Πρόωρα βρέφη, που γεννήθηκαν μία ή και δύο εβδομάδες πριν από το θεωρούμενο ως ελάχιστο όριο τοκετού για την επιβίωση του νεογνού, μπορούν πλέον να επιβιώσουν, κάποιες φορές, αντιμετωπίζοντας μάλιστα ελάχιστα προβλήματα υγείας. Παρότι οι πιθανότητες επιβίωσης τέτοιων μωρών είναι μικρές, το πόρισμα της μεγάλης αυτής έρευνας ενισχύει τις ελπίδες γονέων, οι οποίοι αποφασίζουν πλέον να γεννήσουν παιδιά ακόμη και στις 22 εβδομάδες κύησης.
Η μελέτη έδειξε ότι μαιευτήρια, με προηγμένες μονάδες υποδοχής πρόωρων βρεφών, επιλέγουν διαφορετικές μεθόδους θεραπείας πολύ πρόωρων νεογνών, γεννημένων πριν από την 22η εβδομάδα κύησης. «Η έρευνα επιβεβαιώνει ότι αν δεν κάνεις τίποτα, τα πολύ πρόωρα μωρά θα πεθάνουν, ενώ αν κάνεις έστω και λίγα, ορισμένα θα ζήσουν» τονίζει ο δρ Ντέιβιντ Μπέρτσφιλντ, επικεφαλής της μονάδας πρόωρων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Φλόριντα.
Τα τελευταία χρόνια, μαιευτήρες στις ΗΠΑ συμβουλεύουν γονείς να ζητούν την ενεργή νοσοκομειακή θεραπεία για νεογνά 23 εβδομάδων, καθώς ποσοστό 25% από αυτά επιβιώνει. Τα μωρά που έχουν γεννηθεί μεταξύ 22 και 23 εβδομάδων δημιουργούν, όμως, ερωτήματα. Οι πιθανότητες να επιβιώσουν είναι μεν μικρές, αλλά εξαρτημένες από παράγοντες, όπως το σωματικό τους βάρος και από το εάν η μητέρα υποβάλλονταν σε θεραπεία με κορτικοστεροειδή που βοηθούν την αναπνευστική και εγκεφαλική λειτουργία του βρέφους.
Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ γεννιούνται 18.000 πρόωρα μωρά, ενώ 5.000 από αυτά γεννιούνται την 22η ή την 23η εβδομάδα της κύησης. Η μελέτη, που εξέτασε 5.000 πρόωρα μωρά, γεννημένα μεταξύ 22 και 27 εβδομάδων, διαπίστωσε ότι όσα γεννήθηκαν την 22η εβδομάδα δεν επιβιώνουν, εάν δεν νοσηλευθούν. Σε 78 περιπτώσεις, όπου τα νεογνά απόλαυσαν εντατικής θεραπείας, 18 από αυτά επέζησαν. Επτά από αυτά δεν υπέφεραν από σοβαρά προβλήματα υγείας, αφού μεγάλωσαν. Εξι, όμως, είχαν σοβαρά προβλήματα, όπως τύφλωση, κώφωση ή βαριάς μορφής εγκεφαλική παράλυση.
Από τα 755 μωρά που γεννήθηκαν την 23η εβδομάδα της κύησης, 542 νοσηλεύθηκαν σε μονάδες εντατικής θεραπείας. Περίπου το 1/3 επέζησε, ενώ το ήμισυ από αυτά δεν αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας.
Ο δρ Καρλ Ντ’Αντζιο, επικεφαλής μονάδας πρόωρων στο Ιατρικό Κέντρο του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ που δεν συμμετείχε στην έρευνα, λέει ότι το κέντρο αποφάσισε εδώ και χρόνια να προσφέρει ιατρική βοήθεια σε μωρά που γεννήθηκαν την 23η εβδομάδα της κύησης. Την 22η εβδομάδα της κύησης, η μονάδα του δρος Ντ’ Αντζιο προσφέρει κορτικοστεροειδή στη μητέρα, ελπίζοντας ότι η επίδρασή τους θα βοηθήσει το νεογνό μετά τη γέννα.
Η άλλη γνώμη
Αντίθετη άποψη εκφράζει ο δρ Τζέφρι Πέρλμαν, του πανεπιστημιακού νοσοκομείου του Κορνέλ. «Η παραμονή του βρέφους για μήνες στη θερμοκοιτίδα είναι σαν μία πτήση με πολλές αναταράξεις και με κάθε χτύπημα να έχει επιπτώσεις στον εγκέφαλο. Προσπαθούμε να σώσουμε όσα γεννηθούν την 24η εβδομάδα. Για όσα γεννιούνται, όμως, την 23η προσπαθώ να εξηγήσω στους γονείς τους ότι οι πιθανότητες είναι μικρές και ότι η δυνατότητα παρέμβασης που έχουμε, ως ιατροί, είναι περιορισμένη. Στις 22 εβδομάδες, η άποψή μου είναι ότι τα αποτελέσματα είναι τόσο δραματικά που δεν συστήνω στους γονείς καμία ιατρική παρέμβαση» σημειώνει ο δρ Πέρλμαν, μιλώντας στον θάλαμο νεογνών του νοσοκομείου του μεγάλου πανεπιστημίου της πολιτείας της Νέας Υόρκης.