Μετά τον θάνατο του βασιλιά Αμπντουλάχ μπιν Αμπντουλαζίζ αλ Σαούντ υπάρχει μια άτυπη συμφωνία στη Σαουδική Αραβία ότι δεν θα αλλάξει η πετρελαϊκή πολιτική. Αυτή η άτυπη συμφωνία, πιθανώς, είναι να είναι σωστή τουλάχιστον για το βραχυπρόθεσμο μέλλον. Αν και δεν διαφαίνεται καμία ριζική μεταβολή στην παραγωγή πετρελαίου μέσα στους επόμενους μήνες, αναχαιτίζοντας μεγάλες εξελίξεις στους αντίστοιχους κλάδους χωρών εκτός ΟΠΕΚ, παρατηρούνται ενδιαφέρουσες αλλαγές στο υπουργικό συμβούλιο της Σαουδικής Αραβίας, με ισχυρή την προοπτική να δρομολογηθεί διαφορετική πολιτική στο μέλλον. Ο νέος βασιλιάς Σαλμάν μπιν Αμπντουλαζίζ έχει υποσχεθεί τη συνέχιση της υφιστάμενης πολιτικής, δηλώνοντας πως ο υπουργός Πετρελαίου, Αλί Αλ-Ναΐμι, θα παραμείνει στο πόστο του.
Αν και οι πολιτικές προσωπικότητες παίζουν κομβικό ρόλο στη Σαουδική Αραβία, ο στόχος της συγκεκριμένης πολιτικής δεν έχει να κάνει τόσο με το ποιος θα βρίσκεται σε ποια θέση. Ο παράγοντας της κουλτούρας διαδραματίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη χάραξη της πετρελαϊκής πολιτικής στη Σαουδική Αραβία, τουλάχιστον για το βραχυπρόθεσμο μέλλον. Θα ήταν κοινοτοπία να υποστηρίξει κανείς ότι τίποτα δεν είναι πιο αξιοσέβαστο από μια θέση ισχύος στη Μέση Ανατολή. Και δεδομένου ότι έχουν κινητοποιηθεί δυνάμεις που φθάνουν στα υψηλότερα στρώματα ισχύος της ευρύτερης περιοχής, η επίδειξη κύρους είναι περισσότερο σημαντική από ποτέ. Παρά την ομαλή διαδοχή του βασιλιά Αμπντάλα από τον αδελφό του Σαλμάν, πολλοί εντός και εκτός του βασιλείου φοβούνται τυχόν αναταραχές στο εσωτερικό του. Σήμερα, εάν ληφθεί υπόψη ότι τα πράγματα είναι τόσο έκρυθμα στην ευρύτερη περιοχή όσο ήταν στην πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η κατανόηση της ανάγκης επίδειξης ισχύος είναι μείζονος σημασίας για να προβλέψει κανείς το επόμενο βήμα της Σαουδικής Αραβίας.
Εάν η επίδειξη ισχύος είναι βάση σε μια ανάλυση για την πετρελαϊκή πολιτική της Σαουδικής Αραβίας τότε θα καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι Σαουδάραβες δεν θα αλλάξουν πορεία ούτε καν μεσοπρόθεσμα.
Εάν πεισθεί κανείς ότι απώτερος στόχος της πετρελαϊκής πολιτικής του βασιλείου είναι η υποβάθμιση και η αποδυνάμωση του ιρανικού καθεστώτος τότε θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η τρέχουσα συγκυρία είναι η χειρότερη για να αλλάξει αυτή η προσέγγιση. Ορισμένοι πολιτικοί παρατηρητές έχουν παροτρύνει τη Σαουδική Αραβία να ξεκινήσει διάλογο με την Τεχεράνη, επειδή το καθεστώς του Ιράν έχει εκδηλώσει μια συμφιλιωτική διάθεση μετά τον θάνατο του 90χρονου βασιλιά Αμπντάλα. Αλλά μια συναινετική στάση από τη Σαουδική Αραβία θα εκλαμβανόταν ως αδυναμία αποφασιστικότητας του διαδόχου και αδελφού του, βασιλιά Σαλμάν. Είναι μια εύλογη σκέψη εάν πεισθεί κανείς πως το βασικό κίνητρο των Σαουδαράβων στη χάραξη πολιτικής είναι γεωπολιτικό.
Από την άλλη πλευρά, η συγκεκριμένη πολιτική δεν δύναται να συνεχιστεί επ’ άπειρον. Από τεχνικής απόψεως, η τρέχουσα δημοσιονομική κατάσταση είναι υποφερτή για αρκετά χρόνια ακόμη. Ο προϋπολογισμός για το 2015 είναι επεκτατικός, με προβλεπόμενο έλλειμμα της τάξεως των 40 δισ. δολαρίων. Μπορεί να είναι λίγο υψηλότερο καθώς ο προϋπολογισμός βασίζεται σε πρόβλεψη για 50 δολάρια το βαρέλι. Αλλά η βιωσιμότητα αυτών των δημοσιονομικών ελλειμμάτων είναι εφικτή μόνον εάν υποθέσει κανείς ότι οι τιμές του πετρελαίου θα ανακάμψουν σε υψηλότερα επίπεδα, επιτρέποντας στη Σαουδική Αραβία να γεμίσει τα κρατικά ταμεία της. Οπότε τι θα συμβεί εάν οι τρέχουσες τάσεις στις αγορές καθιερωθούν ως τα νέα «φυσιολογικά» επίπεδα;
Μέχρι στιγμής δεν αναμένονται μεγάλες αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου παρά μόνον εάν η Ρωσία, το Μεξικό μαζί με τη Σαουδική Αραβία προχωρήσουν σε σημαντική μείωση της ημερήσιας παραγωγής τους. Προς το παρόν, ο νέος βασιλιάς και οι σύμβουλοί του επικεντρώνονται με την άσκηση επιρροής στη ροή εξελίξεων της ευρύτερης περιοχής.