Το έχουν ονομάσει «κίνημα δεν οργώνω». Aλλοι μιλούν για «ασθένεια των επιδοτήσεων» που «θερίζει» τον κάμπο. Υπάρχουν και εκείνοι που καταριούνται τις αλήστου μνήμης «χρυσοφόρες» χωματερές. Και όλοι αναζητούν τις αιτίες που οι αγρότες δεν πάνε στο χωράφι.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή οι ροδακινοπαραγωγοί της Μακεδονίας χρειάζονται «χέρια» για τη φροντίδα της σοδειάς τους και τα αναζητούν στην Αλβανία, τη Βουλγαρία ή στην Πολωνία. Πάντως όχι στην αυλή του σπιτιού τους, μολονότι η ανεργία στα χαρτιά καταγράφεται στα ύψη. Ο λόγος; Οι ντόπιοι «θέλουν δουλειές κολάρου και όχι χωραφιού…», ακόμη και αν είναι άνεργοι. Την περασμένη εβδομάδα έγιναν στη Βέροια και τα Γιαννιτσά συσκέψεις ροδακινοπαραγωγών για τη μετάκληση αλλοδαπών εποχικών εργατών, και εκεί εκτιμήθηκε ότι για τη φετινή σεζόν στην Ημαθία και την Πέλλα, τους νομούς που συγκεντρώνουν τον κύριο όγκο της παραγωγής στην Ελλάδα, θα χρειαστεί να «εισαχθούν» 10.000 Αλβανοί για να δουλέψουν στα χωράφια.
«Οι πόρτες μας είναι ανοιχτές, ελάχιστοι όμως είναι οι συμπατριώτες μας που ανταποκρίνονται στο κάλεσμά μας. Θεωρούν σκληρή και δύσκολη τη δουλειά στο χωράφι» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών Νομού Ημαθίας κ. Χρήστος Γιαννακάκης. «Ο παλιός παραγωγός εξακολουθεί να πηγαίνει στο χωράφι, οι νέοι όμως δεν ενδιαφέρονται. Παλιότερα φέρναμε εποχικούς εργάτες από τη Δυτική Μακεδονία και Πομάκους από την Θράκη, τώρα δεν έρχονται ούτε από εκεί».
Είκοσι έξι ευρώ στο «χέρι» συν ασφάλιστρα, φαγητό και ύπνο είναι το μεροκάματο, αλλά οι Ελληνες δεν ανταποκρίνονται και οι παραγωγοί δυσκολεύονται να φέρουν νόμιμα εργάτες από το εξωτερικό, εξαιτίας του υψηλού κόστους μετάκλησης.Τι κάνουν; Τους φέρνουν με τουριστική βίζα και τους πληρώνουν «μαύρα μεροκάματα…», με αποτέλεσμα να χάνει το κράτος αρκετά εκατομμύρια κάθε χρόνο από τα ασφάλιστρα.
Πρόσφατα, αντιπροσωπεία των ροδακινοπαραγωγών, με επικεφαλής τον κ. Γιαννακάκη, είχε συνάντηση στην Αθήνα με τον αρμόδιο αν. υπουργό κ. Ευάγγελο Αποστόλου και συμφωνήθηκε να δρομολογηθούν διαδικασίες ώστε να μειωθεί το κόστος μετάκλησης και να περιοριστεί το φαινόμενο της παράνομης εργασίας.
«Το δέντρο δεν είναι μηχανική καλλιέργεια, θέλει φροντίδα, να το αγαπάς, να ξέρεις να το περιποιηθείς,να διαλέγεις το ροδάκινο, να το κόβεις προσεκτικά και να το τοποθετείς εκεί που πρέπει και όχι να το πετάς σε μια ράμπα» λέει ο πρόεδρος της Ενωσης Κονσερβοποιών Ελλάδας κ. Κώστας Αποστόλου. «Το ότι οι αγρότες έχουν αφήσει σε άλλους την καλλιέργεια και τη συγκομιδή, έχει επιπτώσεις και στην κομπόστα στην οποία παραμένουμε οι Ελληνες κυρίαρχοι στην παγκόσμια αγορά. Το 20% των ροδάκινων που ήρθαν πέρυσι για κομπόστα τα στείλαμε για χυμό, γιατί δεν ήταν αυτά που έπρεπε να μαζευτούν για κομποστοποίηση»! Ο Κ. Αποστόλου άριστος γνώστης των «μυστικών του κάμπου» και του καλλιεργητικού γίγνεσθαι στο πιο εύφορο κομμάτι της ελληνικής γης, την Κεντρική Μακεδονία, θεωρεί ως «μαύρη περίοδο» για τη γεωργική παραγωγή, το διάστημα 1985-1995 όταν εκατοντάδες χιλιάδες τόνοι ροδάκινων, μήλων, αχλαδιών κ.λπ. κατέληγαν στις χωματερές και το χρήμα από τα ευρωπαϊκά ταμεία για το θάψιμο έρεε δίχως ιδρώτα.
Ηταν η εποχή που οι πλατφόρμες των τρακτέρ, ζυγίζονταν μεταφέροντας αντί για ροδάκινα… πέτρες ώστε να πληρωθούν περισσότερα οι παραγωγοί. «Οι χωματερές χάλασαν τη συνείδηση μεγάλου μέρους του αγροτικού κόσμου, εκείνο που τους ένοιαζε ήταν το βάρος και όχι η ποιότητα του προϊόντος» καταλήγει.
