Στις 2 η ώρα τα ξημερώματα του προηγούμενου Σαββάτου στο Θησείο, ένα περιπολικό σταμάτησε μπροστά από την καντίνα του Γιώργου Γληνού. Σε λίγο κατέφθασε και δεύτερο αυτοκίνητο με τις σειρήνες του να ουρλιάζουν: ποιος ξέρει γιατί, δεδομένου ότι είχαν απέναντί τους μόνο δύο μάγειρες, οι αστυνομικοί είχαν ζητήσει ενισχύσεις. Από τον δρόμο περνούσαν αυτοκίνητα που κόρναραν, με τον κόσμο να φωνάζει από τα παράθυρα διαμαρτυρόμενος. Κάτω από τα μελαγχολικά φώτα του δρόμου, το στιγμιότυπο είχε κάτι κινηματογραφικό. «Αυτό γύρισε και μου είπε γελώντας ο συνεργάτης μου, που είναι φωτογράφος του σινεμά, καθώς μας έπαιρναν με το περιπολικό σαν εγκληματίες. "Πολύ δυνατή σκηνή" μου λέει». Χωρίς χιούμορ η μέρα δεν θα ’χε βγει.
Εκείνη την Παρασκευή ο Γιώργος Γληνός, ο μάγειρας του Food Truck, ενός κινητού εστιατορίου της υψηλής μα παραγνωρισμένης «γαστρονομίας του δρόμου», είχε βρεθεί έξι φορές στο αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως. «Ούτε μία ούτε δύο. Προσήχθη έξι φορές σε μία μέρα. Είδα όλους τους αξιωματικούς υπηρεσίας από δύο φορές τον καθένα» λέει ο ίδιος στην «Κ». Κάθε φορά και με άλλη δικαιολογία, κάθε φορά και κατόπιν άλλης καταγγελίας. «Τη μία φορά μου είπαν ότι δεν έχω γνήσια έγγραφα γιατί είναι σε φωτοτυπίες, αν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί μου είχαν πει να τα έχω σε φωτοτυπίες. Την άλλη ότι οφείλω να πληρώνω για κατάληψη του δρόμου, αν και εγώ έχω άλλου τύπου άδεια. Την τελευταία φορά η κατηγορία ήταν παρεμπόριο, μολονότι η καντίνα διαθέτει και λειτουργεί απαράβατα ταμειακή μηχανή κι ενώ ακόμα και την ώρα της σύλληψης βρισκόταν δίπλα σε εξέλιξη το γνωστό γιουσουρούμ στον πεζόδρομο».
Ομως, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κ. Γληνός, με σπουδές αστροφυσικής, αλλά με μεγάλο πάθος για το φαγητό, έβαλε σκοπό πριν από 1,5 χρόνο να λειτουργήσει μια διαφορετική κινούμενη καντίνα, με σπεσιαλιτέ τους γκεζλεμέδες της γιαγιάς του: αυτή την ποντιακή λιχουδιά από παραδοσιακό φύλλο ανοιγμένο στο χέρι και ψημένο στο σάτσι (μαντεμένιο ημισφαιρικό σκεύος), με γέμιση κατά κανόνα από σπανάκι, φρέσκο κρεμμυδάκι, φέτα και δυόσμο. Εκτός από το φαγητό, ο Γιώργος ήθελε να διαφέρει και αλλού: ήθελε να είναι απολύτως νόμιμος. «Δεν ξέρω κι εγώ σε πόσες υπηρεσίες έχω πάει για να μαζέψω όλα τα χαρτιά. Εχω όλες τις άδειες που χρειάζομαι – ίσως και παραπάνω» λέει. (Η καντίνα του διαθέτει μέχρι και πιστοποίηση HACCP.) Το Food Truck, όπως λέγεται η καντίνα του (αν και ο ίδιος τη φωνάζει «Κατίνα») πρωτοβγήκε στους δρόμους ακριβώς πριν από μια εβδομάδα με άδεια πλανόδιου εμπορίου τύπου Β. Αυτή η άδεια επιτρέπει στην καντίνα να αλλάζει πόστο, υπό ορισμένες προϋποθέσεις (όχι στάθμευση σε αρχαιολογικούς χώρους, στον αιγιαλό κ.λπ.). Τα παραπάνω προβλέπονται στον νόμο 4264 που ψηφίστηκε μόλις την περασμένη άνοιξη (ΦΕΚ 118/15.05.2014 τεύχος Α΄), ο οποίος εντασσόταν στο πλαίσιο των μεταρρυθμίσεων για την απελευθέρωση επαγγελμάτων. Ομως, η ανάπτυξη που δήθεν θα σηματοδοτούσε, μάλλον θα αργήσει. Η δικαιοδοσία ελέγχου των συγκεκριμένων επιχειρήσεων ενέπιπτε στη δημοτική αστυνομία.
