Κρατική δυσλειτουργία
Κύριε διευθυντά
Επιβάλλεται χωρίς άλλες καθυστερήσεις, οι αρμόδιοι να διορθώσουν επειγόντως, μεταξύ άλλων, την υφιστάμενη απαράδεκτη κρατική δυσλειτουργία, η οποία κατά διαστήματα αφήνει υγειονομικά ακάλυπτους, επί δίμηνο περίπου, περιστασιακά εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, όπως π.χ. καθαρίστριες, κηπουρούς και άλλους.
Οι προαναφερόμενοι, για να έχουν υγειονομική κάλυψη από το ΙΚΑ, πληρώνουν ανά μήνα εργόσημα στα ΕΛΤΑ ή στις τράπεζες και στη συνέχεια, με το νέο ασφαλιστικό έτος, καταθέτουν αντίγραφα των εν λόγω πληρωμών στο ΙΚΑ, το οποίο ακολούθως, με δίμηνη καθυστέρηση, τους αναγνωρίζει ότι διαθέτουν υγειονομική κάλυψη. Στο εν λόγω δίμηνο μεσοδιάστημα, οι χαμηλότατου εισοδήματος περιστασιακά εργαζόμενοι παραμένουν υγειονομικά ακάλυπτοι, με αποτέλεσμα να μη δύνανται να επισκεφθούν ιατρούς του ΙΚΑ, να μην έχουν δικαίωμα εισαγωγής στα κρατικά νοσοκομεία και να πληρώνουν εξ ιδίων την αναγκαία φαρμακευτική τους περίθαλψη και τις απαραίτητες παρακλινικές εξετάσεις, εάν απαιτηθούν. Είναι καταφανέστατο ότι τα ΕΛΤΑ και οι τράπεζες που εισπράττουν τα εργόσημα, θα μπορούσαν να ενημερώνουν αμέσως στο ΙΚΑ, ώστε να μη χρειάζεται οι περιστασιακά εργαζόμενοι να καταθέτουν εκείνοι στο ΙΚΑ αντίγραφα των εν λόγω πληρωμών τους, και ακολούθως να παραμένουν επί δίμηνο υγειονομικά ακάλυπτοι, μέχρι το ΙΚΑ να τους αναγνωρίσει την υγειονομική τους κάλυψη. Ευελπιστώ ότι ο νέος αρμόδιος υπουργός θα επιλύσει χωρίς καμία καθυστέρηση το πρόβλημα, το οποίο αφορά μεγάλη μερίδα μη προνομιούχων και μη εχόντων και κατεχόντων συμπολιτών μας.
Ιωαννης Μπουλουκος – Υποναύαρχος Π.Ν. (ε.α.)
Δημοψήφισμα
Κύριε διευθυντά
Tις ημέρες αυτές από ανώτατα κυβερνητικά στελέχη γίνεται λόγος για δημοψήφισμα ή για προκήρυξη από την κυβέρνηση εκλογών, σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση δεν κατορθώσει να βρει λύση στο οικονομικό πρόβλημα, με τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Eνωσης, το ΔΝΤ καθώς και την ΕΚΤ.
Με εντυπωσίαζε η ευκολία με την οποία τα κυβερνητικά στελέχη ομιλούν για εκλογές ή δημοψήφισμα. Α΄ Τις εκλογές δεν τις προκηρύσσει η κυβέρνηση, αλλά σε περίπτωση που ο πρωθυπουργός ευρίσκεται σε δυσκολία να κυβερνήσει τη χώρα υποβάλλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτησή του και ακολούθως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εφαρμόζει το άρθ. 37 παρ. 3 του Συντάγματος. Ειδικότερα δε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διακεκριμένος καθηγητής της Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, άριστος γνώστης του Συντάγματος και του Διοικητικού Δικαίου, θα κάμνει πιστή εφαρμογή της ανωτέρω παραγράφου, που του παρέχεται η δυνατότητα να παρέχει διερευνητική εντολή στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων για σχηματισμό κυβέρνησης και σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί αυτό, σχηματίζεται υπηρεσιακή κυβέρνηση – κατά το ίδιο άρθρο και παρ. του Συντάγματος και ακολούθως διενεργούνται εκλογές. Εκλογές με την παρούσα κυβέρνηση δεν δύναται συνταγματικώς να ενεργηθούν. Β΄ Δημοψήφισμα. Εδώ το θέμα γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο, διότι εγείρονται μεγάλα προβλήματα τα οποία είναι: Ποιος θα προκαλέσει, σύμφωνα με το Σύνταγμα, το δημοψήφισμα; Ποιος θα υπογράψει το δημοψήφισμα τελικά; Ποιο θα είναι με κάθε δυνατή λεπτομέρεια το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος που θα κληθεί ο ελληνικός λαός να απαντήσει θετικά ή αρνητικά; Φυσικά θα πρέπει το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος να το ψηφίσει η Βουλή. Αν ανατρέξουμε στο άρθ. 44 παρ. 2 του Συντάγματος, το οποίο λέγει: «…Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασισθεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών κ.τ.λ.». Τέλος, για να υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διάταγμα για δημοψήφισμα, σύμφωνα με τα ανωτέρω, θα πρέπει να έχει ψηφισθεί από εκατόν ογδόντα (180) βουλευτές του Κοινοβουλίου.
