ΛΟΝΔΙΝΟ. Στην τελική ευθεία για τις εκλογές της Πέμπτης στη Βρετανία, Συντηρητικοί κι Εργατικοί επιχειρούν να κινητοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους, καθώς αμφότεροι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ισοπαλίας και της ακυβερνησίας. Οι δημοσκοπήσεις φέρουν τα δύο παραδοσιακά κόμματα να ισοψηφούν και προεξοφλούν την αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης πλειοψηφίας. Χθες, η κεντροαριστερή αντιπολίτευση κέρδισε την υποστήριξη του κωμικού και ακτιβιστή, Ράσελ Μπραντ, ο οποίος μέχρι πρότινος καλούσε τους νέους να μην προσέλθουν στις κάλπες. Την ίδια στιγμή, θυμηδία έχει προκαλέσει στη Βρετανία η δέσμευση του ηγέτη των Εργατικών, Εντ Μίλιμπαντ, να τοποθετήσει μία πλάκα με τις προεκλογικές του υποσχέσεις έξω από την Ντάουνινγκ Στριτ, σε περίπτωση που γίνει πρωθυπουργός.
Πολλοί παρομοίασαν την ενέργειά του με τις δέκα εντολές του Μωυσή, αλλά ο ίδιος επέμεινε ότι εννοεί την εξαγγελία του. Τα αποκαλυπτήρια της πλάκας, ύψους 2,5 μέτρων, έγιναν το Σαββατοκύριακο από τον ίδιο τον Μίλιμπαντ σε πόλη της νότιας Αγγλίας. Ο πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον, τη χαρακτήρισε «ταφόπλακα», ενώ άλλοι Συντηρητικοί έκαναν λόγο για ύβρη, αφού ο Μίλιμπαντ εμφανίζει εαυτόν νικητή προτού καν διεξαχθούν οι εκλογές.
Σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυσή του για τις εκλογές, ο αρθρογράφος των New York Times, Στίβεν Ερλάνγκερ, διαπιστώνει, πάντως, ότι οι Κάμερον και Μίλιμπαντ έχουν ένα κοινό σημείο. Ανήκουν στην αγγλική ελίτ, πήγαν κι οι δύο στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, είχαν πολιτικούς μέντορες από νεαρή ηλικία και ανήλθαν ταχύτατα στην κομματική ιεραρχία. Ταυτόχρονα, όπως επισημαίνει χαρακτηριστικά ο Ερλάνγκερ, αν και είναι μέρος «μιας νεότερης γενιάς ηγετών, οδήγησαν τα κόμματά τους, στο παρελθόν, σε παρωχημένες ιδεολογίες. Ο κ. Κάμερον και ο φίλος του, Τζορτζ Οσμπορν, ο υπουργός Οικονομικών, υιοθέτησαν τις βασικές αρχές του θατσερισμού, την πίστη στο μικρότερο κράτος που αφήνει χώρο στην ατομική επιχειρηματικότητα και τη λειτουργία της αγοράς… Από την άλλη, ο κ. Μίλιμπαντ γύρισε την πλάτη του στους Νέους Εργατικούς του Τόνι Μπλερ, ο οποίος κατάφερε να κερδίσει τρεις εκλογές, προσεγγίζοντας μια κεντροαριστερά, φίλα προσκείμενη στις αγορές. Ο κ. Μίλιμπαντ, του οποίου ο πρώτος μέντορας ήταν ο γνωστός αριστεριστής Τόνι Μπένετ, κέρδισε την ηγεσία των Εργατικών με την υποστήριξη των εργατικών συνδικάτων».
