Δεν σου χωράει κι εσένα το jean μετά το Πάσχα;

Δεν σου χωράει κι εσένα το jean μετά το Πάσχα;

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το κακό άρχισε να εκδηλώνεται εκεί, κατά τη Μεγάλη Τετάρτη. Το φανελάκι, το ζακετάκι, όλα τα εις «–άκι» μου έπεφταν στενά. Βέβαια, από τη Μεγάλη Δευτέρα, είχαμε ελαφρώς λυσσάξει στο γραφείο. Να τα κουλουράκια πορτοκαλιού, να τα παστέλια και τα νηστίσιμα και τα αλάδωτα, πιάσε και μια μπύρα, γεια μας!

Μεγάλη Πέμπτη, εκεί που άλλοτε χωνόμουν στο Α7 το σαρδελοποιημένο, ωσάν τον αίλουρο, χώνομαι μεν, αλλά μια δυσκινησία, ένα μάγκωμα, ένα βάρος όπισθεν το νιώθω. Για την ακρίβεια νιώθω να με «τραβάει» το παντελόνι. Δεν είναι «τράβηγμα» ακριβώς, είναι εκείνο που μάλλον ένιωθε ο Ντόναλντ Ντακ, όταν ο Σκρουτζ τον βούταγε με τη μαγκούρα για να τον απομακρύνει από το θησαυροφυλάκιο.

Μεγάλη Παρασκευή, νηστίσιμη θα την έλεγες, ξερή πάλι όχι. Όλο και κάποιο κέρασμα, κάποιος γιορτάζει, κάποιαν την πιάσανε οι προκοπές και έφτιαξε ένα -«έλα – μωρέ – νηστίσιμο – είναι»- γλυκό. Το κακό εξαπλώνεται από το ζακετάκι στο παντελονάκι. Μαντεύεις τι λέω: θέλει λίγη ξάπλα για να κουμπώσει το jean.

Φυσικά, όταν είσαι κοντή – καλή ώρα – όλοι μπερδεύουν το «μικροκαμωμένο» με το «αδύνατο» και σου λένε: «Εσύ; Εσύ δεν έχεις ανάγκη!».

Μεγάλο Σάββατο κάνουμε χαρές. Φίλοι και συμπεθέρια από τα εξωτερικά, χαρές και πανηγύρια νηστίσιμα, κρασιά και κριτσίνια, οι πρώτοι καφέδες στον ήλιο και το βράδυ μαγειρίτσες και μεζεκλίκια: από ‘δω οι παστουρμάδες, από εκεί τα σουτζούκια, έχουμε και μια καταγωγή να δικαιολογήσουμε – τιμημένη Βασιλεύουσα με την Αγιά Σοφιά σου!

Κυριακή του Πάσχα, κάνω την πάπια. Η κοιλίτσα – που στο γραφείο δεν την βλέπουν γιατί μ’ αγαπάνε (ναι, καλά) και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι τη βλέπουν με γράμμωση (παίζει ελαφρά τύφλωση, παλικάρι, ε;) – έχει αυτονομηθεί, τα μπρατσάκια έχουν γίνει αφράτα σαν τα τσουρέκια του γλυκού μου του Gus και με το… παρακάτω, ας μη συνεχίσω. Το jean δεν μπαίνει ούτε ανάσκελα, ούτε μπρούμυτα, ούτε καθόλου.

Σκασίλα μου. Υποδέχομαι φίλους κι αγαπημένους με κελεμπία και τέντα χαμόγελο του στιλ «τσουρδάλες, δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβω στη ζυγαριά, μέχρι να αφανιστεί από το τραπέζι και το τελευταίο κοκορετσάκι».

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή