Τα τελευταία 2-3 χρόνια τείνει η Τετάρτη να γίνει η «μέρα κινηματογράφου». Οχι επειδή τότε κυκλοφορούν οι νέες ταινίες (αυτό ως γνωστόν γίνεται Πέμπτη), όμως διότι αυτή είναι η μέρα των προσφορών που κάνουν τα multiplex και ειδικά μια συγκεκριμένη αλυσίδα. Πηγαίνει, δηλαδή, κάποιος στα παραπάνω σινεμά μια οποιαδήποτε άλλη μέρα και συναντά από ελάχιστο έως σχετικά λίγο κόσμο. Αντίθετα, την Τετάρτη πρέπει να στηθεί με τις ώρες στην ουρά για εισιτήριο, ενώ δεν είναι και λίγες οι φορές που αυτό δεν υπάρχει καθώς όλες οι θέσεις είναι ήδη προπωλημένες.
Κι αναρωτιέμαι, γιατί πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Το ζήτημα δεν είναι οικονομικό: Ολοι πλέον οι κινηματογράφοι του κέντρου της Αθήνας -ακόμα και κάποιοι των προαστίων- έχουν ανάλογες ή και πιο ελκυστικές προσφορές σε διάφορες μέρες της εβδομάδας. Επιπλέον οι περισσότερες από τις λεγόμενες εμπορικές ταινίες, τις οποίες κατ’ εξοχήν προβάλλουν τα multiplex, υπάρχουν πια και στους υπόλοιπους κινηματογράφους και μάλιστα υπό καλύτερες συνθήκες. Χωρίς μεγάλες αναμονές, σε ψηφιακές προβολές και με όλα τα MMM σε απόσταση αναπνοής. Γιατί, λοιπόν, ο πολύς κόσμος -και ειδικά οι πιο νέοι- δεν προτιμούν αυτά τα σινεμά;
Η απάντηση, νομίζω, είναι πως δεν τα γνωρίζουν. Δυστυχώς όλη την τελευταία δεκαπενταετία που «ανακαλύψαμε» τους πολυκινηματογράφους, η διασκέδαση του σινεμά ταυτίστηκε με μια επίσκεψη σε αυτούς, κατά το αμερικανικό πρότυπο. Η νέα γενιά εκπαιδεύθηκε αναλόγως, όμως αυτό δεν σημαίνει πως η συγκεκριμένη τακτική πρέπει και να συνεχιστεί επ’ αόριστον. Την επόμενη φορά που θα πάτε σινεμά με τα παιδιά σας διαλέξτε κάτι με λιγότερες από 3 αίθουσες. Είναι για καλό.