ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ. Από τα τρόφιμα που έχουν κατηγορηθεί ως υπαίτια εμφάνισης καρκίνου, υπέρτασης και άλλων νόσων, κανένα δεν έχει συγκεντρώσει τόσα πυρά όσο το κόκκινο κρέας.
Οι σύγχρονοι Αμερικανοί είναι πιο υπέρβαροι από κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας τους, ενώ η κατανάλωση κόκκινου κρέατος βρίσκεται και αυτή σε επίπεδα ρεκόρ, λέει σε άρθρο του στους «Tάιμς της Νέας Υόρκης» ο ιατρός Ααρον Κάρολ.
Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, οι κάτοικοι των ΗΠΑ έχουν περιορίσει σημαντικά την κατανάλωση αυτού του είδους κρέατος, κάτι που δεν οδήγησε όμως σε αντίστοιχη μείωση του μέσου σωματικού βάρους, ούτε και των ποσοστών θανάτων, οφειλόμενων σε καρδιοαγγειακές παθήσεις.
Οι μελέτες αυτές δείχνουν ότι ο μέσος Αμερικανός τρώει πολύ μεγαλύτερες ποσότητες φρέσκων φρούτων και λαχανικών σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, καθώς και περισσότερα δημητριακά και σάκχαρα.
Εκεί έγκειται το πρόβλημα: ο Δυτικός άνθρωπος καταναλώνει πολύ περισσότερες θερμίδες από όσες πραγματικά χρειάζεται. Τι σημαίνει, όμως, ο όρος «περισσότερο»;
Τα άτομα στην κορυφή της πυραμίδας κατανάλωσης κόκκινου κρέατος απολαμβάνουν το αγαπημένο τους έδεσμα -είτε αυτό είναι χάμπουργκερ ή μπριζόλα- μία ή δύο φορές την ημέρα. Οσοι βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας τρώνε κόκκινο κρέας δύο φορές την εβδομάδα. Αν κάποιος τρώει περισσότερες από δύο μερίδες κόκκινου κρέατος την ημέρα, καλά θα κάνει να περιορίσει την κατανάλωση. Ελάχιστοι, όμως, είναι οι Αμερικανοί που ακολουθούν τέτοια καταστροφική δίαιτα. Αντίθετα, οι πρόσφατες μελέτες συμφωνούν ότι δύο μερίδες κρέατος την εβδομάδα δεν απειλούν την υγεία, προσφέροντας την κατάλληλη ποσότητα πρωτεϊνών στον οργανισμό.
Οι αδιάκοπες ιατρικές προειδοποιήσεις των τελευταίων δύο δεκαετιών μοιάζουν να απέδωσαν ωφέλιμους καρπούς σε ό,τι αφορά τις διατροφικές συνήθειες των Αμερικανών. Οι Αμερικανοί και οι περισσότεροι κάτοικοι του βιομηχανικού δυτικού κόσμου καταναλώνουν σήμερα λιγότερα κρέας από κάθε άλλη στιγμή, μετά τη δεκαετία του 1970.
Παρά την υγιεινή αυτή τάση ωστόσο, η κατανάλωση σακχάρων και υδρογονανθράκων αυξήθηκε. Αυτό συνέβη γιατί στην προσπάθειά μας να διατηρήσουν τη θερμιδική μας πρόσληψη, χωρίς να καταναλώνουμε κρέας, στραφήκαμε στην αμέσως ευκολότερη λύση, που βρίσκεται στις παραπάνω ουσίες. Στα σάκχαρα συμπεριλαμβάνονται η ζάχαρη, οι γλυκαντικές ουσίες από καλαμπόκι, το μέλι και τα σιρόπια.
Το περασμένο φθινόπωρο, η επιθεώρηση Journal of the American Medical Association δημοσίευσε συγκριτική μελέτη από τρεις διάσημες μελέτες. Αυτές ήταν η δίαιτα Atkins, χαμηλή σε υδρογονάνθρακες, η δίαιτα Weight Watchers, με μέτρια περιεκτικότητα σε μακροθρεπτικά στοιχεία, και την Ornish, με χαμηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.
Και οι τρεις δίαιτες οδήγησαν σε περιορισμό της πρόσληψης θερμίδων και όλες προκάλεσαν σημαντική απώλεια βάρους σε χρονικό ορίζοντα έξι μηνών. Καμία από τις τρεις δίαιτες δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί πιο αποτελεσματική από κάποια άλλη.
Η μελέτη των ιατρών κατέληξε έτσι στο μόνο λογικό συμπέρασμα: η αποτελεσματικότερη δίαιτα είναι αυτή την οποία μπορεί κάποιος να τηρήσει, ενώ η επιλογή συγκεκριμένου «διατροφικού ενόχου», όπως το κρέας, είναι αντιπαραγωγική.