Σε μεγάλη κλίμακα, τα έργα της είναι καταιγιστικά – το πρώτο που σκέφτεσαι όταν τα αντικρίζεις είναι «θα ήθελα να ήμουν εκεί». Κάτω από τις χιλιάδες μπλε και πράσινες ορτανσίες που ξεφύτρωσαν από την οροφή του La Monnaie για το Maecenas Dinner του οίκου Hermès, κάτω από τα 6.000 αγριολούλουδα της αγγλικής εξοχής που στόλισαν μια εκδήλωση του οίκου Jimmy Choo, κάτω από τον τεράστιο πολυέλαιο από γκι στο λονδρέζικο Tiffany &Co πέρσι τα Χριστούγεννα. «Κάτω από», μια φράση που συνοδεύει τη νεαρή, ταλαντούχα Rebecca Louise Law, αφού όλα της τα έργα αιωρούνται από την οροφή.
Αυθόρμητα, όταν συναντηθήκαμε, αναρωτήθηκα ποιες είναι οι «ρίζες» της. Η απάντηση ήταν καταπέλτης! «Ο πατέρας μου είναι κηπουρός, η ιστορία της οικογένειάς του πάει πίσω σε πέντε γενιές κηπουρών. Η μητέρα μου είναι καλλιτέχνις, η οικογένειά της είναι καλλιτέχνες εδώ και έξι γενιές. Δεν είναι διάσημοι», διευκρινίζει, γελώντας ανεπιτήδευτα, «αλλά από τον προπροπάππο μου, που ανήκε στη Σχολή των Προραφαηλιτών μέχρι τους θείους και τις θείες υπάρχει μια πολύ μακριά καλλιτεχνική παράδοση».
Γεννήθηκε σε ένα χωριό στην εξοχή του Cambridge. «Οι γονείς μου ήταν λίγο hippies, είχαν πάθος με τη φύση, ήμασταν πέντε (ημιάγρια!) παιδιά, που τρέχαμε ελεύθερα στην εξοχή. Θυμάμαι ένα απόγευμα τον πατέρα μου να επιστρέφει από τη δουλειά φωνάζοντας “πρέπει να το δείτε”! Μπήκαμε όλοι στο αυτοκίνητο, φτάσαμε στους αγρούς – μια τεράστια έκταση με άσπρες μαργαρίτες απλωνόταν μπροστά μας. Ήξερα από τότε ότι αυτές τις μαργαρίτες έτσι δεν θα τις ξαναδώ».
Φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών με την ίδια φυσικότητα που πήγε σχολείο. «Εκείνη την εποχή είχα πάθος με τη ζωγραφική και το χρώμα. Κάποια στιγμή αναζητώντας το απόλυτο χρώμα, οι εικόνες, οι αισθήσεις μου “σκέφτηκαν”… και ζήτησα από τον πατέρα μου λουλούδια. Έφτιαξα τον πρώτο μου “ουρανό” από ντάλιες όλων των χρωμάτων και των ποικιλιών σε ένα μικρό δωμάτιο της σχολής. Ήταν το 2003. Συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν το χρώμα που με απασχολούσε, αλλά οι άνθρωποι και η φύση. Θέλησα να εκπαιδευτώ στην ανθοδετική». Η καλλιτεχνική της φύση την οδήγησε στο διάσημο McQueens, το πιο καλλιτεχνικό και στυλάτο ανθοπωλείο του Λονδίνου. «Έθεσα μόνον έναν όρο, να δουλέψω ως καλλιτέχνις. Η Kally Ellis με εμπιστεύτηκε κι έτσι συνεργάστηκα ως flower designer για τέσσερα χρόνια. Κάναμε τεράστια projects, πριν από την κρίση, δουλεύαμε κατά μέσο όρο 12 ώρες την ημέρα, 6 μέρες την εβδομάδα!» Το 2007 έφυγε.
«Ήμουν έτοιμη για δικά μου πράγματα. Έκανα land art για το δήμο, street art, βιτρίνες. Εκπλιπαρούσα τους ανθοπώλες για μαραμένα λουλούδια, έκανα δεκάδες σχέδια, είχα ένα τεράστιο portfolio. Η πρώτη παραγγελία ήρθε από το site μου, ήταν από τον οίκο Hermès».
