Οταν η συζήτηση έρχεται στο ζήτημα των αστέγων των Ηνωμένων Πολιτειών, τότε ποτέ δεν υπάρχουν αρκετά ομοσπονδιακά κονδύλια για να δοθούν. Η απογοητευτική αλήθεια κινητοποίησε τα δύο κόμματα του Κογκρέσου να καταρτίσουν πρόταση για τη χάραξη νέας στρατηγικής, αλλά στην ουσία δεν πρόκειται να γίνει κάτι προς βοήθεια των αστέγων. Αντιθέτως, περισσότερο κακό θα κάνει παρά καλό. Η Δημοκρατική γερουσιαστής Νταϊάν Φαϊνστάιν από την Καλιφόρνια και ο Ρομπ Πόρτμαν, Ρεπουμπλικανός από το Οχάιο, έχουν προτείνει νομοσχέδιο, ώστε ο ορισμός που δίδεται από την κυβέρνηση για τους αστέγους να επεκταθεί. Ωστόσο, απλώς με το να επαναπροσδιορίζεις ένα πρόβλημα χωρίς να συνοδεύεται από συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, είναι κίνηση κενή περιεχομένου.
Ο νέος ορισμός περί αστέγων θα αντικαταστήσει τον υπάρχοντα, ο οποίος χρησιμοποιείται από το υπουργείο Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης. Βάσει αυτού επιμερίζονται ομοσπονδιακά κονδύλια για τα προγράμματα των αστέγων. Τώρα θα επιλεγεί επιπροσθέτως εκείνος ο οποίος χρησιμοποιεί το υπουργείο Παιδείας. Ο προηγούμενος καλύπτει μόνον όσα άτομα κοιμούνται στον δρόμο ή σε ξενώνες/καταφύγια και καταμετρώνται με σχετική έρευνα κάθε Ιανουάριο. Ο νέος ορισμός θα επεκταθεί και θα περιλαμβάνει όσους διαβιούν προσωρινά σε μοτέλ ή σε σπίτια άλλων. Αυτό σημαίνει πως θα αυξηθεί ο αριθμός των δικαιούχων για παροχή βοήθειας στέγασης κατά 3 εκατομμύρια και πλέον, εκ των οποίων το 1 εκατομμύριο θα είναι παιδιά. Δεδομένου, όμως, ότι στο νομοσχέδιο δεν εμπεριέχεται πρόβλεψη για την εκταμίευση/εξοικονόμηση επιπλέον κονδυλίων, τελικώς θα δυσκολευθούν να λάβουν βοήθεια όσοι πραγματικά έχουν ανάγκη να την πάρουν.
Είναι απλά ο νόμος της προσφοράς και της ζήτησης: εάν η προσφορά (τα ομοσπονδιακά κονδύλια) παραμείνει αμετάβλητη, αλλά η ζήτηση αυξηθεί (ο αριθμός των αστέγων), τότε είτε θα συμβεί λιγότεροι άνθρωποι να λαμβάνουν βοήθεια ως ποσοστό επί του συνολικού πληθυσμού των αστέγων είτε ο ίδιος αριθμός αστέγων θα λαμβάνει μικρότερη βοήθεια. Από πρακτικής απόψεως, επειδή θα περιμένουν στην ίδια ουρά με περισσότερους ανθρώπους και θα διαγκωνίζονται για να διεκδικήσουν τους ίδιους πόρους, οι πραγματικοί άστεγοι θα βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση. Οι υποστηρικτές του νομοσχεδίου προφανώς πιστεύουν ότι η ύπαρξη περισσότερων αστέγων θα διευκολύνει τη στοιχειοθέτηση επιχειρημάτων, ώστε να διεκδικήσει κανείς περισσότερους κρατικούς πόρους. Εως ότου αυξηθούν οι πόροι, όμως, οι πιο περιθωριοποιημένοι από τους αστέγους θα αναγκαστούν να υποφέρουν έτι περαιτέρω από σήμερα.
Η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί και πρέπει να κινητοποιηθεί ακόμα περισσότερο για να συνδράμει όσους Αμερικανούς δεν έχουν ένα χώρο που να τον αποκαλούν «σπίτι τους». Ενδεχομένως να μπορεί να αυξήσει τη χρηματοδότηση των προγραμμάτων στέγασης και των εργατικών κατοικιών, η οποία μειώθηκε τα τελευταία χρόνια. Επιπλέον, θα μπορούσε με τρόπο πιο αποδοτικό να διαχειριστεί τους πόρους και τις επιμέρους δράσεις της, λόγου χάριν με το να συγχωνεύσει το πρόγραμμα αστέγων του υπουργείου Υγείας με τα ανάλογα προγράμματα του υπουργείου Στέγασης και Αστικής Ανάπτυξης. Εντούτοις, η ψήφιση του νομοσχεδίου των Φαϊνστάιν και Πόρτμαν απλώς θα επιτρέψει σε αμφότερα τα κόμματα να χτυπήσουν φιλικά την πλάτη τη δικιά τους, επειδή έκαναν κάτι για τους αστέγους. Καλύτερο θα ήταν τα μέλη του Κογκρέσου να επικεντρωθούν σε προγράμματα περιορισμού του φαινομένου των αστέγων παρά σε μια συζήτηση για τη σημασία του όρου αυτού καθ’ εαυτόν.
