Έχω μια ψηφιακή Canon, παλιάς τεχνολογίας θα έλεγα, η οποία διαθέτει μια εφαρμογή: Πατάς ένα κουμπί, στέκεσαι μπροστά της και σε τραβάει μόνη της μετά από 10 δευτερόλεπτα. Είναι για να βγάζεις τον εαυτό σου.
Στην εποχή μας, είναι νομίζω η πιο παλιομοδίτικη, άκυρη κι ανούσια εφαρμογή που υπάρχει.
Ναι, οι selfies έχουν γίνει πια καθεστώς. Από τότε που ο Bradley Cooper τράβηξε εκείνη τη ρημάδα τη φωτογραφία στα περσινά Όσκαρ, άλλαξε όλος ο δυτικός πολιτισμός. Εκεί που έλεγες πως selfies βγάζουνε μόνο οι αλαφροΐσκιωτoι και οι κατά φαντασίαν καλλιτέχνες που νομίζουν ότι το έργο τέχνης είναι ο εαυτός τους, τώρα βγάζουν οι πάντες. Ακόμα και ο Αντώνης Σαμαράς με τις θαυμάστριές του (βλέπε φώτο). Ουδείς του ζητάει πια αυτόγραφο του Σαμαρά. Θέλουνε selfie.
Έχω μπει κι εγώ στη νέα εποχή. Αλλά κατά καιρούς συμβαίνουν διάφορα που με εκπλήσσουν. Να, τις προάλλες ας πούμε, με επισκέφτηκαν οι γονείς μου. Πήγαμε βόλτα στο Θησείο να φάμε σε κανένα από αυτά τα τουριστικά και είπαμε να βγάλουμε μια οικογενειακή φωτογραφία. Λέω λοιπόν «να δώσουμε τη μηχανή σε κάποιον να μας τραβήξει». «Ε τι;» με κοιτάει ο πατέρας μου με απορία. «Δε θα βγάλουμε selfie;».
Διαβάστε περισσότερα εδώ