ΚΕΜΠΡΙΤΖ. Ενδελεχής γονιδιακή μελέτη, που αποκρυπτογράφησε το γονιδίωμα περισσότερων από 4.000 ατόμων, διαπίστωσε ότι μεταλλάξεις σχετιζόμενες με τη λευχαιμία είναι πολύ κοινότερες, απ’ ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα, σε ανθρώπους προχωρημένης ηλικίας.
Ερευνητές του Ινστιτούτου Wellcome στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ της Βρετανίας, μαζί με συναδέλφους τους άλλων ιδρυμάτων, πραγματοποίησαν στοχευμένες «βαθιές» καταγραφές αλληλουχιών ορισμένων γονιδιακών μεταλλάξεων σε 4.200 άτομα ηλικίας μεταξύ 17 και 98 ετών.
Αν και ορισμένες μεταλλαγές, που σχετίζονται με την εμφάνιση λευχαιμίας, εντοπίσθηκαν σε άτομα όλων των ηλικιών, άλλες μεταλλάξεις ήταν παρούσες μόνο σε ανθρώπους που είχαν ξεπεράσει το εβδομηκοστό έτος της ηλικίας τους, όπως ανέφερε η επιστημονική ομάδα σε δημοσίευσή της στην επιθεώρηση «Cell Reports».
«Η βαθιά καταγραφή αλληλουχιών μάς επέτρεψε να δούμε τις απαρχές της μορφής αυτής καρκίνου. Οι μεταλλάξεις αυτές είναι ακίνδυνες για την πλειοψηφία των ανθρώπων, αλλά για κάποιους άτυχους φορείς τους αποτελούν οιωνό εμφάνισης λευχαιμίας. Μόλις τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τα στάδια της μετάβασης προς την εμφάνιση της ασθένειας», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο επικεφαλής της έρευνας, δρ Τζορτζ Βασιλείου, του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Κέμπριτζ.
Νέα τεχνική
Ο δρ Τζορτζ Βασιλείου και οι συνάδελφοί του εστίασαν την έρευνά τους σε 15 θέσεις που μεταλλάσσονται συχνά σε μυελοειδείς κακοήθειες, στο γονιδίωμα του αίματος 4.219 ατόμων, χρησιμοποιώντας συνδυασμό παραδοσιακής μεθόδου καταγραφής αλληλουχίας και νέας τεχνικής.
Χάρη στη μέθοδο αυτή, η ομάδα διαπίστωσε την ύπαρξη κλωνικής αιμοποίησης, προοίμιο λευχαιμίας, σε ποσοστό μικρότερο του 1% των συμμετεχόντων στην έρευνα, που είχαν ηλικία κάτω των 60 ετών.
Το ποσοστό αυτό όμως έφθανε το 19,5% για όσους είχαν ξεπεράσει το 90ό έτος της ηλικίας. Αυτό, εκτιμούν οι ερευνητές, αποδεικνύει ότι η κλωνική αιμοποίηση είναι πιο κοινή απ’ όσο νομίζαμε μέχρι τώρα, αλλά και ότι αποτελεί σχεδόν αναπόφευκτη επίπτωση της προχωρημένης ηλικίας.
Η ομάδα του δρος Τζορτζ Βασιλείου διαπίστωσε ότι η κοινότερη μετάλλαξη που εντόπισαν και αφορά το γονίδιο DNMT3A R882, είναι παρούσα σε ποσοστό 0,2% των ατόμων μεταξύ 17 και 29 ετών και σε ποσοστό 3,1% στους εξετασθέντες ηλικίας 80 με 89 ετών.
Αλλες μεταλλάξεις, ιδιαίτερα εκείνες που αφορούν περίπλοκες δομές, όπως τα σωμάτια συναρμογής, εμφανίζονται μόνο σε άτομα άνω των 70 ετών.
Η λευχαιμία παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στα μέσα του 19ου αιώνα, αν και χρειάσθηκε να περάσει ένας και πλέον αιώνας για να αναγνωρισθεί ως ανεξάρτητη μορφή καρκίνου.
Σύμφωνα με τη συγγραφέα Σούζαν Σόνταγκ, η λευχαιμία αντιμετωπίσθηκε από τον λογοτεχνικό κόσμο των αρχών του 20ού αιώνα ως η «διάδοχος» της φυματίωσης, μιας ασθένειας που πλήττει κατά προτίμηση τους καθαρούς, αγνούς ανθρώπους, στη χειρότερη στιγμή της ζωής τους.
Περίπου 44.270 νέα κρούσματα λευχαιμίας εντοπίστηκαν το 2008 στις Ηνωμένες Πολιτείες, αντιπροσωπεύοντας ποσοστό 2,9% όλων των ειδών καρκίνου στη χώρα.
