Αυτός είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους μπορεί κανείς να μετρήσει το πόσο προβληματική είναι η οικονομία της Ευρωζώνης: οι επενδυτές στοιχηματίζουν πως ο Μάριο Ντράγκι θα ολοκληρώσει την οκταετή θητεία του στην προεδρία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) το 2019, χωρίς εν τω μεταξύ να έχει ποτέ αυξήσει τα επιτόκια. Η πορεία των παραγώγων δηλώνει πως η ΕΚΤ δεν πρόκειται να αυξήσει το βασικό επιτόκιο του ευρώ από το σημερινό 0,05% έως τον Δεκέμβριο του 2019, δηλαδή δύο μήνες μετά την προγραμματισμένη επίσημη λήξη της θητείας του Μάριο Ντράγκι.
Την εκτίμηση αυτή διατυπώνει ο οικονομολόγος της Deutsche Bank, Τόρστεν Σλοκ. Αντιθέτως, ο προκάτοχος του Μάριο Ντράγκι, ο Ζαν–Κλοντ Τρισέ, είχε προχωρήσει έντεκα φορές σε αυξήσεις επιτοκίων. Ακόμα και ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), Μπεν Μπερνάνκι, αύξησε τρεις φορές τα επιτόκια. Σήμερα η αγορά των swaps φανερώνει ότι η Fed θα προχωρήσει σε σκλήρυνση της νομισματικής της πολιτικής έως και τον Μάρτιο του 2016, όπως ανέφερε ο κ. Σλοκ σε πελάτες της Deutsche Bank πριν από λίγες ημέρες. Σημειωτέον πως πριν από ένα χρόνο οι διεθνείς κεφαλαιαγορές και οι αναλυτές προσδοκούσαν η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και η ΕΚΤ να κινηθούν συντονισμένα σε επίπεδο επιτοκίων έως και τον Νοέμβριο του 2016.
Σύμφωνα με τον Τόρστεν Σλοκ, η πρωτοφανής απόκλιση μεταξύ των δύο ισχυρότερων κεντρικών τραπεζών του κόσμου σημαίνει ότι το ευρώ θα υποχωρήσει και θα φθάσει σε ισοτιμία 1/1 προς το δολάριο και ότι οι μετοχές των ευρωπαϊκών εταιρειών θα συνεχίσουν να προσελκύουν το αγοραστικό ενδιαφέρον. Αυτή η έκβαση ίσως και να ικανοποιήσει τον Μάριο Ντράγκι, ο οποίος ευελπιστεί πως το φθηνότερο ευρώ και τα δυναμικά χρηματοπιστωτικά στοιχεία θα συμβάλουν στην αναζωογόνηση της οικονομίας της Ευρωζώνης, δικαιώνοντας τη χρήση από μέρους του του εργαλείου της ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Οντως, είναι πιθανό ο κ. Ντράγκι να δεσμευθεί εκ νέου στη σημερινή συνεδρίαση της ΕΚΤ να αγοράσει περιουσιακά στοιχεία 1,1 τρισ. ευρώ έως και του χρόνου τον Σεπτέμβριο. Και αυτό, επειδή ορισμένοι έχουν επισημάνει ότι η πρώιμη επιτυχία του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης ίσως σημάνει πως κάποια στιγμή θα διακοπεί. Μία διαφορά σχεδόν τετραετίας στην αύξηση επιτοκίων μεταξύ ΕΚΤ και Fed, πάντως, δεν αποτελεί ιστορικό ρεκόρ. Τον Ιούνιο του 2004 ήταν η τελευταία φορά κατά την οποία η Fed αύξησε το επιτόκιο δολαρίου. Η ΕΚΤ ακολούθησε 18 μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 2005.
Στη Royal Bank of Scotland, ο ανώτατος οικονομολόγος Ρίτσαρντ Μπάργουελ υπογραμμίζει ότι είναι απίθανο η Ευρωζώνη να παραμείνει σε αυτήν την απελπιστική κατάσταση επί ακόμα τέσσερα χρόνια. «Για να γίνω πιο ακριβής, δεν πιστεύω ότι οι συγκρατημένες αυξήσεις στο επιτόκιο του ευρώ θα απενεργοποιήσουν την ανάκαμψη». Ο ανώτατος οικονομολόγος της Berenberg Bank, Χόλγκερ Σμίντινγκ, τονίζει ότι «το καλύτερο στοίχημα εξακολουθεί να είναι ότι η ΕΚΤ και η Ευρωζώνη είναι σχεδόν δύο χρόνια πίσω από τη Fed και τις ΗΠΑ αντίστοιχα». Στην περίπτωση του Ερικ Νίλσεν, ανώτατου οικονομολόγου της UniCredit Bank, αυτός εκφράζει την ανησυχία του πως οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι της ΕΚΤ θα περιμένουν ένα χρόνο και πλέον, προτού ακολουθήσουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ. «Εάν αποδειχθεί πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα χρειάζεται περισσότερο χρόνο, τότε ο σημερινός συνδυασμός των αρνητικών επιτοκίων στην Ευρωζώνη, του προγράμματος μαζικής ποσοτικής χαλάρωσης και του ασύνετου ρυθμιστικού πλαισίου του χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αποβεί πραγματικά δηλητηριώδης», συμπλήρωσε σε αναφορά του ο Ερικ Νίλσεν. «Σε μία τέτοια προοπτική πολλά συνταξιοδοτικά ταμεία και πολλές ασφαλιστικές εταιρείες θα οδηγηθούν σε πτώχευση».