I. Θ. Xαϊνης – Oμ. καθηγητής EMΠ
Η πραγματοποίηση της ανάπτυξης
Κύριε διευθυντά
Επιτρέψατέ μου να υποδείξω με λογικά επιχειρήματα τον τρόπο που επιτυγχάνεται η ανάπτυξη της οικονομίας, πράγμα που δεν διδάσκεται στα πανεπιστήμια, και το αγνοούν οι οικονομολόγοι. Την οικονομική ανάπτυξη την φέρνουν οι παραγωγικές επιχειρήσεις, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών που φροντίζουν την υγεία, τη διασκέδαση και γενικά το «ευ ζην». Και τούτο, διότι τα παραγόμενα προϊόντα ανταλλάσσονται με χρήμα, άρα είναι μία μορφή του χρήματος και εάν το 1.500.000 των ανέργων παρήγαγε θα είχαμε ισόποσα νομισματοκοπεία. Γι’ αυτό οι παραγωγικές επιχειρήσεις φέρνουν την οικονομική ανάπτυξη. Η παραγωγή όμως προϊόντων έχει κάποιο κόστος που είναι οι εξής επιμέρους δαπάνες: α) Από τις πάγιες εγκαταστάσεις, β) Τα χρησιμοποιούμενα υλικά, γ) Τον σύγχρονο εξοπλισμό, δ) Το έφορο έδαφος και τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες (για γεωργική παραγωγή), ε) Μισθούς εργατών, στ) Τον δημόσιο φόρο κ.τ.λ. Οι επιμέρους αυτές δαπάνες δεν είναι ίδιες στις διάφορες χώρες. Κάθε χώρα έχει διαφορετικό κοστολόγιο. Οι χώρες που έχουν μικρό κοστολόγιο εξάγουν τα προϊόντα τους στις χώρες που έχουν μεγάλο κοστολόγιο και διαμορφώνουν μικρές τιμές. Οι ντόπιοι παραγωγοί αναγκάζονται είτε να κλείσουν είτε να δουλέψουν με πολύ μικρό ποσοστό κέρδους και με αυξημένη παραγωγή να βελτιώσουν το εισόδημά τους. Οπότε εάν τώρα οι δημοσιονομικές ανάγκες επιβάλουν αύξηση των φόρων, και οι αυξήσεις αυτές είναι μεγαλύτερες από το μικρό ποσοστό κέρδους, τότε η μεγάλη παραγωγή θα προκαλέσει μεγάλη ζημία και πτώχευση. Ο λόγος αυτός εξαφάνισε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, με την αύξηση των φόρων κατά 25% στο διάστημα της ΑΤΑ. Τον κίνδυνο αυτό δεν τον έχουν οι επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, διότι αυτές κάθε αύξηση του φόρου την αντιμετωπίζουν με αύξηση των αμοιβών. Οπότε μετακυλίουν τον φόρο στους πελάτες και διατηρούν σταθερό το εισόδημά τους. Το μειονέκτημα αυτό καθιστά τις επιχειρήσεις παραγωγής αγαθών ευάλωτες σε καταστροφή, όταν ο φόρος γίνει μεγαλύτερος από το ποσοστό κέρδους ασχέτως του τεκμαρτού εισοδήματος. Το θέμα αυτό, πρέπει να το γνωρίζουν τα ανεπτυγμένα και τα αναπτυσσόμενα κράτη που δεν προβλέπουν φόρο μεγαλύτερο του 10% στις παραγωγικές επιχειρήσεις. Το 20%, 30%, 40% και 50% με κοινή φορολογία δεν είναι εξυπνάδα, αλλά άγνοια του θέματος. Εάν οι δημοσιονομικές ανάγκες απαιτήσουν αύξηση εσόδων τότε η φορολογία μπορεί να επιβληθεί μόνο στις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, που οι δυνάμεις τους το επιτρέπουν (άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος) . Μόνο με αυτό τον τρόπο και με πρόσθετα κίνητρα σε επενδυτές που θα εγκαταστήσουν και θα λειτουργήσουν επιχειρήσεις παραγωγής προϊόντων σε ορισμένο χρονικό διάστημα, με πολιτική σταθερότητα και εσωτερική γαλήνη, μπορούμε να έχουμε ανάπτυξη. Αμεση ανάπτυξη μπορούμε να έχουμε μόνο στη γεωργία, που έστω και στοιχειωδώς υπάρχει, χρειάζεται όμως να εξευρεθεί τρόπος ανάθεσής της σε καλλιεργητές πρόθυμους που να την δουλέψουν. Η μείωση των δημοσίων εσόδων που θα προκύψει λόγω μειωμένης φορολογίας είναι ασήμαντη εν σχέσει με αυτήν που θα προκύψει και ίσως είναι εικονική λόγω του ότι θα βεβαιωθούν ταυτόχρονα. Μόνο με αυτόν τον τρόπο: α) θα εξευρεθούν επενδυτές και μάλιστα Ελληνες, β) σύντομα θα μηδενισθεί η ανεργία, γ) θα αυξηθούν τα έσοδα του Δημοσίου και θα μειωθούν τα έξοδα λόγω διακοπής διαφόρων επιδομάτων, δ) θα εξυπηρετούνται άνετα τα δάνεια.
