ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ. Τους Νεάντερταλ ανταγωνιστές του κατάφερε να εξαφανίσει ο σύγχρονος άνθρωπος στην Ευρώπη, εκτρέφοντας σκύλους από εξημερωμένους λύκους, σύμφωνα με τη δρα Πατ Σίπμαν, έγκριτη Αμερικανίδα ανθρωπολόγο.
Οι σκύλοι επέτρεψαν στον άνθρωπο, Homo Sapiens, να αποκτήσει πλεονέκτημα στο κυνήγι, που με τη σειρά του οδήγησε στην εξαφάνιση των Νεάντερταλ από την ευρωπαϊκή ήπειρο, πριν από 40.000 χρόνια, σύμφωνα με την καθηγήτρια Πατ Σίπμαν του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.
«Συνήψαμε συμμαχία με τον λύκο και αυτό σήμανε το τέλος του Νεάντερταλ», λέει η δρ Σίπμαν. Η θεωρία της αμφισβητεί τη συμβατική ακαδημαϊκή άποψη, που θέλει τον λύκο να εξημερώνεται πριν από μόλις 10.000 χρόνια, εποχή ανόδου της γεωργίας.
Η Πατ Σίπμαν εκτιμά ότι ο σκύλος εκτράφηκε από τον άνθρωπο πριν από 70.000 χρόνια, όταν ο σύγχρονος άνθρωπος μετοίκησε από την Αφρική στην Ευρώπη. Η θεωρία της δρος Σίπμαν προσφέρει πειστική εξήγηση για την εξαφάνιση των κυρίαρχων Νεάντερταλ στην Ευρώπη, λίγες χιλιάδες χρόνια μετά την άφιξη του Homo Sapiens στην ήπειρο και παρά την παρουσία του λιγότερο εξελιγμένου ανθρώπινου είδους σε αυτή για περισσότερα από 200.000 χρόνια.
Η δρ Σίπμαν αναφέρει ότι η εξημέρωση του λύκου, μαζί με τη χρήση πιο προηγμένων όπλων και κυνηγετικών μεθόδων, επέτρεψε στον άνθρωπο να καταστεί το κυρίαρχο είδος: «Τα πρώτα “λυκόσκυλα” ήταν ιδιαίτερα ικανά στον εντοπισμό και την καταδίωξη μεγάλων θηλαστικών, όπως βίσονες και ελάφια, ώστε αυτά να κουραστούν, επιτρέποντας στους ανθρώπους να τα σκοτώσουν με σχετική ευκολία, χάρη σε δόρατα, τόξα και βέλη που κατασκεύαζαν. Αυτό σημαίνει ότι οι σκύλοι δεν χρειαζόταν να πλησιάσουν τα μεγάλα αυτά ζώα για να τα αποτελειώσουν –η πιο επικίνδυνη στιγμή του κυνηγιού– ενώ οι άνθρωποι δεν χρειαζόταν να δαπανήσουν ενέργεια για να εντοπίσουν και να κουράσουν τα θηράματα. Μετά τον θάνατο του θηράματος, άνθρωποι και σκύλοι μοιράζονταν το κρέας».
Μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρσι, έδειξε ότι Νεάντερταλ και Homo Sapiens συνυπήρξαν στην Ευρώπη για περίπου 4.000 χρόνια, ανταλλάσσοντας γονίδια. Στην Ασία, η συνύπαρξη διήρκεσε 20.000 χρόνια, όπως δείχνουν γονιδιακά στοιχεία.