H Xριστίνα Φραγκεσκάκη γεννήθηκε στη Ρόδο και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Νίσυρο, ένα νησί, όπως μας λέει, με σπάνια ομορφιά, γεμάτο ηφαιστειακούς κρατήρες και θερμές πηγές. Σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Στην Αθήνα ζει και εργάζεται. To 2012 το βιβλίο της «Η Ορτανσία φυλάει τα μυστικά», (εκδ. Κέδρος), με ζωγραφιές της Ντανιέλας Σταματιάδη, τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου. Πριν από λίγες ημέρες, για το βιβλίο της «Να το πάρει το ποτάμι;» (εκδ. Κέδρος), με ζωγραφιές της Ελίζας Βαβούρη, πήρε το βραβείο Πηνελόπη Μαξίμου 2015, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το «Αμπερ φάμπερ βγε!», με ζωγραφιές της Μάριας Μπαχά, είναι το τελευταίο της βιβλίο (εκδ. Πατάκη).
Ποια βιβλία έχεις αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σου;
Ξαναδιαβάζω το «Καρναβάλι και Καραγκιόζης», του Γιάννη Κιουρτσάκη, ένα πολυεπίπεδο, ανθρωπολογικό δοκίμιο, που πραγματεύεται το θέμα του λαϊκού γέλιου, της λαϊκής γιορτής και που όσο το διαβάζεις τόσο σου ανοίγει τις πόρτες του και σου αποκαλύπτεται. Μια αληθινή πηγή. Δίπλα μου έχω το «Γυρεύοντας στην εξορία την πατρίδα σου» του ίδιου συγγραφέα, και ακόμα τα «Ιστορία μιας ζωής» και «Μπάντενχαϊμ 1939» του Ααρον Απελφελντ. Κοντά τους, «Οι βιβλιοθήκες μου» του Βαρλάμ Σαλάμοφ και το «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου.
Ποιος ήρωας /ηρωίδα λογοτεχνίας θα ήθελες να είσαι και γιατί;
Κάποιες φορές θα ήθελα να είμαι η Ματίλντ, μια ενθουσιώδης νέα γυναίκα που απολαμβάνει με το ίδιο πάθος τη ζωή και την ανάγνωση. Tη συναντώ συχνά μέσα στο «Σουτ! Διαβάζω», του Ζαν–Μαρί Γκουριό, να κάθεται στο παγκάκι του πάρκου με φόρεμα βιολετί και να διαβάζει Σατομπριάν.
Με ποιον συγγραφέα θα ήθελες να δειπνήσεις;
Με τον Ηλία Παπαδημητρακόπουλο, γιατί με γοητεύει ιδιαίτερα το στυλ της γραφής του και αγαπώ όλες του τις ιστορίες. Θα του ζητήσω να μου αφηγηθεί τα «Θερμά θαλάσσια λουτρά», τη «Ροζαμούνδη» ή όποιο άλλο θέλει.
Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σε έκανε να θυμώσεις;
Συνήθως αγοράζω βιβλία αρκετά υποψιασμένη κι έτσι είναι δύσκολο να θυμώσω.
Και το τελευταίο που σε συγκίνησε;
«Οι λέξεις ταξιδεύουν» του Εδουάρδο Γκαλεάνο, ένα βιβλίο γεμάτο περιπλανώμενες ιστορίες που σκιρτούν. Τις διαβάζω και τις ξαναδιαβάζω και πάντα το ίδιο αίσθημα. Σαν να ’μαι μικρό παιδί μπροστά σε μια σκηνή, ξαφνικά τραβά κάποιος την κουρτίνα και μου αποκαλύπτεται ένας κόσμος μαγικός, γεμάτος θαύματα.
Εχεις φβ, τουίτερ; Πώς κρίνεις αυτόν τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας;
Μπήκα στη «χώρα» του φβ πριν από μερικές εβδομάδες. Με γοητεύει και ταυτόχρονα με τρομάζει. Προσπαθώ να βρω έναν ήσυχο τόπο μέσα στον θόρυβο, μέσα στην ακατάπαυστη ροή, και να σταθώ.
Με ποιον ήρωα από τα βιβλία σου ταυτίζεσαι περισσότερο;
Με τον «Μονάχο» από το «Σαν ψέματα», που κατεβαίνει στο λιμάνι, παίρνει το καράβι «Αγονη γραμμή» και ξεκινά ένα ταξίδι για τους τόπους της παιδικής του ηλικίας, ελπίζοντας ότι εκεί θα βρει το ξέφωτο που αναζητά.