Ολέθρια επιλογή
Κύριε διευθυντά
Υστερα από δύο και κάτι μήνες «χαρωπής», πλην όμως διακυβέρνησης διαπνεόμενης από αξιοπρέπεια και περηφάνια, παρά την κατηφορική της κατεύθυνση, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει την κυβέρνηση. Κάνει άλλωστε φιλότιμες προσπάθειες για να μας οδηγήσει στο χάος –περήφανα πάντα– και με τα θεσμικά και άλλα τεχνάσματα να μας χρυσώνει το χάπι (επιτροπή για χρέος, προσλήψεις Κατρούγκαλου, αποφυλάκιση Ξηρού κ.ά.).
Δυστυχώς κάναμε την ολέθρια επιλογή για μία ακόμη φορά και ως κοινωνία ενδώσαμε στον λαϊκισμό. Μαγευτήκαμε από τις Σειρήνες και χάσαμε τον προσανατολισμό μας. Εκεί που η κρίση θα μας άφηνε ένα σπουδαίο μάθημα, τη γνώση του τι κάναμε λάθος, πού φταίξαμε ως κοινωνία και ποιες επιλογές μάς οδήγησαν στην παραλίγο χρεοκοπία, εμείς επιλέξαμε να ακούσουμε ένα ακόμη μυθιστόρημα από τα πολλά της μεταπολίτευσης.
Η σκληρή πραγματικότητα, όμως, είναι μπροστά μας και η ιστορία είναι γεμάτη από παραδείγματα κοινωνιών που απέτυχαν από λάθος επιλογές. Οι προοπτικές και οι ελπίδες χάνονται ξανά. Γενιές βλέπουν πάλι τα όνειρά τους να πετιούνται στη θάλασσα, παρόλο που τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Η οριστική έξοδος από την κρίση χρειάζεται μια κοινωνία ώριμη, που δεν είναι διατεθειμένη να κάνει ξανά τα ίδια λάθη. Ειδάλλως θα ’ναι «(…) οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων (…) σαν των Τρώων.»
Νικολαος Κερερες – Πολιτικός επιστήμων – διεθνολόγος
Η πρόεδρος της Βουλής
Κύριε διευθυντά
Ηπρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου ασκεί τα καθήκοντά της σύμφωνα με τον Κανονισμό της Βουλής, αλλά με το «δυναμικό» ταμπεραμέντο της προκάλεσε τα ομαδικά πυρά των κομμάτων της αντιπολίτευσης. Ορισμένες πρωτοβουλίες της στα όρια των αρμοδιοτήτων της έφεραν σε αμηχανία την κυβέρνηση.
Η ΠτΒ ταράσσει τα λιμνάζοντα νερά με τη δήλωση και πρόθεσή της να εφαρμόσει τον Κανονισμό και να τηρήσει τις συνταγματικές επιταγές, πράγμα που ενοχλεί πολλούς συναδέλφους της.
Ο απλός πολίτης, που δοκιμάζεται από την κρίση, διερωτάται: 1. Γιατί δεν περικόπτεται η βουλευτική αποζημίωση, όπως προβλέπεται από τον Κανονισμό, στους βουλευτές που δεν συμπληρώνουν τις ελάχιστες απαιτούμενες παρουσίες; 2. Γιατί γίνονται δεκτές «ντροπολογίες» που υποβάλλονται τα μεσάνυχτα και είναι άσχετες προς το συζητούμενο νομοσχέδιο; 3. Γιατί χρειάζονται επτά (7) αντιπρόεδροι και δεκαέξι (16) διευθυντές; 4. Γιατί δεν καταργείται το κανάλι της Βουλής, που μας κοστίζει 4.500.000 ευρώ; Δεν μπορούν οι συνεδριάσεις να καλύπτονται από την αμαρτωλή δημόσια τηλεόραση (ΝΕΡΙΤ ή ΕΡΤ) την οποία χρυσοπληρώνουμε; Γιατί τα ιδιωτικά κανάλια δεν μπαίνουν στη Βουλή; 5. Γιατί δεν μειώνεται ο αριθμός των βουλευτών, αφού κατά το Σύνταγμα επιτρέπεται να είναι τουλάχιστον διακόσιοι (200); 6. Γιατί ο μισθός των βουλευτών βαφτίστηκε «αποζημίωση» και δεν φορολογείται; 7. Πόσοι είναι οι υπεράριθμοι υπάλληλοι της Βουλής; Διορίσθηκαν με διαδικασία ΑΣΕΠ;
Ως φορολογούμενος πολίτης, περιμένω από τη Βουλή και την κυβέρνηση να δώσουν το παράδειγμα της περιστολής της σπατάλης. Μήπως ζητάω πολλά; Ως προς το θέμα που έθεσε η ΠτΒ για τη μη νόμιμη παρεμπόδιση των προφυλακισμένων χρυσαυγιτών βουλευτών να προσέλθουν στη Βουλή, έχει δίκιο. Διότι αν και αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, δεν έχει διεξαχθεί ακόμη δίκη και ισχύει φυσικά το τεκμήριο της αθωότητας. Oσοι λοιπόν κατηγορούν την ΠτΒ για εκλεκτική προστασία προς τη Χ.Α. ας αναρωτηθούν τι έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση για να μην παρέλθει το 18μηνο.
