ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ. Ξεφύλλιζα νέες εκδόσεις σε κεντρικό βιβλιοπωλείο κι έπεσα πάνω στο «Δίπλα στην ίδια θάλασσα» (εκδόσεις Κέδρος), το πρώτο της Λένας Καπνιά Αραποστάθη. Με είχε τραβήξει μια φράση: «…πολιτισμοί που γεννήθηκαν κάτω από τον ίδιο ουρανό, πλάι στα νερά της ίδιας θάλασσας, μέσα από τους ήχους της ίδιας γλώσσας, διατηρώντας ο καθένας την αυτοτέλεια και τη μαγεία του…».
Το βιβλίο αφηγείται το μυστήριο της εξαφάνισης ενός ζευγαριού σε ένα μικρό αιγαιοπελαγίτικο νησί που μετατρέπει τις διακοπές τριών κοριτσιών σε μια απίστευτη περιπέτεια. Δύο χρόνια μετά, κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο της Λένας Καπνιά Αραποστάθη, το «Ρομπότ των βράχων».
Πριν από λίγες ημέρες μίλησα με τη συγγραφέα. Βασικός πυρήνας της κουβέντας μας το νεανικό μυθιστόρημα. «Εχει ίδιες απαιτήσεις, ποιότητας και αισθητικής με ένα μυθιστόρημα για ενήλικες. Ο συγγραφέας όμως που απευθύνεται σε νέους έχει ξεχωριστή ευθύνη. Χτίζοντας τους ήρωές του, προβάλλει τρόπους ζωής και σκέψης, δημιουργεί πρότυπα. Και οι νέοι είναι ευάλωτοι στην υιοθέτηση προτύπων. Εφόσον βέβαια το διαβάσουν…», συμπληρώνει χαμογελώντας. «Για να τους προσεγγίσεις πρέπει να ξεπεράσεις ένα φράγμα αδιαφορίας. Για τον λόγο αυτό η νεανική λογοτεχνία καταφεύγει συχνά σε θέματα ζοφερά. Επικίνδυνη επιλογή».
Υπονοεί ότι δεν διαβάζουν οι νέοι;
«Ευτυχώς διαβάζουν. Ομως… Κάποτε το βιβλίο ήταν βασική πηγή πληροφόρησης. Σήμερα οι νέοι είναι υπερβολικά ενημερωμένοι. Το Διαδίκτυο, η τηλεόραση τους κατευθύνουν μαζικά. Είναι βιαστικοί. Η εικόνα τείνει να εκτοπίσει τη λέξη. Μαθητής λυκείου απάντησε σε ραδιοφωνική έρευνα: “Να διαβάζω; Οχι βέβαια…”».
Η εικόνα, επομένως, αποδεικνύεται πιο δυνατή; «Οι λέξεις έχουν δύναμη αλλιώτικη αλλά εξίσου μεγάλη με αυτή της εικόνας. Κάνουν τον αναγνώστη δημιουργό δίνοντάς του ευκαιρία για προσωπικό στοχασμό. Απαιτούν όμως περισσότερο χρόνο. Η εικόνα προσφέρει έτοιμες λύσεις».
