Αν και οι οικονομικές κρίσεις στην ιστορία της Βρετανίας την επιβάρυναν με υψηλά χρέη, σταδιακά μέσα στους αιώνες η χώρα κατορθώνει και τα αποπληρώνει. Επωφελούμενη από τα χαμηλότατα επιτόκια, η βρετανική κυβέρνηση ανακοινώνει πως το 2015 θα αποπληρώσει συνολικά ορισμένα ομόλογα από το 1720 και μέχρι και τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Επί του συνόλου του σημερινού δημοσίου χρέους της των 1,4 τρισ. λιρών (1,78 τρισ. ευρώ), το ιστορικό χρέος ανέρχεται στα 2,5 δισ. λίρες (3,18 δισ. ευρώ). Ειδικότερα, το 2015 θα καλυφθούν εκκρεμότητες από τον δανεισμό της Βρετανίας, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε για να αποζημιώσει όσους διέθεταν δούλους και τους απελευθέρωσαν, όταν τον 18ο αιώνα καταργήθηκε η δουλεία, καθώς και για να βοηθήσει όσους επλήγησαν από τον λιμό της Ιρλανδίας τον 19ο αιώνα. Επιπλέον, θα αποπληρωθούν ομόλογα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να διασωθεί η διαβόητη κερδοσκοπική Εταιρεία των Ανατολικών Θαλασσών, South Sea Company, η οποία το 1720 προκάλεσε φούσκα και χρηματοπιστωτική κρίση. Αναφορικά με τον 20ό αιώνα, τώρα, η Βρετανία θα καλύψει μέρος των χρεών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και θα αποπληρώσει πλήρως τα ομόλογα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Aπό οικονομικής απόψεως η κίνηση του Βρετανού υπουργού Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, δεν διαφέρει από εκείνην ενός ιδιοκτήτη σπιτιού για την αναχρηματοδότηση του στεγαστικού του δανείου με χαμηλότερο επιτόκιο. Σε μία περίοδο, κατά την οποία η κυβέρνηση μπορεί να δανειστεί με επιτόκιο 1,5% ή και χαμηλότερο, το να εξοφλήσει τους κατόχους των ιστορικών της ομολόγων με επιτόκιο από 2,5% έως και 4%, δεν έχει κανένα νόημα. Παράλληλα, όμως, η κίνηση αυτή του Λονδίνου λειτουργεί ως υπόμνηση ότι τα δάνεια των κυβερνήσεων του παρελθόντος κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές και τις βαρύνουν εξίσου. Σε πολλές περιπτώσεις το υφιστάμενο χρέος έχει ήδη αναχρηματοδοτηθεί και μάλιστα πολλές φορές. Τα ομόλογα, που εκδόθηκαν για να χρηματοδοτηθούν παρεμβάσεις της κυβέρνησης, αγοράστηκαν και πουλήθηκαν διά μέσου των γενεών και αποδίδουν τόκο επ’ αόριστον. Αυτό ισχύει, έως ότου αποφασίσει η κυβέρνηση να τα αποπληρώσει.
Ο Γκάρι Σία, κοσμήτορας της Σχολής Οικονομικών και Χρηματοπιστωτικών του πανεπιστημίου Σεντ Αντριους, επισημαίνει πως το ιστορικό χρέος είναι πραγματικό, εφόσον ο φορολογούμενος εξακολουθεί να χρηματοδοτεί την καταβολή των τόκων του. Ενα από τα ομόλογα, που θα εξοφλήσει ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών, Τζορτζ Οσμπορν, είναι πολεμικό δάνειο του 1932 με επιτόκιο 3,5% σε αντάλλαγμα προηγούμενων ομολόγων. Οσο δε για το δάνειο της Εταιρείας Ανατολικών Θαλασσών, αυτό όπως και άλλα αντίστοιχης παλαιότητας, έχουν σε μεγάλο βαθμό μειωθεί εξαιτίας του πληθωρισμού. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως και στα σημερινά δεδομένα της κρίσης χρέους της Ευρωζώνης δημιουργείται μία κληρονομιά χρέους σε όσες χώρες επωμίστηκαν πακέτα διάσωσης. Η Ιρλανδία αναμένεται να αποπληρώσει πλήρως τους διεθνείς πιστωτές της το 2042, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας ο χρόνος αυτός τοποθετείται ακόμα πιο αργά, το 2054.