Η αστυνομία που πλέον ανέλαβε την ευθύνη παραμένει ανενημέρωτη για τις διαφορετικού τύπου άδειες και τις παραμέτρους που ισχύουν σε κάθε περίπτωση, με αποτέλεσμα οι επαγγελματίες να ταλαιπωρούνται καθημερινά. «Κάθε φορά που κάποιος κάνει μια καταγγελία, είτε από πολίτες όταν σταθμεύουμε μπροστά στις ιδιοκτησίες τους, είτε από ιδιοκτήτες παρακείμενων καταστημάτων ή και ανταγωνιστές -αν και συνήθως οι ιδιοκτήτες άλλων καντίνων μας δέχονται γιατί δεν διαθέτουμε "ανταγωνιστικό" προϊόν, όπως σουβλάκι ή χοτ ντογκ- σερνόμαστε στα τμήματα». Τα πράγματα περιπλέκονται και από μια σειρά ασάφειες της νομοθεσίας που ενώ φερ’ ειπείν επιτρέπει σε κάποιον να δραστηριοποιηθεί ως πλανόδιος έμπορος σε όλη την Περιφέρεια Αττικής, απαγορεύει να λειτουργεί σε δημοτικές κοινότητες άνω των 3.000 κατοίκων. «Στην πράξη δηλαδή μας επιτρέπει να εργαζόμαστε μόνο στο… Αγκίστρι», λέει ο κ. Γληνός. «Με λίγα λόγια, όπως έχουν τα πράγματα, μπορείς να παίζεις τον σκύλο με τη γάτα με την αστυνομία επ’ άπειρον».
Δεν το βάζει κάτω
Ομως, ακριβώς όπως δεν σταματά να σκέφτεται νέες συνταγές για το κινητό μαγαζί του (σερβίρει καθημερινά με την «Κατίνα» του, εκτός από γκεζλεμέδες, καυτή σούπα ημέρας με φρέσκα υλικά, πίτα Καισάρειας και αρμένικη με προϊόντα ονομασίας προέλευσης, ζεστή μεξικανική σοκολάτα, κόκκινο ζεστό κρασί και πολλά άλλα λαχταριστά), έτσι δεν θα το βάλει κάτω εάν δεν βρει μια λύση στο αδιέξοδο. «Οταν υπάρχει 60% ανεργία στους νέους και υποτίθεται ότι θέλεις να δώσεις έναυσμα στην επιχειρηματικότητα, γιατί να μη μπορείς να δώσεις άδεια καντίνας;» αναρωτιέται, δεδομένου ότι νέες άδειες εκδίδονται μόνο σε ειδικές κατηγορίες πολιτών (ΑμΕΑ, πολύτεκνους κ.λπ.), ενώ δεν εκχωρούνται, δεν μεταβιβάζονται ούτε εκμισθώνονται. «Εάν ανοίξει ένας νέος μια επιχείρηση, θα προσλάβει υπάλληλο, θα πληρώνει ΦΠΑ, θα καταβάλλει φόρο εισοδήματος. Θα μπορούσαμε, όπως γίνεται στο εξωτερικό, να μαζευόμαστε όλοι σε ένα σημείο και να πουλάει ο καθένας τη σπεσιαλιτέ του. Δεν θέλει πολύ φιλοσοφία».
