«Η κ. Λεπέν μιλάει σαν φυλλάδιο του Κομμουνιστικού Κόμματος της δεκαετίας του 1970». Η φαινομενικά ανώδυνη αυτή φράση του Γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ, στη διάρκεια συνέντευξής του την περασμένη Κυριακή στο τηλεοπτικό δίκτυο Canal+, ήταν αρκετή για να ξεσπάσει σάλος στην πολιτική σκηνή της χώρας. Οξύτατη και άμεση υπήρξε η αντίδραση του Κομμουνιστικού Κόμματος, που απαίτησε δημόσια έκφραση συγγνώμης από τον πρόεδρο, ενώ το επίσημο όργανο του κόμματος, η εφημερίδα Humanite, έκανε λόγο για «άθλια προσβολή».
Η οργή του ιστορικού κόμματος υπήρξε δικαιολογημένη, καθώς στο σκεπτικό του ο Γάλλος πρόεδρος προχώρησε σε ευρεία σύγκριση μεταξύ Κ.Κ. Γαλλίας και Εθνικού Μετώπου. «Πιστεύει (η κ. Λεπέν) ότι μπορούν να κλείσουν τα σύνορα, να εθνικοποιηθούν τα εργοστάσια, ότι μπορούμε να εξαγάγουμε μέρος των κεφαλαίων μας στο εξωτερικό χωρίς να υπάρχουν κίνδυνοι. Η διαφορά με το Κ.Κ. είναι ότι αυτοί δεν ζητούν να διώξουμε τους ξένους και να κυνηγήσουμε τους φτωχούς», είπε ο κ. Ολάντ.
Η ταύτιση των οικονομικών προτάσεων Εθνικού Μετώπου και Κομμουνιστικού Κόμματος δεν αποτελεί νέα τακτική για τον Φρανσουά Ολάντ, αλλά ούτε και για τη γαλλική κεντροδεξιά. Οπως θυμίζει σε άρθρο της η Liberation, τον Μάρτιο του 2014, ο τότε ηγέτης του κεντροδεξιού UMP, Ζαν-Φρανσουά Κοπέ, έλεγε: «Διαβάστε το οικονομικό πρόγραμμα της κ. Λεπέν. Θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται αυτολεξεί για το πρόγραμμα του Αριστερού Μετώπου του κ. Μελανσόν (στο οποίο συμμετέχει το Κ.Κ.)».
Καθώς, όμως, το Αριστερό Μέτωπο δεν είναι το Κ.Κ. της δεκαετίας του 1970, ο Γάλλος πρόεδρος υπονοούσε την κριτική στα «μονοπώλια», τα «καπιταλιστικά κέρδη» και τις αέναες δοξολογίες του «λαού» και του «έθνους», γνώρισμα του Κ.Κ. Γαλλίας της εποχής εκείνης. Ρητορική, την οποία πράγματι υιοθετεί σήμερα το Εθνικό Μέτωπο. Ο κ. Ολάντ ξεχνάει, όμως, ότι το Κ.Κ. και οι Σοσιαλιστές υπέγραψαν το 1972 το «κοινό πρόγραμμα», που διατηρήθηκε σε ισχύ έως και το 1977 και επέτρεψε στα δύο κόμματα να στηρίξουν από κοινού την υποψηφιότητα του Φρανσουά Μιτεράν στις προεδρικές εκλογές του 1974.
Το 1977, πάντως, το Κ.Κ. απογοητευμένο από τα αναιμικά ποσοστά στις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές, επιδιώκει εναγωνίως επαναδιαπραγμάτευση του κοινού προγράμματος. Το 1978 το Σοσιαλιστικό Κόμμα ξεπερνά για πρώτη φορά σε ψήφους το Κ.Κ. στις βουλευτικές εκλογές. Το 1981, ο υποψήφιός του Ζορζ Μαρσέ δεν εξασφαλίζει παρά 15% στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, ενώ ο Μιτεράν εκλέγεται πρόεδρος στον δεύτερο γύρο.
Την ιστορική αυτή αναδρομή έκανε και ο πρόεδρος του Αριστερού Μετώπου, Ζαν-Λικ Μελανσόν, ενώ οι πρώην κομμουνιστές υπουργοί του Φρανσουά Μιτεράν εγκατέλειψαν την πολιτική εφεδρεία, στην οποία βρίσκονται, για να εκδώσουν κοινό ανακοινωθέν καταδικάζοντας την ταύτιση στην οποία προέβη ο κ. Ολάντ.
«Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τέτοια αποτρόπαια και άτοπη σύγκριση. Το ότι ο Φρανσουά Ολάντ διαστρεβλώνει με τέτοιο τρόπο την ιστορία, τη στιγμή που η κ. Λεπέν ξεδιπλώνει τις προσπάθειές της για να εξασφαλίσει τις ψήφους των λαϊκών στρωμάτων, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί ερωτήματα», αναφέρουν οι πρώην υπουργοί του Μιτεράν.