Με την παρούσα επιστολή μου, δεν υιοθετώ όλες τις πρωτοβουλίες της ΠτΒ, της οποίας, άλλωστε, δεν είμαι ψηφοφόρος. Πιστεύω ότι πρέπει να τηρείται ο Κανονισμός και ότι πολλά πράγματα πρέπει να αλλάξουν στο Κοινοβούλιο. Ας δώσουμε χρόνο στη σημερινή ΠτΒ. Iσως επιτύχει αρκετά, αφού ασφαλώς γνωρίζει ότι η ΠτΒ έχει διαφορετικά καθήκοντα από τα καθήκοντα των κοινοβουλευτικών εκπροσώπων και των αρχηγών των κομμάτων.
Κωστας Γ. Τζαμουζακης – Νέα Σμύρνη
Εμείς δεν φταίμε ποτέ
Κύριε διευθυντά
Το αλάθητο το έχει μόνο ο Πάπας, γι’ αυτό, παρακαλώ τους αναγνώστες σας να με κρίνουν επιεικώς για τις παρακάτω απόψεις μου. 1. Διαπραγμάτευση: Τελείωσε ουσιαστικά πριν καν αρχίσει στις 20 Φεβρουαρίου. Τα υπόλοιπα είναι για εσωτερική κατανάλωση. Επί της ουσίας παράταση του Μνημονίου με άλλη διατύπωση. 2. Φοροδιαφυγή: Οι επιχειρήσεις όσο και να θέλουν δεν μπορούν να φοροδιαφεύγουν. Μπορούν όμως να μη πληρώνουν και μερικές έτσι κάνουν. Το υπουργείο Οικονομικών τους γνωρίζει. Οι πολίτες φοροδιαφεύγουν από ανάγκη και από έλλειψη κινήτρων. 3. Εξεταστική επιτροπή: Επικοινωνιακή ενέργεια προς ικανοποίηση και αποπροσανατολισμό του κοσμάκη που βλέπει τις προσδοκίες του να χάνονται. Καλύτερα θα ήταν μια Επιτροπή από Οικονομολόγους ντόπιους και μη για να μας πουν πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε από το 1980 και μετά, όχι για να τιμωρήσουμε αλλά για να διδαχθούμε. 4. Προεκλογικές υποσχέσεις: Από τη δεκαετία του 1950 που ψηφίζω, καμιά μα καμιά κυβέρνηση δεν τις κράτησε. 5. Τρόικα: Που μετονομάσθη σε Θεσμούς. Εγινε μισητή γιατί έθιξε τους τυφλούς που βλέπανε, τους κουφούς που ακούγανε, τους κουτσούς που τρέχανε, τους πεθαμένους που παίρνανε σύνταξη, τους υπεράριθμους Δημοσίους Υπαλλήλους, το Δημόσιο που ξόδευε αλόγιστα κι απρογραμμάτιστα, τους άχρηστους οργανισμούς, τους κάλπικους συνταξιούχους, τους ανίκανους δημάρχους που ούτε μια χωματερή δεν μπορούν να φτιάξουν και τον Γενικό Κρατικό παρασιτισμό που τρώει τα σπλάγχνα αυτής της χώρας και άλλα πολλά.
Τι θα γίνει στο τέλος; Μα φυσικά για την καταστροφή θα φταίει η Τρόικα, εμείς ο πιο έξυπνος λαός της γης δεν φταίμε ποτέ.
Μαριος Χριστοφοριδης – Χίος
Το μαρτύριο με τον ΕΟΠΥΥ
Kύριε διευθυντά
Επιτρέψτε μου να θέσω υπ’ όψιν σας το θέμα σχετικά με την επιτροπή φαρμάκων εξωτερικού και υψηλού κόστους του ΕΟΠΥΥ:
Στεγάζεται στην Ομόνοια, Αγίου Κωνσταντίνου 16, και εξυπηρετεί πάνω από δύο εκατομμύρια πληθυσμό (Δήμος Αθηναίων και Ανατολικής Αττικής), που μέσα σε αυτούς συγκαταλέγονται οι δυστυχείς πάσχοντες από χρόνια νοσήματα, για τα οποία απαιτείται κάποια ακριβή ή εξειδικευμένη θεραπεία, στην πλειονότητά τους υπερήλικες.
