ΚΑΡΑΚΑΣ. Οι ελλείψεις αγαθών και οι ατέλειωτες ουρές καταναλωτών έχουν δημιουργήσει ένα νέο επάγγελμα στη δοκιμαζόμενη από την κρίση Βενεζουέλα: την αναμονή σε ουρές με στόχο τα ψώνια για λογαριασμό άλλων. Η 22χρονη Κρίσμπελ Βιλαροέλ ζει από αυτό: περιμένει στις ουρές, αγοράζει αγαθά και τα πουλάει σε πελάτες που την πληρώνουν για τον χρόνο… αναμονής. «Ξυπνάω στις δύο τα ξημερώματα και αρχίζω να τηλεφωνώ στους φίλους μου για να μάθω πού υπάρχουν προσφορές», εξηγεί. «Πιάνω θέση στην πρώτη ουρά κατά τις 10 το πρωί και μετά πάω και στέκομαι σε κάποια άλλη για να δω τι υπάρχει». «Σ’ ένα κατάστημα αγοράζω γάλα, ζάχαρη, καφέ και σ’ ένα άλλο αλεύρι, ρύζι, πάνες ή σαμπουάν».
Οπως λέει η Βιλαροέλ, πελάτες της είναι οικογένειες που είτε δεν έχουν χρόνο είτε ανάγκη να περιμένουν στην ουρά. Πρόκειται για επιχειρηματίες που έχουν τους πόρους να αναθέσουν σε κάποιον άλλον την αναμονή. Οι ιδιοκτήτες εστιατορίων εξήγησαν στο γαλλικό πρακτορείο ότι έχουν υπαλλήλους, των οποίων το μοναδικό καθήκον είναι να περιμένουν σε σούπερ μάρκετ και καταστήματα για να αγοράσουν τρόφιμα για να τα εντάξουν στο μενού τους.
Ο πληθωρισμός στη Βενεζουέλα έχει διογκωθεί στο 64% μέσα στο 2014 και πολλά βασικά αγαθά έχουν εξαφανιστεί από τα ράφια, λόγω της αδυναμίας εισαγωγών. Η κυβέρνηση Μαδούρο θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται σε οικονομικό πόλεμο από την αντιπολίτευση και τους επιχειρηματίες, που απεργάζονται την αποσταθεροποίησή της. Πολλοί οικονομολόγοι διατείνονται ότι το μοντέλο που κληρονόμησε ο Μαδούρο από τον Ούγκο Τσάβες αποδείχθηκε αποτυχημένο και επέτεινε την εξάρτηση της χώρας από το πετρέλαιο ως μοναδική πηγή εσόδων. Τις τελευταίες μέρες, καθώς σχηματίζονταν έξω από τα καταστήματα όλο και μακρύτερες και πιο αργοκίνητες ουρές, η κυβέρνηση διέταξε τις δυνάμεις ασφαλείας να περιπολούν έξω από σούπερ μάρκετ.
Σε κάποιες πολιτείες έχουν, μάλιστα, απαγορευτεί οι ουρές από τα ξημερώματα. Για τη Βενεζουέλα, η οποία εξασφαλίζει το 96% του συναλλάγματός της από πετρέλαιο, το 2015 προδιαγράφεται δύσκολο μετά την κατακόρυφη πτώση της τιμής του. Τους επόμενους μήνες δεν αποκλείεται οι ελλείψεις να αυξηθούν και η ένταση να κλιμακωθεί.
Κάθε μέρα, η Βιλαροέλ κερδίζει 600 ώς 1.200 μπολιβάρ για κάθε αποστολή της (δηλαδή 3,6 ώς 7,1 δολάρια στη μαύρη αγορά). Συνολικά εξασφαλίζει 13.200 μπολιβάρ τον μήνα, περίπου 80 δολάρια, από τη μεταπώληση αγαθών στους πελάτες της, που είναι περισσότερα απ’ όσα κερδίζει ένας πανεπιστημιακός. Είναι όμως δύσκολο να συνδυάσει κανείς τη συγκεκριμένη δουλειά με το μεγάλωμα παιδιών, τα οποία ενίοτε αναγκάζεται να πάρει μαζί της. «Αυτό είναι δύσκολο γιατί τα παιδιά είναι ανυπόμονα και κουράζονται εύκολα», διηγείται. Ετσι καμιά φορά συνεννοείται με ανεπίσημους πωλητές, οι οποίοι πάντα προλαβαίνουν και είναι πρώτοι στην ουρά. Τους πληρώνει για να πάρει τη θέση τους και τους πουλάει μέρος της λείας της, επειδή, όπως εξηγεί, «όλα έχουν το τίμημά τους». Και η αναμονή στην ουρά στη διάρκεια της νύχτας είναι αρκετά ριψοκίνδυνη υπόθεση σε μία χώρα με τη δεύτερη υψηλότερη εγκληματικότητα στον κόσμο (58 φόνοι ανά 100.000 κατοίκους). «Αν επιλυθεί το πρόβλημα με τις ουρές, θα πρέπει να βρω άλλη δουλειά για να φροντίζω τις κόρες μου. Τις μεγαλώνω μόνη μου. Υπάρχουν πολλές γυναίκες σαν κι εμένα».
