Η Αντζελίνα Τζολί ανακοίνωσε χθες ότι υποβλήθηκε σε προληπτική αφαίρεση ωοθηκών και σαλπίγγων για να μην προσβληθεί από καρκίνο. Η ηθοποιός έκανε την ανακοίνωση μέσω ανοικτής επιστολής στην εφημερίδα New York Times, δύο χρόνια αφού υποβλήθηκε σε προληπτική διπλή μαστεκτομή για τους ίδιους λόγους, εξαιτίας της παρουσίας ενός μεταλλαγμένου γονιδίου, το οποίο είχε κληρονομήσει από τη μητέρα της που πέθανε από καρκίνο στα 56 της χρόνια.
Η Αντζελίνα Τζολί εξηγεί ότι είχε ετοιμασθεί προ πολλού για την επέμβαση, η οποία την έφερε στη φάση της εμμηνόπαυσης στα 39 της χρόνια. «Νιώθω θηλυκή και αμετακίνητη στις επιλογές που κάνω για τον εαυτό μου και την οικογένειά μου. Γνωρίζω ότι τα παιδιά μου δεν θα χρειαστεί ποτέ να πουν “Η μαμά πέθανε από καρκίνο των ωοθηκών”», γράφει η ηθοποιός. Η Τζολί υποβλήθηκε στην επέμβαση λαπαροσκοπικά την περασμένη εβδομάδα. Οπως γράφει, πήρε αυτή την απόφαση επειδή οι γιατροί τής είπαν ότι είχε 50% πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο των ωοθηκών, ενώ στην περίπτωση της διπλής μαστεκτομής οι πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο του μαστού ήταν τότε 87%.
Στην επιστολή της, η βραβευμένη με Oσκαρ ηθοποιός γράφει μεταξύ άλλων: «Είναι πολύ απλούστερη χειρουργική επέμβαση σε σχέση με τη μαστεκτομή, αλλά οι παρενέργειες είναι βαρύτερες. Βάζει τη γυναίκα σε υποχρεωτική εμμηνόπαυση. Επομένως, προετοίμαζα τον εαυτό μου σωματικά και συναισθηματικά, συζητώντας διάφορες επιλογές με τους γιατρούς, αναζητώντας εναλλακτικές θεραπείες και προχώρησα σε χαρτογράφηση των ορμονών μου για τη θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης με οιστρογόνα και προγεστερόνη. Αλλά ένιωθα ότι είχα μήνες μπροστά μου μέχρι να ορίσω την ημερομηνία. Eπειτα, δύο εβδομάδες αργότερα δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από τον γιατρό μου για τα αποτελέσματα των αιματολογικών εξετάσεων. “Οι καρκινικοί δείκτες είναι φυσιολογικοί”, είπε. Ανακουφίστηκα… Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο γιατρός συνέχισε. “Είναι υψηλά τα επίπεδα πολλών δεικτών φλεγμονής και συνδυαστικά θα μπορούσαν να αποτελούν ένδειξη καρκίνου σε πρώιμο στάδιο”… Θεωρώ ότι αισθάνθηκα ό,τι έχουν αισθανθεί χιλιάδες γυναίκες. Είπα στον εαυτό μου να παραμείνει ψύχραιμος, δυνατός και είπα ότι δεν έχω λόγο να θεωρώ ότι δεν θα ζήσω για να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν και να αποκτήσω εγγόνια. Τηλεφώνησα στον σύζυγό μου στη Γαλλία, ο οποίος πήρε το πρώτο αεροπλάνο. Το καλό με αυτές τις στιγμές στη ζωή είναι ότι όλα είναι τόσο ξεκάθαρα. Ξέρεις για ποιον λόγο ζεις και τι είναι αυτό που αξίζει… Την ίδια μέρα επισκέφθηκα τη χειρουργό μου, η οποία είχε αναλάβει τη μητέρα μου. Τελευταία φορά που την είχα δει ήταν την ημέρα που πέθανε η μητέρα μου, και όταν με είδε, κατέρρευσε: “Είσαι ίδια με εκείνη”. Κατέρρευσα κι εγώ. Αλλά χαμογελάσαμε και οι δύο και συμφωνήσαμε ότι είμαστε εδώ για να αντιμετωπίσουμε το όποιο πρόβλημα. Επομένως “ας το κάνουμε”… Τίποτα από την εξέταση ή από τον υπέρηχο δεν ήταν ανησυχητικό. Ανακουφίστηκα που δεν ήταν καρκίνος, το πιθανότερο είναι να ήταν σε πολύ αρχικό στάδιο. Αν υπήρχε κάποια μετάσταση, θα το γνώριζα σε πέντε μέρες. Πέρασα αυτές τις πέντε μέρες σε σκοτοδίνη, παρακολουθούσα τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των παιδιών μου και εργαζόμουν για να διατηρήσω την ηρεμία μου και τη συγκρότησή μου… Η ημέρα των αποτελεσμάτων έφτασε. Το PET/CT ήταν καθαρό και η βιοψία ήταν αρνητική. Ημουν γεμάτη χαρά, παρότι το ραδιενεργό υλικό από την εξέταση δεν μου επέτρεπε να αγκαλιάσω τα παιδιά μου. Υπήρχε ακόμη μία πιθανότητα καρκίνου σε πρώιμο στάδιο, αλλά αυτό ήταν δευτερεύον σε σχέση με έναν όγκο πλήρως ανεπτυγμένο. Προς ανακούφισή μου, είχα ακόμη την επιλογή να αφαιρέσω τις ωοθήκες και τις σάλπιγγές μου… Οι γιατροί μού υπέδειξαν προληπτική αφαίρεση περίπου μία δεκαετία πριν από την ηλικία εμφάνισης καρκίνου στις γυναίκες συγγενείς μου. Ο καρκίνος των ωοθηκών διαγνώστηκε στη μητέρα μου στα 49 της. Εγώ είμαι 39…».