Η συνέχεια είναι γνωστή. Συνεργασίες στο χώρο της τέχνης και της μόδας, εγκαταστάσεις σε όλο τον κόσμο. «Μου αρέσουν τα projects που προκαλούν. Έχω πάρει τεράστια ρίσκα, που ευτυχώς βγήκαν σε καλό», λέει η Rebecca Louise Law. Η πρόσκληση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών προέκυψε από τη συνεργασία της Στέγης με την ομάδα επιμελητών Double Decker. «Μέχρι στιγμής, η Στέγη είναι το πιο δύσκολο κτήριο όπου έπρεπε να δουλέψω – πριν αρχίσουμε, κάποιες στιγμές φοβήθηκα, αλλά πιστεύω ότι το αποτέλεσμα μας ικανοποίησε».
Της αρέσει πολύ που το Ψηλά, Κήπος, έργο ποιητικό και εφήμερο όπως κάθε παράσταση, θα παραμείνει για όλη τη σεζόν. «Τα λουλούδια, τα χρώματα στην πρώτη φάση είναι πολύ νέα, λαμπερά, ζωντανά, στη συνέχεια γίνονται πιο σοβαρά, θυμίζουν παλιά χρώματα (antique colors) και μετά ξεθωριάζουν, ξασπρίζουν, σβήνουν. Εξακολουθώ να είμαι γοητευμένη με το υλικό μου και με τις κατευθύνσεις που μου δίνει, είναι η φύση που το οδηγεί».
Η φύση, η πρώτη πηγή. «Από εκεί αντλώ ενέργεια. Νεότερη, σε ένα ταξίδι στη Νότιο Αφρική βρέθηκα στην ακτή – η παραλία και η θάλασσα έφταναν πέρα από τα μάτια μου, σαν να μην είχαν τέλος! Περπάτησα για ώρες, ήταν καταπληκτικό, γύρω μου υπήρχαν μόνο δύο χρώματα – μπλε και κίτρινο! Συνειδητοποίησα ότι δεν υπήρχε κανείς, ήμουν μόνη, ένα “τίποτα” που του είχε δοθεί/χαριστεί η υπέροχη αυτή στιγμή. Πολλοί κάτοικοι του Λονδίνου φοβούνται τη φύση, την εξοχή – θα έκαναν το παν για να την ελέγξουν, δεν θα ήθελαν ποτέ να χαθούν μέσα στη φύση, ακόμα και η βροχή τούς ενοχλεί», καταλήγει. Εκείνη κατοικεί, διόλου τυχαία, στην Columbia Road με την υπέροχη αγορά λουλουδιών.
Φεύγοντας από την Αθήνα θα επιστρέψει στο Λονδίνο για μια εγκατάσταση στο Chelsea Harbor, «The blue flower» είναι η θεματική. «Στο Λονδίνο, όταν ένα έργο τελειώσει, πάντα επαναχρησιμοποιώ τα υλικά – συνήθως κάνω γλυπτικές μινιατούρες, σαν μακέτες, που διατηρώ σε βικτοριανές βαλίτσες». Στη συνέχεια ταξιδεύει στην Ιαπωνία για μια εγκατάσταση βασισμένη στο κίτρινο χρυσάνθεμο, το αυτοκρατορικό έμβλημα, μετά στη Νέα Ζηλανδία -«δυστυχώς, δεν μπόρεσα να τους πείσω να χρησιμοποιήσω τοπικά λουλούδια, ήθελαν οπωσδήποτε αγγλικά (!)», μετά φεύγει για Νέα Υόρκη. «Εφέτος είναι μια τρελή χρονιά», λέει γελώντας και η καλή της διάθεση, η φρεσκάδα της δείχνουν ότι το απολαμβάνει. «Μου αρέσει να κάνω συγχρόνως πολλά πράγματα. Το μέλλον δεν με ανησυχεί, πάντα θα μπορώ να κάνω κάτι, οτιδήποτε. Οι πρώτοι πελάτες μου ακόμα μου ζητούν να στολίσω τα μαγαζιά τους τα Χριστούγεννα. Ακόμα ζωγραφίζω, συνεργάζομαι με φωτογράφους, με ενδιαφέρουν τα projects της Land Art και η δουλειά που κάνουμε στο δήμο, ιδιαίτερα με τα παιδιά», καταλήγει.
Photos: Σταύρος Πετρόπουλος