κλίμακας πλήττει την ανθρωπότητα με αποτέλεσμα η ζωή και η καθημερινότητα να διαταραχθεί βίαια. Είτε πρόκειται για τις πανδημίες του «The Strain» και του «Last Ship», το πυρηνικό ολοκαύτωμα του «The 100» ή τις μυστηριώδεις εξαφανίσεις του «The Leftovers», η εικόνα παραμένει σταθερή. Η σημερινή ειρηνική εικόνα του (δυτικού) κόσμου καταστρέφεται και όσοι επιζούν ή μένουν πίσω καλούνται να τα βγάλουν πέρα, να επιβιώσουν και να αντιμετωπίσουν την απώλεια όσων χάθηκαν. Γιατί τόση πολλή «Αποκάλυψη» όμως; Διψάει άραγε τόσο πολύ το κοινό για την (από καναπέ) εμπειρία μιας άλλης, επικίνδυνης και τρομακτικής αλλά οπωσδήποτε νέας πραγματικότητας, όπου πολλοί από τους τωρινούς διαχωρισμούς και τις συμβάσεις παύουν να υφίστανται; Ισως. Από την άλλη, η τεράστια τηλεθέαση του «The Walking Dead», του εξαιρετικού θρίλερ (αισίως στον πέμπτο κύκλο) που εκτυλίσσεται σε έναν κυριευμένο από τα ζόμπι κόσμο, φυσικό ήταν να μην αφήσει αδιάφορους και άλλους παραγωγούς που θέλησαν να μιμηθούν την επιτυχία του.
Η δεύτερη τάση της εποχής είναι το έγκλημα. Μετά τον περυσινό θρίαμβο του «True Detective» με το αριστουργηματικό σενάριο και την καθηλωτική ατμόσφαιρα, έχουμε φέτος ολόκληρο χείμαρρο σειρών που κινούνται στο ευρύτερο αστυνομικό-μυστηριακό είδος. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα πως ακόμα και σειρές με φαινομενικά άσχετο περιεχόμενο, όπως η ρομαντική δραμεντί «The Affair», επιλέγουν να συνέχουν τις ιστορίες τους μέσω ενός εγκλήματος. Ισως, τελικά, έχουμε αδυναμία στις πιο ακραίες συγκινήσεις…
