Για να πάρουν πίσω τα χρήματα που θα αποδίδουν στο ελληνικό Δημόσιο ως προκαταβολή φόρου, οι επιχειρήσεις που κάνουν εισαγωγές από μη συνεργάσιμα κράτη ή από χώρες με ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς θα πρέπει αφενός να περιμένουν ένα τρίμηνο και αφετέρου να αποδείξουν στις φορολογικές αρχές ότι οι συναλλαγές τους είναι πραγματικές. Ετσι, το βάρος μετατοπίζεται από τις φορολογικές αρχές (με το ισχύον καθεστώς ο ελεγκτής πρέπει να εντοπίσει δαπάνη από αυτές τις χώρες και να την απορρίψει αν δεν είναι πραγματική) στους φορολογούμενους. Αυτό όμως συνεπάγεται και επιπλέον γραφειοκρατικό βάρος για χιλιάδες επιχειρήσεις.
Η διαδικασία που θα πρέπει να ακολουθήσουν οι επιχειρήσεις θα καθοριστεί με υπουργική απόφαση. Ωστόσο, δεδομένου ότι αυτές οι πρακτικές είναι σε μεγάλο βαθμό διεθνείς και καθορισμένες από τον ΟΟΣΑ, οι επιχειρήσεις αναμένεται ότι θα κληθούν να προσκομίζουν μια σειρά από αποδεικτικά έγγραφα -τα περισσότερα από τα οποία ζητούνται και σήμερα σε περίπτωση φορολογικού ελέγχου- μεταξύ των οποίων και τα εξής:
1. Την εμπορική συμφωνία ή τη σύμβαση έργου με την αλλοδαπή εταιρεία, στην οποία και θα περιγράφονται οι όροι της συναλλαγής. Οι συμφωνίες και οι συμβάσεις κανονικά θα πρέπει να είναι κατατεθειμένες στην εφορία.
2. Τα δικαιολογητικά που να αποδεικνύουν την καταβολή του τιμήματος (π.χ. τα τραπεζικά εμβάσματα).
3. Τα δικαιολογητικά που να αποδεικνύουν την πραγματική μεταφορά και λήψη των αγαθών (κάτι που συνήθως απαιτεί την κατάθεση των τελωνειακών εγγράφων) ή την παροχή των υπηρεσιών (αποδεικνύεται μεταξύ άλλων με το πρωτόκολλο ολοκλήρωσης και παράδοσης του έργου).
4. Δεδομένου ότι η εταιρεία με έδρα σε μία από τις 57 χώρες του καταλόγου θα πρέπει να αποδεικνύει την υπόστασή της, ενδέχεται να ζητούνται έγγραφα όπως ο ισολογισμός, στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι η εταιρεία φορολογείται στη συγκεκριμένη χώρα, στοιχεία εγκατάστασης κ.λπ.
5. Από τη στιγμή που τίθεται ως κριτήριο η δαπάνη να είναι παραγωγική, και αυτό θα πρέπει να αποδεικνύεται. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, οι φορολογικές αρχές είχαν απορρίψει διαφημιστικές δαπάνες που δεν αφορούσαν την Ελλάδα ή εισαγωγές τροφίμων και προϊόντων τα οποία δεν καταναλώνονται επί ελληνικού εδάφους.
Πέραν των γραφειοκρατικών εμποδίων, οι εταιρείες θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και τις ταμειακές ανάγκες του Δημοσίου. Μπορεί ο νόμος να αναφέρει ρητά ότι, σε περίπτωση που πληρούνται οι προϋποθέσεις, τα χρήματα θα πρέπει να επιστρέφονται μέσα σε ένα τρίμηνο. Ωστόσο, και με τον ΦΠΑ των εξαγωγικών επιχειρήσεων υπάρχουν κανονισμοί που επιβάλλουν την άμεση επιστροφή των ποσών στους δικαιούχους, και όμως παρατηρείται τεράστια καθυστέρηση με αποτέλεσμα οι εταιρείες να αντιμετωπίζουν ακόμη και προβλήματα βιωσιμότητας.