Ωράριο 8 π.μ. – 2 μ.μ. Γιατί μειωμένο; Γιατί, λέει ο αρμόδιος, «είμαστε επιτροπή». Υπάρχει κάτι τέτοιο και δεν το ξέραμε; Συνήθης χρόνος εξυπηρέτησης-αναμονής, δύο ώρες περίπου. Οι ενδιαφερόμενοι αναμένουν ή όρθιοι ή στις σκάλες κυκλικά. Τα μόνα καθίσματα, δύο χαλασμένες πολυθρόνες: ο απόλυτος ευτελισμός του πολίτη! Για την ποθητή επίτευξη της έγκρισης απαιτούνται δύο επισκέψεις στο κολαστήριο: μία για την κατάθεση της αίτησης με όλα τα απαιτούμενα δικαιολογητικά, στα οποία (ευτυχώς) δεν έχει ακόμη συμπεριληφθεί το… συγχωροχάρτι, και άλλη μία ύστερα από 15 ημέρες για την παραλαβή της έγκρισης. Το μαρτύριο όμως δεν τελειώνει εδώ: πρέπει στη συνέχεια να επισκεφτείς τον θεράποντα ιατρό σου, που θα σου συνταγογραφήσει το φάρμακο ηλεκτρονικά και στη συνέχεια να επιστρέψεις στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ (στο ισόγειο της ίδιας διεύθυνσης) όπου έπειτα από αναμονή 40-50 λεπτών, παραλαμβάνεις το φάρμακο.
Αντιλαμβάνεσθε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι να ανταποκριθεί ένας χρόνιος ασθενής, που κατά κανόνα πάσχει από σπάνια και ανίατη ασθένεια και άλλοτε άλλου βαθμού αναπηρία (στη δική μου περίπτωση χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, λόγω της οποίας αναγκάζομαι να χρησιμοποιώ φορητό συμπυκνωτή οξυγόνου σε κάθε μου μετακίνηση), σε αυτή τη μικρή οδύσσεια που τον υποβάλλει ανά τρίμηνο το φιλόστοργο κράτος μας. Γιατί εννοείται πως συμβαίνουν και θαύματα, και επομένως τρεις μήνες μετά, η επιτροπή θα πρέπει να επανεξετάσει την αναγκαιότητα χορήγησης του φαρμάκου, αναγκάζοντας τον ασθενή να υποβληθεί εκ νέου στην ίδια εξοντωτική διαδικασία (συλλογή εκ νέου των δικαιολογητικών, αναμονή κ.λπ.). Να σημειωθεί, δε, πως ύστερα από σχετική ερώτηση που έκανα, διαπίστωσα πως ουδείς ελέγχει τα δικαιολογητικά που με κόπο έχει συλλέξει ο ασθενής: η έγκριση φαίνεται πως είναι μια απλή γραφειοκρατική διαδικασία χωρίς ουσία άλλη, πλην της αποθάρρυνσης του ασθενούς να διεκδικήσει την κατάλληλη αγωγή ή, σε αντίθετη περίπτωση, της ψυχικής του ταπείνωσης και της σωματικής του εξουθενωσης.
Διερωτάται λοιπόν κανείς: Γιατί η επιτροπή; Για να εξοντώσει τους πάσχοντες; Τολμώ να προτείνω μια άλλη θεώρηση, αν ακολουθηθεί το εχέφρον: τις-τι-πού-πότε-γιατί, και εξηγούμαι: Τις: σε επίπεδο διευθυντού κλινικής κρατικού η πανεπιστημιακού νοσοκομείου, της αντίστοιχης προς την πάθηση ειδικότητας, δίδεται η γνωμάτευση περί της αναγκαιότητας της θεραπείας, και παραπέμπει στο τι: διαγνωστικές εξετάσεις τεκμηρίωσης – φάρμακο – διάρκεια θεραπείας. Πότε: επανέλεγχος προόδου νόσου κ.λπ. σε τακτά διαστήματα για ανανέωση – αλλαγή – διακοπή θεραπείας. Πού: στο ΚΕΠ της περιοχής κατοικίας του ατυχήσαντος, το οποίο αναλαμβάνει τη διεκπεραίωση των δικαιολογητικών με αμφίδρομο πορεία! Και έτσι ικανοποιούμε και τον εφευρέτη της επιτροπής με το μεγάλο γιατί: οι γνωρίζοντες από διοίκηση απαντούν: κάνε μια επιτροπή να ’χεις το κεφάλι σου ήσυχο!
Αθανασιος Καπελλαρης – Ιατρός
Διόρθωση
Ο Διονύσης Γουσέτης ζητά συγγνώμη για την εκ παραδρομής αναφορά του σε πρόσληψη 10.000 ιερέων, στο άρθρο του «Ποια αριστερά, τελοσπάντων, είναι αυτή» («Κ» 15/4). Ο αριθμός των νέων προσλήψεων δεν αναφέρεται στο σχετικό ρεπορτάζ του κ. Απ. Λακασά («Κ» 15/3). Η διατύπωση έχει ως εξής:
«O αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας ήταν κατηγορηματικός ότι δεν εξετάζεται η διακοπή μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό των περίπου 10.000 κληρικών. Μάλιστα, ο αριθμός τους θα αυξηθεί, αφού με τον υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Αριστείδη Μπαλτά συμφωνήθηκε να γίνουν νέες προσλήψεις ιερωμένων, καθώς υπάρχουν πολλά κενά, ιδίως σε ενορίες σε ακριτικές και νησιωτικές περιοχές».