Ιωαννης Θεοδωριδης – Πειραιάς
Μια χρυσή ευκαιρία
Κύριε διευθυντά
Ως Eλλην πολίτης που δεν έχω αλλοτριωθεί από τη μάστιγα του κομματισμού, την οποία νομίζω ότι πολύ ακριβά έχουμε πληρώσει, θεωρώ ότι μέσα από αυτά που βιώνουμε τον τελευταίο καιρό αναφύεται μια χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα. Η διαπίστωσή μου αυτή δεν έχει να κάνει με την αντίληψη ότι η παράταξη που αναδείχθηκε νικήτρια στις πρόσφατες εκλογές είναι ικανή να αναμορφώσει το κράτος μας και την οικονομία μας σε τέτοια έκταση και βαθμό ώστε να βρούμε τελικά τον δρόμο μας. Αντιθέτως, στηρίζεται στο αδιαμφισβήτητο σήμερα γεγονός ότι η σημαντική μερίδα του λαού η οποία κατά τα δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης πίστεψε στα όσα διακήρυτταν αντιμνημονιακοί πολιτικοί ηγέτες βρίσκεται επιτέλους ενώπιον της πραγματικότητας και διαπιστώνει ότι ανεδαφικές απαιτήσεις και πεισματική άρνηση συμμόρφωσης με τους κανόνες που ισχύουν για όλους τους άλλους δεν έχουν θέση στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα. Αυτή η εξέλιξη ανοίγει –έστω την ύστατη στιγμή– την πόρτα για μια μορφή εθνικής συνεννόησης προκειμένου να επιτελέσουμε, συμπράττοντες και όχι αντιμαχόμενοι για την κατάληψη της εξουσίας, το τεράστιο αλλά επιβεβλημένο έργο της μεταρρύθμισης της χώρας, το οποίο συνεχώς ισχυριζόμαστε ότι επιδιώκουμε χωρίς ποτέ να επιχειρούμε να το πραγματοποιήσουμε για τους γνωστούς λόγους του πολιτικού κόστους. Είναι λοιπόν τώρα ίσως η χρυσή ευκαιρία να συνεργαστούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου που πιστεύουν στην εντός της Ευρωζώνης οικονομική ανάπτυξη της χώρας και να προχωρήσουν όλες μαζί στο κολοσσιαίο μεταρρυθμιστικό έργο που απαιτείται προκειμένου να καταστεί η Ελλάδα ένα σύγχρονο δυτικού τύπου κράτος που θα σέβεται τους πολίτες του και θα προσφέρει σε αυτούς ευκαιρίες σταθερής προόδου και ευημερίας. Eνα κράτος ελεύθερης οικονομίας με απλό και σταθερό νομικό πλαίσιο, με δίκαιη φορολογική πολιτική, με παιδεία ελευθερωμένη από τον κομματικό εναγκαλισμό και υπηρετούμενη όχι από άτομα καιροφυλακτούντα για την κατάληψη πολιτικών αξιωμάτων, αλλά από αφοσιωμένους στο λειτούργημά τους δασκάλους, με αδιάβλητο και αποτελεσματικό δικαιικό σύστημα και τέλος με τους λιγότερους δυνατούς αλλά αξιοπρεπώς αμειβόμενους δημοσίους λειτουργούς. Ας προχωρήσουμε έστω τώρα, έστω υπό την ηγεσία ενός νέου πολιτικού ηγέτη ο οποίος αναδείχθηκε μεν εκμεταλλευόμενος τις προσφερόμενες από το πολιτικό μας σύστημα ευκαιρίες, δείχνει όμως ενθαρρυντικά σημεία κατανόησης του γεγονότος ότι το άλογο που ίππευσε για να το επιτύχει είναι ήδη ισχνό και ετοιμοθάνατο, ανίκανο να τον πάει μακρύτερα και επομένως επείγει η αντικατάστασή του με ένα άτι σφριγηλό και ταχύποδο για το καλό το δικό του, αλλά και για το καλό όλων των Ελλήνων.
Διονυσιος Νεγκας – Βούλα